σχολίασε, σε άρθρο του στην «Κ», με το γνώριμο προσωπικό ύφος του το πώς αντιλαμβάνονται , συναισθηματικά, οι σύγχρονοι Έλληνες την έννοια των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, ιδίως, όμως της αιολικής.
Ο ίδιος μοιάζει να απορεί, γνήσια, για το γεγονός ότι ορισμένοι συμπατριώτες μας, «ενώ θαυμάζουν την κοντόχοντρη σιλουέτα ενός ανεμομύλου, απεχθάνονται (λέει) τον υψηλόφρονα συμβολισμό μιας ανεμογεννήτριας – κι άντε να βρεις εσύ ερμηνείαν αυτής της απίστευτης «ευαισθησίας» που μας έλαχε.»!
Ο κ. Τάσιος εξηγεί ότι το εκείνο που έχει σημασία είναι να πάψουμε, ως χώρα να εκμεταλλευόμαστε την υγεία εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων των λιγνιτοφόρων περιοχών, που όπως λέει χαρακτηριστικά, «πνίγονται απ’ τους ρύπους του άνθρακος», καθώς και των εκατομμυρίων κατοίκων πόλεων οι οποίοι αδυνατούν να απολαύσουν την καθαρή και φθηνή ενέργεια που προσφέρουν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, λόγω της «δουλείας τους», στο πετρέλαιο, ή το φυσικό αέριο.
Ο Έλληνας ακαδημαϊκός υποστηρίζει ότι πρέπει να «απαλλαγούμε από την εξωφρενική ενεργειακή εξάρτηση της χώρας από το εξωτερικό», την οποία θεωρεί ένας είδος σκανδάλου που εμπεριέχει εθνικούς κινδύνους, «συγκρίσιμους με τα χειρότερα σενάρια του εξ ανατολών κινδύνου», όπως παρατήρησε.
«Το θέμα, τέλος, είναι να κάνομε πράξη τη βούληση του ελληνικού λαού να πολεμήσει την επερχόμενη τραγωδία της Κλιματικής Αλλαγής. Πώς θα το πετύχομε, όταν σέρνομε τη χώρα στην υπανάπτυξη των μόνων καθαρών πηγών, που είναι οι ανανεώσιμες, και στον μελλοντικό κίνδυνο να μη σεβασθούμε και τις δεσμεύσεις μας προς την Ε.Ε. – πάλι; Και κυρίως, εύχομαι να μην ξανακουσθεί το αφελές επιχείρημα «ας πάνε να τις βάλουνε τις ανεμογεννήτριες “αλλού” ή, βρε παιδί μου, στη μέση της θάλασσας», λέει με τον γνωστό αποφασιστικό τρόπο του.
«Οποιος αγνοεί στοιχειώδη τεχνικο-οικονομικά δεδομένα, θα έπρεπε να αισθάνεται δισταγμόν να πετάει κουβέντες: α) Υπάρχουν λεπτομερείς χάρτες και αυστηρές προϋποθέσεις αποδοτικότητας για την επιλογή των θέσεων των αιολικών πάρκων. Δεν μπορούν να εγκατασταθούν όπου να ’ναι. β) Στοιχειώδης προϋπόθεση βιομηχανικής εκμετάλλευσης είναι η οικονομική αποδοτικότητα: Αν το κόστος εγκατάστασης, λειτουργίας και μεταφοράς είναι δυσανάλογα υψηλό, κανείς δεν δικαιούται να το φορτώσει στις πλάτες του λαού μας. γ) Υστερα από δεκάδες χρόνια διαλόγων, αντιδικιών και αναζήτησης ισόρροπων κριτηρίων, διαθέτομε επιτέλους μιαν από τις αυστηρότερες νομοθεσίες περί το όλον θέμα. Είμαι ωστόσο έτοιμος και να αποδεχθώ την ακρίβεια όλων αυτών των ενστάσεων, και να θυμίσω ότι τα πολιτικά προβλήματα σύγκεινται από συγκρούσεις Αξιών – κι ότι η υγεία, η οικονομία των συμπολιτών μας καθώς κι η μελλοντική Πλανητική ευστάθεια, απαιτούν να κάνετε κι εσείς αγαπητοί συμπατριώτες έναν συμβιβασμό υπέρ σκοπού τεραστίως μεγαλύτερης σημασίας», καταλήγει ο Θεοδόσης Τάσιος.
Ο ίδιος, ένας οξυδερκής άνθρωπος και ένα απολύτως ελεύθερο και ανυπότακτο πνεύμα, φημίζεται για τις αιρετικές και τολμηρές απόψεις του και παρά την επέλαση του πανδαμάτορα χρόνου, πάνω του, εξακολουθεί να τον διακρίνει νεανικότητα και πάθος στη σκέψη του.
Ο Θεοδόσης Τάσιος γεννήθηκε στην Καστοριά και σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Παρίσι. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ, μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνου, αλλά και επίτιμος διδάκτωρ σε μια σειρά ξένων πανεπιστημίων. Επίσης, είναι πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Αρχαίας Τεχνολογίας, έχει δημοσιεύσει 430 επιστημονικές εργασίες και 50 βιβλία σε διάφορες γλώσσες, ενώ του έχουν απονεμηθεί το International Award of Merit In Structural Εngineering από τη διεθνή Ένωση Γεφυρών και Κατασκευών στη Ζυρίχη και το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων.