Μετά την εφεύρεση του πρώτου τρανζίστορ το 1947 και του πρώτου ολοκληρωμένου μικροεπεξεργαστή (τσιπ) το 1956, η ανθρωπότητα μπήκε ανεπιστρεπτί στο μονοπάτι της ψηφιοποίησης, που έγινε στην πορεία λεωφόρος. Σήμερα περίπου 10^21 νέα ψηφιακά bits πληροφοριών δημιουργούνται κάθε χρόνο και ο αριθμός αυτός αυξάνεται συνεχώς.
Μια νέα επιστημονική μελέτη του φυσικού Μέλβιν Βόψον του βρετανικού Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό AIP Advances του Αμερικανικού Ινστιτούτου Φυσικής, εκτιμά ότι αν αυτή η τάση συνεχιστεί και τα bits αυξάνονται με μέσο ετήσιο ρυθμό 20%, μετά από περίπου 350 χρόνια ο αριθμός των παραγόμενων bits θα ξεπεράσει τον αριθμό όλων των ατόμων της Γης. Αν ο ρυθμός αύξησης ετησίως είναι ταχύτερος και φθάσει το 50%, τότε τα bits θα ξεπεράσουν τα άτομα σε μόνο 150 χρόνια, ενώ έως το 2245 η μισή μάζα της Γης εκτιμάται ότι θα έχει μετατραπεί σε μάζα ψηφιακών πληροφοριών.
«Η μεγέθυνση της ψηφιακής πληροφορίας φαίνεται πραγματικά ασταμάτητη», δήλωσε ο Βόψον. Θα πρόκειται, όπως είπε, για «ένα κόσμο κυρίως προσομοιωμένο σε υπολογιστές και κυριαρχημένο από τα bits και τους κώδικες προγραμματισμού. Αλλάζουμε στην κυριολεξία τον πλανήτη μας με κάθε παραπάνω bit, είναι μια αόρατη κρίση», μια επικείμενη «πληροφοριακή καταστροφή», όπως την ονομάζει.
«Σύμφωνα με την ΙΒΜ και τις άλλες πηγές μεγάλων δεδομένων, το 90% των σημερινών ψηφιακών δεδομένων του κόσμου έχει δημιουργηθεί κατά τα τελευταία μόνο δέκα χρόνια. Με διάφορους τρόπους, η τωρινή πανδημία Covid-19 έχει επιταχύνει αυτή τη διαδικασία, καθώς ολοένα περισσότερο περιεχόμενο χρησιμοποιείται και παράγεται από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν», πρόσθεσε. Η ΙΒΜ εκτιμά ότι στην εποχή μας καθημερινά παράγονται 2,5 × 10^18 bytes ή 2,5 × 10^9 Gb δεδομένων. Καθώς ένα byte αποτελείται από 8 bits ψηφιακών πληροφοριών, ο συνολικός αριθμός παραγόμενων bits καθημερινά εκτιμάται σε 2 × 10^19.
Αν και η ίδια η ψηφιακή πληροφορία είναι αόρατη και χωρίς βάρος, η δημιουργία, η αποθήκευση και η επεξεργασία της απαιτεί αυξανόμενες ποσότητες πρώτων υλών και ενέργειας (άνθρακα, πετρελαίου, φυσικού αερίου, χαλκού, πυριτίου, αλουμινίου κ.α.), προκειμένου η ψηφιακή οικονομία και κοινωνία να λειτουργούν. Η μελέτη εκτιμά ότι σε 300 χρόνια η δημιουργία ψηφιακών πληροφοριών θα απαιτεί ενέργεια ισοδύναμη με όλη τη σημερινή παραγωγή ενέργειας παγκοσμίως.
Ο σύνδεσμος για τη επιστημονική δημοσίευση εδώ
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)