υψηλές αποδόσεις στα ομόλογα των αναδυόμενων αγορών. Αυτά τα κέρδη είναι εν μέρει γιατί είναι τόσο δύσκολο για τις αναπτυσσόμενες χώρες να σημειώσουν γρήγορη πρόοδο στη μείωση των εκπομπών.
Μια νέα εργασία από ερευνητές στο University College London έδειξε ότι η Αφρική και άλλες αναπτυσσόμενες περιοχές τείνουν να πληρώνουν πολύ υψηλότερο κόστος χρηματοδότησης για την πράσινη ενέργεια σε σχέση με τα ορυκτά καύσιμα. Αυτό δημιουργεί μια «παγίδα επενδύσεων για το κλίμα»: Οι χώρες που πρέπει να πληρώσουν υψηλότερο τίμημα για να πρασινοποιήσουν τις οικονομίες τους ενδέχεται να παραιτηθούν από τέτοιες επενδύσεις, ακόμα κι αν είναι αυτές που θα υποφέρουν περισσότερο καθώς ο πλανήτης υπερθερμαίνεται.
Ωστόσο, όπως σημειώνει η επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας Nadia Ameli, ακόμη και σε προοδευτικά μέρη όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, λίγοι ασχολούνται με τον τρόπο μεταφοράς κεφαλαίων σε φτωχές χώρες. Υποστηρίζει ότι «ριζικές αλλαγές» απαιτούνται για την αντιμετώπιση αυτής της ανισότητας.
Η πανδημία έχει καταστήσει το πρόβλημα πιο επείγον, καθώς το υψηλό κόστος δανεισμού για τις αναπτυσσόμενες χώρες συμπίπτει με την πτώση των κρατικών εσόδων. Πέρυσι, 62 χώρες δαπάνησαν περισσότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους από την υγειονομική περίθαλψη και τουλάχιστον 36 δαπάνησαν περισσότερο για πληρωμές ομολόγων από την εκπαίδευση, σύμφωνα με το Eurodad, ένα δίκτυο οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που υποστηρίζει οικονομικές μεταρρυθμίσεις.
Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι ο επενδυτικός κόσμος γεμίζει με ESG και προϊόντα και υπηρεσίες προσανατολισμένα στο κλίμα που αναζητούν στοιχεία. Υπάρχουν τόσα πολλά χρήματα που κυνηγούν «πράσινα» περιουσιακά στοιχεία, και τόσες λίγες ευκαιρίες, που πολλά κεφάλαια ESG είναι φορτωμένα με τεχνολογικά αποθέματα και όχι εταιρείες αφιερωμένες στην ενεργειακή μετάβαση ή την κλιματική προσαρμογή.