Η δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι, σε αντίθεση με τις προσεκτικές κινήσεις του υπουργείου Εξωτερικών, το Μέγαρο Μαξίμου δεν έδειξε τη δέουσα προσοχή στο ζήτημα της Λιβύης, στην αρχική φάση της κρίσης. Από την επομένη των εκλογών του Ιουλίου του 2019 έως τα τέλη Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, όταν η Άγκυρα και η Τρίπολη υπέγραψαν τα μνημόνια περί θαλάσσιων ζωνών και στρατιωτικής συνεργασίας, δεν έγινε απολύτως τίποτε για την αποτροπή της δυσμενούς εξέλιξης, ή την ευαισθητοποίηση τρίτων κρατών και διεθνών οργανισμών.
Η κυβέρνηση διέθετε εγκαίρως ασφαλέστατες πληροφορίες για συγκεκριμένες ημερομηνίες υπογραφής των μνημονίων. Kορυφαίος υπουργός είχε συνομιλήσει σχετικά στις 5 Νοεμβρίου 2019 με ξένο ομόλογό του, που επισκεπτόταν την Αθήνα. Η λογική συνέχεια θα ήταν ο πρωθυπουργός να αναλάμβανε επείγουσα πρωτοβουλία, είτε επικοινωνώντας με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, την ηγεσία της ΕΕ και τις ΗΠΑ με προσωπικά ταξίδια, ώστε να εξηγήσει το διακύβευμα για ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Λάθη και παραλείψεις
Δυστυχώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αδράνησε. Πραγματοποίησε κιόλας στα μέσα Νοεμβρίου 2019 ιδιωτικό ταξίδι στο Λονδίνο, χωρίς να αντιλαμβάνεται το πραγματικό μέγεθος της κρίσης, που πλέον οδηγεί σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Ίσως ο πρωθυπουργός, που πίστευε ότι θα ασχοληθεί κυρίως με την οικονομία, να μην ήταν επαρκώς προετοιμασμένος ούτε στο Λιβυκό, όπως άλλωστε ευθαρσώς παραδέχτηκε σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις, για το Μεταναστευτικό και την οξύτητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ωστόσο, πέρα από την ολιγωρία του 2019, που θα αξιολογηθεί ιστορικά, το πρόβλημα είναι ότι η κυβερνητική ηγεσία συνεχίζει με λάθη και παραλείψεις έως σήμερα. Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη διάρκεια των κοινών δηλώσεων στην Τρίπολη, υπογράμμισε την ακυρότητα των μνημονίων, ο Λίβυος ομόλογός του Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά επικαλέστηκε την προάσπιση των συμφερόντων του λαού και της χώρας του.
(η συνέχεια στο slpress.gr)