Ανοίγει εν ολίγοις ο δρόμος για «μια κοινή δεξαμενή» πόρων (με συμμετοχή Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Κομισιόν, Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας κ.λπ.), η οποία θα είναι διαθέσιμη για όλα τα κράτη-μέλη και συνδυαστικά θα καλύψει τις συνέπειες πριν και μετά το τέλος της επιδημικής έξαρσης.
Στα όπλα των Βρυξελλών είναι η στήριξη (α) μέσω των πιστοληπτικών γραμμών του ESM (ECCL), (β) των νέων μέσων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, (γ) του ευρωπαϊκού συστήματος ασφάλισης ανεργίας και (δ) του Ταμείου οικονομικής ανάκαμψης, με βάση την κοινή έκδοση χρεών για την αμοιβαιοποίηση του κόστους της κρίσης.
Η διαχείρισή του
Το «κλειδί» στις εισηγήσεις φαίνεται να είναι το κορωνο-Ταμείο, το οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, θα το διαχειρίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα μπορούσε να χρηματοδοτεί προγράμματα που αποσκοπούν στην επανεκκίνηση της οικονομίας κατά τρόπο συνεπή με το σχέδιο «Πράσινη Συμφωνία» και τη βιομηχανική στρατηγική που πρότεινε η Επιτροπή στις 10 Μαρτίου. Θα μπορούσε επίσης να χρηματοδοτήσει τις δαπάνες για την Υγεία, ενώ τα κριτήρια θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν την οικονομική ζημιά λόγω του COVID-19. Σύμφωνα με τις προτάσεις, ένα τέτοιο χρέος θα μπορούσε να επιστραφεί σε βάθος χρόνου μέσω μιας φόρμουλας, όπως για παράδειγμα ενός φόρου αλληλεγγύης ή από τους πόρους του προϋπολογισμού.
Χωρίς... στιγματισμούς
Σχετικά με τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας οι θεσμοί θέτουν βασικό στόχο να οριστικοποιήσουν γρήγορα τις προσαρμοσμένες, «ειδικού σκοπού» πιστοληπτικές γραμμές. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα έχει τα εξής χαρακτηριστικά: θα είναι ανοιχτό σε όλα τα κράτη-μέλη, ενώ στις προτάσεις αναφέρεται χαρακτηριστικά η φράση «με ένα τυποποιημένο μνημόνιο συμφωνίας, χωρίς να στιγματίσει κανέναν». Επίσης, οι προϋποθέσεις θα εστιάζουν στη χρηματοδότηση των δαπανών κατά της πανδημίας, ενώ η έκθεση της βιωσιμότητας του χρέους DSA θα πρέπει να γίνει στο στάδιο της επιλεξιμότητας και βάσει ανάλυσης. Το μέγεθος θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο και τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ και η διάρκεια λήξης έως 10 έτη.
Ο τρίτος άξονας στήριξης, η δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού προγράμματος εγγυήσεων, που θα κινητοποιήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, το οποίο θα ενισχύει με περίπου 200 δισ. ευρώ τις επιχειρήσεις. Τέλος, μεγάλη βαρύτητα δίνεται στη στήριξη της απασχόλησης με ένα όχημα αντασφάλισης της ανεργίας ύψους έως 100 δισ. ευρώ, για να υποστηρίξει τα εθνικά συστήματα ασφάλισης.
Δείγμα της φιλοσοφίας των Βρυξελλών είναι οι δηλώσεις της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν την Πέμπτη, η οποία τόνισε πως ο επόμενος προϋπολογισμός της ΕΕ πρέπει να πάρει τη μορφή ενός σχεδίου Μάρσαλ.
(από www.tanea.gr, 03//04/2020)