Τα πραγματικά ανταλλάγματα που αποκόμισε η Λιβύη είναι οι προνομιακές οικονομικές σχέσεις με την ΕΕ
Προνομιακές οικονομικές σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση – ιδίως στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου- είναι τα πραγματικά ανταλλάγματα που αποκόμισε χτες ο Μοαμάρ Καντάφι,
Ένα πρώτο στοιχείο της συμφωνίας με την ΕΕ αφορά τα θύματα της πολύκροτης υπόθεσης, τα 426 παιδιά που μολύνθηκαν με AIDS. Εκτός από την αποζημίωση της κάθε οικογένειας με περίπου 1 εκατ. δολάρια, η ΕΕ αναλαμβάνει τα εκατοντάδες μολυσμένα από τον ιό HIV παιδιά από τη Λιβύη σε ευρωπαϊκά νοσοκομεία για όλη τη ζωή τους. Προβλέπεται επίσης η ανακαίνιση δύο νοσοκομείων και ενός ιατρικού κέντρου στη Λιβύη, καθώς και η παροχή βοήθειας στην εκπαίδευση και στην καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης.
Ωστόσο τα παραπάνω δεν είναι παρά η «γαρνιτούρα» της συμφωνίας, αφού το «ψητό» έχει να κάνει με τα πραγματικά…..φιλέτα της περίκλειστης έως σήμερα λιβυκής οικονομίας. Πρώτος και σπουδαιότερους όλων είναι ο τομέας της ενέργειας, δηλαδή της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Η Τρίπολη στοχεύει στην παραγωγή τριών εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως έως το 2012, από 1,6 εκατομμύρια βαρέλια που είναι σήμερα, ενώ υπάρχουν έτοιμα σχέδια για συνεκμετάλλευση με τους ξένους κοιτασμάτων φυσικού αερίου, για την κατασκευή νέων αγωγών και διυλιστηρίων, αλλά και πετροχημικών εργοστασίων. Χρειάζεται όμως χρήματα και εξοπλισμός – και οι αξιωματούχοι της γαλλικής Total, που συνοδεύουν σήμερα τον κ. Σαρκοζί, στην πρώτη επίσημη επίσκεψή του στη Μαύρη Ήπειρο, σίγουρα θα νιώθουν πολύ χαρούμενοι για την αδυναμία των αμερικανών ανταγωνιστών τους να «χτυπήσουν» στην παρθένα αυτή αγορά.
Ανάλογο είναι το ενδιαφέρον και για ιδιωτικοποιήσεις στον τραπεζικό τομέα, τον οποίο η Τρίπολη επιθυμεί να «εκσυγχρονίσει»: γι’ αυτό άλλωστε στις αρχές Ιουλίου ο γαλλικός τραπεζικός όμιλος BNP Paribas επελέγη ως στρατηγικός εταίρος της Sahara Bank, στην πρώτη μερική ιδιωτικοποίηση της «σοσιαλιστικής», κατά τα άλλα, χώρας. Ακολουθεί ο τομέας του διακρατικού εμπορίου, με τις ευρωπαϊκές χώρες (κατά σειρά: Ιταλία, Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία) να κυριαρχούν ήδη ως προμηθευτές αγαθών και υπηρεσιών στη Λιβύη. Και τελευταίος, αλλά όχι έσχατος, ο «παρθένος» τομέας του τουρισμού. Οι παραλίες της Λιβύης θεωρούνται μοναδικές, ενώ διαθέτει σπουδαία αρχαιολογικά αξιοθέατα, αλλά υποδέχεται ετησίως μόλις 300.000 επισκέπτες έναντι σχεδόν έξι εκατομμυρίων που επισκέπτονται το Μαρόκο και την Τυνησία…..
(Από την Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 25/07/2007)