Η κυβέρνηση προβάλλει εύστοχα το ελαφρυντικό ότι δεσμεύεται από τις προβλέψεις του μνημονίου. Οι ξένοι πιστωτές, ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ΔΝΤ, προσφέρουν χαμηλότοκη χρηματοδότηση αλλά επέβαλαν αυστηρές δεσμεύσεις στην αύξηση των φορολογικών εσόδων και του αναγκαίου πλεονάσματος ώστε να εξυπηρετούνται οι δανειακές υποχρεώσεις.
Ουσιαστικά η ελληνική κυβέρνηση δεν ελέγχει τη δημοσιονομική πολιτική. Η ανομολόγητη αλήθεια είναι ότι κυβέρνηση χρεοκοπημένης χώρας και χωρίς τις μνημονιακές δεσμεύσεις δεν έχει περιθώρια να ασκήσει διαφορετική πολιτική. Αξιοποιούν όμως το πλεονέκτημα ότι όσα γίνονται επιβάλλονται από τους (κακούς) ξένους. Επειδή, όμως, έχει περιορισμένο έλεγχο στη διαμόρφωση οικονομικής πολιτικής, αναζητεί άλλα πεδία ώστε να αφήσει το αποτύπωμα της πολιτικής της.
Αυτή άλλωστε είναι η αγωνία κυβερνήσεων που εκλέγονται επειδή φαίνονται ριζικά διαφορετικές από τις προηγούμενες. Η ελληνική κυβέρνηση, για παράδειγμα, θεωρεί ότι δεν σχετίζεται με τις προηγούμενες που ήταν μέρος του «διεφθαρμένου συστήματος» και χρεοκόπησαν τη χώρα. Αυτή την αίσθηση διαφορετικότητας εκπέμπουν και κυβερνήσεις άλλων κρατών που προσπαθούν να αναδιαμορφώσουν τις αξίες της κοινωνίας, επιχειρούν κατάληψη του κράτους προκειμένου να αλλάξουν την κοινωνία. Γι’ αυτό θεωρούν καθήκον τους να ανατρέψουν το επιχειρηματικό σκηνικό, να παρέμβουν στη Δικαιοσύνη, τα μέσα ενημέρωσης και κυρίως την εκπαίδευση. Στους τομείς αυτούς θα κτίσουν τις νέες αξίες.
Δεν είναι τυχαίο ότι η παρέμβαση στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα γίνεται σε ένα δευτερεύον σημείο. Στην καθιέρωση κληρώσεων για την επιλογή σημαιοφόρων στα Δημοτικά. Είναι μηδαμινής σημασίας για την εκπαίδευση αλλά έχει ιδεολογικό στίγμα. Δηλώνουν ότι δεν αρέσει να προηγούνται οι καλοί. Θέλουν ισότητα. Αυτές τις μέρες στην Τουρκία εκδηλώνεται μια ενδιαφέρουσα κυβερνητική παρέμβαση. Η θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη αφαιρείται από τη διδακτέα ύλη. Κι εκεί η εκπαίδευση συνδέεται με την κυβερνητική κοσμοθεωρία. Οι μαθητές δεν πρέπει «να δηλητηριάζονται» με ιδέες που δεν είναι συμβατές με το Κοράνι. Αντίθετα εισάγεται η μελέτη της τζιχάντ (ιερός πόλεμος κατά των απίστων), ένας όρος που πρέπει να γνωρίζουν οι πιστοί.
Στην Ουγγαρία, η κυβέρνηση αισθάνεται την ανάγκη να τονώσει το πατριωτικό αίσθημα των μαθητών.
Εισάγεται μάθημα πατριωτισμού και μαχητικής ικανότητας, που περιλαμβάνει εκτός από την τόνωση του εθνικού φρονήματος, διδασκαλία σκοποβολής και πάλης. Δεν αρκούν όμως οι παρεμβάσεις για την κατάληψη του κράτους και των θεσμών της πολιτείας, πρέπει να ελεγχθεί η οικονομική ελίτ. Οι αρμόδιοι κάνουν μαραθώνιο επαφών με εγχώριους επιχειρηματίες και ξένους επενδυτές, Σε όλους επισημαίνεται ότι είναι ευπρόσδεκτοι εφόσον «χτυπούν την πόρτα και δεν επιχειρούν να μπουν από το παράθυρο». Παράλληλα ο αναρμόδιος υπουργός Αμυνας καταγγέλλει δημοσίως επιχείρηση επειδή –κατά τη γνώμη του– δεν σέβεται το περιβάλλον.
Η οικονομική πολιτική είναι ένα μείγμα φόρων, επιβαρύνσεων και περιορισμένης κατανάλωσης. Η πολιτική επικαιρότητα όμως γεμίζει με πρωτοβουλίες. Η κυβέρνηση έχει το άλλοθι που χρειάζεται, δίνει μάχη.
(Πηγή: Καθημερινή)