Για τις άλλες χώρες οι μειώσεις κυμαίνονται από μηδέν (Βουλγαρία) μέχρι 40% (Σουηδία, Λουξεμβούργο). Ειδικότερα, η νέα νομοθεσία καλύπτει τους τομείς που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών (ΣΕΔΕ) της Ε.Ε. και αφορά την περίοδο 2021-2030.
Υπενθυμίζεται ότι η Συμφωνία των Παρισίων προβλέπει τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 40% έως το 2030 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990. Σκοπός του κανονισμού είναι να διασφαλιστεί ότι θα γίνει πράξη ο στόχος της Ε.Ε. να μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 30% το 2030 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2005 στους τομείς επιμερισμού των προσπαθειών.
Ο κανονισμός δημιουργεί το αναγκαίο πλαίσιο για τους τομείς επιμερισμού των προσπαθειών, συμπεριλαμβανομένων των κτηρίων, της γεωργίας (εκπομπές εκτός CO2), της διαχείρισης των αποβλήτων, των μεταφορών (εκτός της αεροπορίας και της ναυτιλίας) και της βιομηχανίας (π.χ. βιομηχανία, ενεργειακός εφοδιασμός και χρήση προϊόντων), προκειμένου να επιτευχθεί το 2030 η συνεισφορά των εκτός ΣΕΔΕ τομέων.
Κάθε κράτος-μέλος, με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, οφείλει να τηρεί έναν ετήσιο υποχρεωτικό στόχο μείωσης των εκπομπών κατά την περίοδο 2021-2030. Το σημείο αφετηρίας θα βασίζεται στον μέσο όρο των εκπομπών από το 2016 έως το 2018, όπως προτάθηκε από την Επιτροπή, με την έναρξη του υπολογισμού της πορείας είτε το 2019 συν 5 μήνες (πέντε δωδέκατα της απόστασης μεταξύ 2019 και 2020) είτε το 2020, ανάλογα με το ποιο χρονικό σημείο οδηγεί σε χαμηλότερο δικαίωμα για το οικείο κράτος-μέλος.
Η απόφαση προβλέπει επίσης τη δημιουργία αποθέματος ασφαλείας συνολικού ύψους 105 εκατομμυρίων τόνων ισοδύναμου CO2, το οποίο θα είναι διαθέσιμο το 2032. Στόχος είναι να ενισχυθούν τα λιγότερο πλούσια κράτη-μέλη που μπορεί να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στην επίτευξη των στόχων τους για το 2030, παρότι υπερβαίνουν τους στόχους τους κατά την τρέχουσα περίοδο 2013-2020. Αυτά τα κράτη-μέλη οφείλουν να αξιοποιήσουν τις υπόλοιπες διαθέσιμες δυνατότητες ευελιξίας πριν χρησιμοποιήσουν το απόθεμα αυτό.
Οι ισχύουσες σήμερα δυνατότητες ευελιξίας που ισχύουν βάσει της απόφασης για τον επιμερισμό των προσπαθειών διατηρούνται, προκειμένου να βοηθήσουν τα κράτη-μέλη να επιτύχουν τα ετήσια όριά τους. Τα κράτη-μέλη θα μπορούν να αποταμιεύουν, να δανείζονται και να μεταβιβάζουν ετήσια δικαιώματα εκπομπών μεταξύ χωρών από ένα έτος σε άλλο εντός της περιόδου 2021-2030.
Επιπλέον, εισάγονται δύο νέες δυνατότητες ευελιξίας σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Προκειμένου να εξασφαλισθεί η συμμόρφωση των κρατών-μελών, οι ισχύουσες ετήσιες και διετείς υποχρεώσεις σχεδιασμού, αναφοράς και παρακολούθησης συνοδεύονται από δύο ελέγχους συμμόρφωσης εντός της περιόδου 2021-2030.
(Πηγή: «Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»)