Παρ’ όλο που το COP29 έχει το προσωνύμιο του «COP της χρηματοδότησης», ο χρηματοπιστωτικός τομέας εμφανίζεται απρόθυμος να συμμετέχει. Προ ολίγων ημερών διέρρευσε η είδηση πως τα μεγάλα ονόματα από τους τραπεζικούς και ασφαλιστικούς κολοσσούς θα απουσιάζουν, εγείροντας ερωτήματα για το ποιοι θα κληθούν να υλοποιήσουν αυτά που θα αποφασιστούν.
Από την άλλη πλευρά, τα ίδια τα κράτη— που συνήθως αποτελούν τους πρωταγωνιστές των COP— δυσκολεύονται να διαμορφώσουν μία διεθνή συναίνεση για το ζήτημα της χρηματοδότησης. Τα φτωχότερα κράτη, τα οποία δεν διαθέτουν τις απαραίτητες υποδομές για τη διαχείριση και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, και που συνήθως βρίσκονται στις πιο επικίνδυνες γεωγραφικές ζώνες, ζητούν να λάβουν χρηματοδότηση από τα πλουσιότερα κράτη, εφόσον εκείνα είναι που προκάλεσαν τον μεγαλύτερο όγκο των ρύπων διαχρονικά.
Αντιθέτως, τα πλουσιότερα κράτη, πολλά από τα οποία έχουν ήδη υλοποιήσει ένα σημαντικό τμήμα των διαδικασιών πράσινης μετάβασης, διστάζουν να δεσμευθούν ότι θα προσφέρουν τα τεράστια ποσά που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής σε διεθνές επίπεδο, παρόλο που το μεγαλύτερο μερίδιο της σημερινής οικονομικής τους ανάπτυξης βασίζεται στη βιομηχανία, και επομένως τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, των προηγούμενων αιώνων.
Πιο κρίσιμα, υπάρχει και μία τρίτη πλευρά που σίγουρα χρήζει μεγαλύτερης προσοχής. Πρόκειται για τα κράτη που παράγουν και εξάγουν ορυκτά καύσιμα, με τις οικονομίες τους να στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στους υδρογονάνθρακες. Τα πιο γνωστά παραδείγματα είναι η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία, ενώ μεταξύ τους βρίσκεται και η διοργανώτρια, Αζερμπαϊτζάν. Η ομάδα αυτή ασκεί πιέσεις για άμβλυνση των στόχων που είχαν τεθεί σε προηγούμενες Συνδιασκέψεις, και ειδικά την περσινή συμφωνία για την παγκόσμια απολιγνιτοποίηση.
Η συζήτηση αυτή έχει ήδη φουντώσει εντός των επιχειρηματικών κύκλων, με διάφορους κλάδους να οπισθοχωρούν από τις προηγούμενες δεσμεύσεις τους περί απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Πέραν αυτών, οι επιχειρηματικοί παράγοντες είναι όλο και πιο διστακτικοί ως προς τις κλιματικές στρατηγικές τους, με πολλούς να δείχνουν ως “ένοχη” την πολιτική αβεβαιότητα.
Τόσο οι ευρωπαϊκές εκλογές του Ιουνίου, όσο και οι αμερικανικέ εκλογές του Νοεμβρίου, έχουν την ενεργειακή πολιτική στην κορυφή της ατζέντας. Μάλιστα, οι αμερικανικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν λίγες ημέρες πριν την έναρξη του COP29, με τη σκιά μίας πιθανής επανεκλογής Τραμπ να απειλεί την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων.