Κι ακόμα, δεν είναι βέβαιο ότι η καθολική αποφυγή της έκθεσης στον ιό είναι ιατρικά η πιο σωστή επιλογή.
Σίγουρα δεν θέλαμε να έχουμε χιλιάδες θανάτους και το καταφέραμε. Ωστόσο, παρά την εύλογη ανακούφιση, δεν γνωρίζουμε αν όντως προστατεύσαμε τη δημόσια υγεία συνολικά ή αν παγιδευτήκαμε σε μια αυτοκαταστροφική πολιτική που θα προκαλέσει περισσότερους θανάτους στο άμεσο μέλλον.
Και ιδού γιατί: Σύμφωνα με έγκυρα μαθηματικά μοντέλα το φθινόπωρο θα εκδηλωθεί δεύτερο κύμα. Εάν έχουν δημιουργηθεί ώς τότε θεραπείες, τότε το ανοιξιάτικο lockdown ίσως άξιζε τις θυσίες. Εάν όμως παραμείνουμε άοπλοι, τότε θα έχουμε παγιδευτεί στην αναγκαιότητα ενός νέου lockdown, που όμως θα είναι ανέφικτο.
Καμία χώρα δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει για ένα δεύτερο lockdown. Τότε θα αναγκαστούμε να εφαρμόσουμε με μεγάλη καθυστέρηση το σουηδικό μοντέλο των ήπιων περιορισμών χωρίς lockdown.
Η Σουηδία δεν επέβαλε lockdown, ούτε εφάρμοσε απαράδεκτα συστήματα παρακολούθησης των πολιτών που με μεγάλη σπουδή επιβάλλουν η Νότια Κορέα και το Ισραήλ. Ο επικεφαλής επιδημιολόγος της χώρας Αντερς Τέγκνελ εκτιμά ότι το 25% των κατοίκων της Στοκχόλμης έχει ήδη εκτεθεί στον ιό, ενώ στο Οσλο της Νορβηγίας, όπου επιβλήθηκε lockdown, η έκθεση δεν υπερβαίνει το 2%. Κατά συνέπεια, η Σουηδία, παρά τις 3.000 θύματα, είναι έτοιμη για το δεύτερο κύμα, ενώ η Νορβηγία (όπως και όλη η Ευρώπη) δεν είναι.
«Οι Ευρωπαίοι ηγέτες φοβήθηκαν ότι τα συστήματα υγείας θα καταρρεύσουν και έτσι μιμήθηκαν τους Kινέζους», είπε ο Τέγκνελ στους F.T. «Ομως ο ιός θα είναι εδώ για χρόνια και το εμβόλιο θα αργήσει. Γι’ αυτό θέλουμε μια πολιτική που να είναι βιώσιμη για ολόκληρη την κοινωνία σε βάθος χρόνου. Το lockdown δεν είναι αυτή
η πολιτική».
*(Από την Καθημερινή)