της Ελλάδος με την Τουρκία και εισέρχεται στο Τουρκικό έδαφος σε μία ακτίνα 12 χιλιομέτρων, απ’ όπου μπορεί να ξεκινήσει μία επίθεση κατά του Ελληνικού εδάφους. Ευκολότερα από κατά μήκος του υδατίνου συνόρου στην υπόλοιπο μεθόριο τους Έβρου. Για την αντιμετώπιση του ενδεχομένου αυτού, το Γενικό Επιτελείο κατασκεύασε στην δεκαετία του 1970 μία αντιαρματική Τάφρο, εντός της Ελληνικής επικράτειας.
Όμως η «εταίρος» μας Γερμανική βιομηχανία εξόπλισε το 2008 την Τουρκία με 36 «γεφυροφόρα» άρματα «Λέοπαρντ» έναντι 8 του Ελληνικού Στρατού. Η προμήθεια των Τουρκικών αρμάτων, επιτρέπει να περάσουν απέναντι. Ο κίνδυνος εσήμανε συναγερμό στον Γενικό Επιτελείο Στρατού, το οποίον ανέλαβε με δικά του μέσα και έξοδα (λόγω του μεγάλου κόστους του έργου και του περιορισμού δημοσίων έργων υπό της Τρώηκα) την διαπλάτυνση και εκβάθυνση της Τάφρου, αναβιώνοντας την παλαιά ΜΟΜΑ(*).
Οι εργασίες επεκτάσεως της αντιαρματικής Τάφρου άρχισαν τον Αύγουστο του 2010 με ταχείς ρυθμούς καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, σε μήκος 4500 μέτρων προς Βορράν και Νότον, το μεν δια την σύνδεση του ορύγματος με τα νερά του ποταμού Άρδα, το δε προς το Τουρκικό προγεφύρωμα της Αδριανουπόλεως, ώστε να βελτιωθή η Ελληνική άμυνα.
Με πλάτος 30 μέτρων «στην στέψη» και βάθους 7 μ., η Τάφρος εξουδετερώνει τα Τουρκικά άρματα στο επίκαιρο σημείο αλλά χρειάζεται την συνέχιση των αντιαρματικών έργων στον Έβρο, γιατί υπολείπονται 60 χλμ. από τα 130 χλμ. που απαιτούνται για την πλήρη γεωφυσική οχύρωση της μεθορίου με την Τουρκία.
«Δεί δη χρημάτων», θα έλεγε εν προκειμένω πάλι ο Δημοσθένης. Αντί να διατεθούν τα 200 εκατομμύρια ευρώ, «πλεόνασμα» του κρατικού προϋπολογισμού στους συνταξιούχους - προθύμως θα θυσίαζαν οι βετεράνοι της ζωής τα ψιχία αυτά, για την εθνική άμυνα, τα παιδιά και τα εγγόνια τους – σκόπιμη είναι η αποπεράτωση της Τάφρου, δοθέντος ότι το 2011 οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις εξοπλίσθησαν με 52 αυτοκινούμενες πλωτές γέφυρες και 40 συστήματα βαρέων «ακτοδρόμων», για αποβάσεις τεθωρακισμένων σε επισφαλή εδάφη. Είναι προφανές ότι η Τουρκία προετοιμάζεται για επιθετική ενέργεια στον Έβρο.
Η αδιαμφισβήτητη διαπίστωση αυτή έχει άμεση σχέση με τα γεγονότα της Συρίας. Εάν η Τουρκική εισβολή επιτύχει, η αποκατάσταση του ηθικού του στρατού της, θα αναζητήσει κι’ άλλες ευκαιρίες ενόπλου δράσεως, εάν όμως καθηλωθεί από τους Συροκούρδους και εν τέλει αποτύχει, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογκάν είναι πολύ πιθανόν να επιδιώξει μία… «ρεβάνς» κάπου άλλου - ίσως στον Έβρο ή στα Ελληνικά νησιά.
Για να τον αποθαρρύνουμε δεν αρκούν οι δύο Γαλλικές φρεγάτες. Χρειάζεται και η ολοκλήρωση της Τάφρου, με την κατασκευή δευτέρου φράγματος συγκρατήσεως των πλουσίων υδάτων του Ερυθροποτάμου, που θα έδινε την δυνατότητα στον στρατό μας, να πλημμυρίσει την ευάλωτη περιοχή του Έβρου και να «πνίξει» τους επιτιθεμένους.
(*) ΜΟΜΑ= Μεικτή Ομάδα Μηχανικής Ανασυγκρότησης του Στρατού (ΜΧ) που μετά τον ανταρτοπόλεμο έκαμε σημαντικά δημόσια έργα μέχρις ότου οι εργολάβοι φρόντισαν να την διαλύσουν.