«…Εκείνο που με συνδέει μ' έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας, και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης…»
31 Ιουλίου 1920 …Μια άσκοπη και άδικη δολοφονία , αυτή
του Ίωνα Δραγούμη θα συγκλονίσει την Ελλάδα ολόκληρη και φυσικά τον πολιτικό κόσμο.
Θα είναι η αφορμή και αρχή των Ιουλιανών και ο
Κωστής Παλαμάς θα αφιερώσει στον Έλληνα στην Καθημερινή την Νεκρική Ωδή :
Λευκή ας βαλθεί όπου έπεσες, Κολώνα
(Πώς έπεσες, γραφή να μη το λέη)
Λευκή με της Πατρίδας την εικόνα
Μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίη,
Βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίη!
Ίων Δραγούμης
: Συγγραφέας, πολιτικός, διπλωμάτης. Αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του για να
υπερασπιστεί εθνικές υποθέσεις. Το αποτέλεσμα και η εν ζωή αναγνώριση
δυστυχώς είχαν το μοιραίο τέλος του …
Ήταν η επομένη της απόπειρας δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι όταν
ο Ίων Δραγούμης αποφασίζει, παρά την προτροπή της Μαρίκας Κοτοπούλη,
να φύγει από το σπίτι του στην Κηφισιά με το μικρό του
«Φορντ», έχοντας κατεύθυνση το κέντρο της Αθήνας. Βιαζόταν να κλείσει την ύλη του περιοδικού του «
Πολιτική Επιθεώρησις»,
το οποίο θα κυκλοφορούσε την επομένη. Θελε να γράψει και να ανακοινώσει
στον κόσμο τα γεγονότα της προηγούμενης ημέρα στη Γαλλική πρωτεύουσα.
Μόλις το αυτοκίνητό του έφθασε στο ύψος της βίλας
«Θων»
(Κόμβος Αμπελοκήπων), στρατιωτικές δυνάμεις της προσωπικής φρουράς του
Βενιζέλου («Τάγμα Ασφαλείας») το σταμάτησαν και κατέβασαν τον οδηγό του.
Ήταν 3 το μεσημέρι. Ύστερα από διαβουλεύσεις με το στενό
συνεργάτη του Βενιζέλου, Εμμανουήλ Μπενάκη και τον επικεφαλής του
Τάγματος Ασφαλείας Παύλο Γύπαρη, ο Δραγούμης οδηγήθηκε πεζή σε άγνωστο
μέρος, συνοδεία στρατιωτικού αποσπάσματος. Σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα,
στη γωνία των οδών Βασιλίσσης Σοφίας (τότε Κηφισίας) και
Παπαδιαμαντοπούλου, ο Δραγούμης
έπεσε νεκρός από πυροβολισμούς των στρατιωτών περί την 4η απογευματινή.
Ο ίδιος ο
Βενιζέλος, στο Παρίσι, όταν του ανήγγειλαν τη δολοφονία του Δραγούμη αναφώνησε συγκλονισμένος: «
Φρικτό! Φρικτό! Φρικτό!»
Ως ηθικοί αυτουργοί, διατάξαντες την εκτέλεση, κατηγορήθηκαν οι
Παύλος Γύπαρης (διοικητής του παρακρατικού σώματος που συνέλαβε τον Δραγούμη, απών όμως κατά τη σύλληψη και την εκτέλεση),
Εμμανουήλ Ρέπουλης (αντιπρόεδρος και επί κεφαλής στο εσωτερικό της κυβερνήσεως του απουσιάζοντος στο εξωτερικό Ελευθερίου Βενιζέλου),
Εμμανουήλ Μπενάκης
(παλαιός υπουργός του Βενιζέλου, κατηγορηθείς, μετά θάνατον όμως, από
τον ίδιον τον Γύπαρη το 1935 ως διατάξας την εκτέλεση). Δεν προέκυψαν
όμως επαρκείς αποδείξεις εις βάρος τους, ενώ οι ίδιοι πάντοτε επέμεναν
για την αθωότητά τους και
αθωώθηκαν στη δίκη που έγινε το Νοέμβριο του 1922 υπό την επαναστατική κυβέρνηση Πλαστήρα-Γονατά. Επικεφαλής του αποσπάσματος ήταν ο λοχίας
Σαρτζέτης.
