Άραγε, πρόκειται για μια μεμονωμένη στρατηγική του Ερντογάν που ήθελε να κατακτήσει την Λιβύη και να την μετατρέψει σε ενεργειακό δορυφόρο ή μιλάμε για κάτι πολύ πιο μεγάλο; Η Τουρκία, από εποχής Κεμάλ Ατατούρκ, εφαρμόζει μια ενιαία πολιτική και έχει μία και μόνο στρατηγική στον τομέα της Ενέργειας.
Γι' αυτό άλλωστε και η δημόσια επιχείρηση πετρελαίων της Τουρκίας (TPAO), ιδρύθηκε το 1957 με το νόμο 6327, ως ο απόλυτος διαχειριστής υδρογονανθράκων που πρώτος έβαλε στο στόχαστρο ο Κεμάλ Ατατούρκ, στις αρχές της δεκαετίας του ’20, όταν άρχισε να μιλά για τα πετρέλαια στο "βιλαέτι του Κιρκούκ".
Η απόφαση της Τουρκίας να προχωρήσει το 2013 σε προσωρινή παύση των γεωτρήσεων και των ερευνών της εκεί, ήταν στην ουσία ένα νομικίστικο παιχνίδι, που της επέτρεπε –με μηδέν έξοδα– να διατηρεί μια ισχυρή παρουσία στην χώρα. Μια παρουσία που μπορεί μεν να μην της απέδιδε έσοδα από "μαύρο χρυσό" αλλά της επέτρεπε να διατηρεί εκεί πλήθος ανθρώπων. Από επιχειρηματίες ως επιστήμονες έκαναν λόμπινγκ καλλιεργώντας το "έδαφος", ώστε να αντιμετωπιστεί ο τουρκικός στρατός από τους ομόθρησκους ντόπιους πληθυσμούς ως προστάτης.
Η αρχική επικράτηση του τουρκικής καταγωγής Σάρατζ αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της στρατηγικής τακτικής, που τελικό στόχο έχει, την μετάλλαξη της Λιβύης σε ένα τουρκικό "βιλαέτι". Η εμφάνιση του Χάφταρ, ήταν η "φυγόκεντρος δύναμη" που αντιτάχθηκε στα σχέδια των Τούρκων. Έκτοτε, ο Ερντογάν προσβλέπει στρατηγικά σε δύο εναλλακτικά σενάρια.
- Είτε την δημιουργία μιας ενιαίας Λιβύης πλήρως δορυφοριοποιημένης απέναντι στην Τουρκία και τον εκτοπισμό τον αντιφρονούντων στην νότια έρημο.
- Είτε στην διαίρεση της Λιβύης, όχι σε Ανατολική και Δυτική, αλλά σε Βόρεια και Νότια Λιβύη με στρατιωτική επικράτηση του Σαράτζ, από την Τρίπολη ως την Βεγγάζη έως τα σύνορα της Αιγύπτου.
Τι συνέβη στην Αίγυπτο
Αν δούμε τι έγινε στη Λιβύη το διάστημα 2019-2020, τότε πολύ εύκολα μπορούμε να αναλύσουμε τι έκανε η Τουρκία παλιότερα στην Αίγυπτο. Ας πάμε λοιπόν αρκετά χρόνια πίσω, όταν ο Ερντογάν ήταν ακόμα δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης. Στις 31 Οκτωβρίου του 1994, η Turkish Petroleum μέσω της θυγατρικής της Turkish Petroleum International Company (TPIC), ανακοινώνει ότι βρήκε πετρέλαιο στην Αίγυπτο.
Όντως, είχε προηγηθεί μια άδεια της τότε κυβέρνησης της Αιγύπτου για έρευνες στο έδαφός της από την TPIC. Επρόκειτο για ένα κοίτασμα στη δυτική πλευρά της Αιγύπτου και συγκεκριμένα στο west Qarun. Εκεί, το Νοέμβριο του 1994, η TPIC ξεκίνησε να παράγει 2.500 βαρέλια πετρελαίου την ημέρα, και πολύ σύντομα ανέβηκε στα 4.000 βαρέλια την ημέρα. Ο τότε υπουργός ενέργειας τη Αιγύπτου, Χαμντί αλ-Μπάνμπι, περιχαρής, δήλωσε ότι η ποσότητα αυτή, από το πεδίο Αμπουάλ-Γκαραντίκ και μέσω του υφιστάμενου αγωγού Gupco, θα διοχετευτεί στην αγορά. Οι Αιγύπτιοι, χωρίς να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους, ουσιαστικά ανοίγουν την πόρτα στα σχέδια των Τούρκων.
(η συνέχεια στο slpress.gr)