Κυβερνητικό ανακοινωθέν της 1ης Αυγούστου 1920, σχετικά με τα έκτροπα
που ακολούθησαν τη γνωστοποίηση της απόπειρας δολοφονίας κατά του
Ελευθέριου Βενιζέλου, καταλήγει:
«… Οι πλείστοι των Αρχηγών της Αντιπολιτεύσεως
συνελήφθησαν, καθ' όσον υπάρχουσι σοβαραί ενδείξεις, ότι ενέχονται εις
την δολοφονικήν απόπειραν. Ο εκ των Αρχηγών της συνεργαζόμενης
αντιπολιτεύσεως Ιωάν. Δραγούμης, συλληφθείς επίσης, απεπειράθη να
διαφύγη. Εφ' ω, πυροβοληθείς, εφονεύθη…».
Η κηδεία του Δραγούμη έγινε την επομένη και οι φιλοβενιζελικές
εφημερίδες («Ελεύθερος Τύπος» του Καβαφάκη, «Καιροί», «Πατρίς» του
Δημητρίου Λαμπράκη), είχαν ακόμη ως κύριο θέμα την αποτυχημένη απόπειρα
δολοφονίας του Βενιζέλου και στα ψιλά την είδηση της δολοφονίας του
Δραγούμη, εντελώς διαστρεβλωμένη.
Στο σημείο της εκτελέσεως (σήμερα λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας,
απέναντι από το ξενοδοχείο «Χίλτον») ανεγέρθηκε το 1921 μνημείο, λευκή
κολώνα, όπως είχε ζητήσει με τους στίχους του ο Κωστής Παλαμάς, στην
«Νεκρική Ωδή» που είχε συνθέσει (8 Αυγ. 1920) εις μνήμην του Δραγούμη
και αναφέρονται στην αρχή του κειμένου. Οι στίχοι αυτοί χαράχθηκαν στο
μνημείο.
Ο
Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης είχε γεννηθεί στην Αθήνα στις 14
Σεπτεμβρίου 1878. Ήταν διπλωμάτης, πολιτικός και λογοτέχνης. Υπήρξε
βασικός οργανωτής των ελληνικών κοινοτήτων κατά τον Μακεδονικό Αγώνα.
Υποστήριξε τη δημιουργία ενός πολυεθνικού ελληνικού κράτους,
εκφραζόμενος από το 1908 εναντίον της Μεγάλης Ιδέας.
Πρωταγωνίστησε στο γλωσσικό κίνημα του δημοτικισμού,
ενώ με το συγγραφικό του έργο άσκησε σημαντική επιρροή στη διαμόρφωση
της ελληνικής ιδεολογίας των αρχών του εικοστού αιώνα.
Ο πολιτικός που ανέδειξε τη σκέψη του Ίωνα Δραγούμη στα μεταπολεμικά
χρόνια ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετέπειτα ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και
Πρωθυπουργός της χώρας. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής και πολιτειακής
κρίσης του 1965, ο Ανδρέας Παπανδρέου δημοσίευσε το άρθρο «Εξωτερική
Πολιτική και Εθνική Αναγέννηση» που αποτέλεσε σταθμό στην αναβίωση της
επιρροής του Δραγούμη στην ελληνική πολιτική. Έκτοτε, ο Ίων Δραγούμης
και οι ιδέες του έχουν επηρεάσει όλο το πολιτικό φάσμα.
Κατά τον
Άγγελο Σικελιανό ο Δραγούμης υπήρξε ο
«απόστολος μιας θρησκείας που θα στηριζόταν στην παγκόσμια συνθετική Εποπτεία και Σκέψη των μεγάλων Προσωκρατικών» και ερμηνεύοντας την προσπάθεια του Δραγούμη «
να βρει τον ενιαίο Ρυθμό του Εθνικισμού, του Σοσιαλισμού και του Ανατολισμού» αναφέρει τον πολιτικό στοχασμό του Ηρακλείτου για «
μιαν Υπερελληνικήν Οργάνωση».
O ίδιος γράφει στο ημερολόγιό του
στις 18 Μαρτίου του 1919:
«…
Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής.
Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός πατριώτης. Αγαπώ πάρα
πολύ τον άνθρωπο για να νοιώσω τον εαυτό μου άτομο. Από άνθρωπος μιας
τάξης με ορισμένα συμφέροντα τάξης, γίνομαι σοσιαλιστής με την πλατιά
έννοια, και θέλω μια καινούρια οικονομία της κοινωνίας μου και των άλλων
κοινωνιών. Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση
του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών
πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν
αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους,
υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι
άνθρωπος…».
Ο
Νίκος Καζαντζάκης θα γράψει αργότερα ότι : «…
Ο Ίων Δραγούμης κι ο Πέτρος Βλαστός είναι, θαρρώ, οι δυο άνθρωποι που περισσότερο τίμησα και αγάπησα στη ζωή μου…»
ΠΗΓΕΣ :
Sanshmera.gr
Wikipedia.gr
Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Cretalive.gr
greekworldhistory.blogspot.gr