Επειδή δεν έχει καταργηθεί το παραδοσιακό αξίωμα της οικονομικής επιστήμης, σύμφωνα με το οποίο τα νομίσματα καθρεπτίζουν την ισχύ της οικονομίας, δικαιούμεθα να συμπεράνουμε πρώτον, ότι η ευρωπαϊκή οικονομία και δη αυτή της Ευρωζώνης, παρότι υστερεί ακόμη της αμερικανικής σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, παραμένει υγιέστερη και γιατί όχι και πιο δυνατή, αφού δεν ολισθαίνει προς την ύφεση. Δεύτερον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πιστή στη φιλοδοξία της για νομισματική σταθερότητα, απεδείχθη πιο ικανή από την FED, που την υπερφαλάγγισαν οι γιάπηδες των μυθικών μπόνους, για χάρη των οποίων τους πλημμύρισαν την αμερικανική αγορά με επισφαλή στεγαστικά δάνεια και με δομημένα ομόλογα που στηρίζονταν στα ίδια δάνεια.
Τώρα, ο διοικητής της FED Μπεν Μπερνάνκι τρέχει και δεν φθάνει και παρά τις συνεχείς μειώσεις επιτοκίων και τη διοχέτευση τεράστιας ρευστότητας στις κλονισμένες αμερικανικές τράπεζες δεν καταφέρνει να τιθασεύσει την ύφεση, που χτυπάει βροντερά την πόρτα της οικονομίας των ΗΠΑ. Η πλειονότητα των οικονομολόγων που συμμετείχαν στην τελευταία έρευνα της Wall Street Journal υποστηρίζει ότι η αμερικανική οικονομία έχει ήδη εισέλθει σε ύφεση και οι πρώτες εκτιμήσεις μιλάνε για μηδενική σχεδόν ανάπτυξη, μόλις 0,1% σε ετήσια βάση το τρέχον έτος και 0,4% το δεύτερο. Ο πρόεδρος Μπους την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά και ο υπουργός Οικονομικών Χένρι Πόλσον υποστηρίζουν συνέχεια ότι στόχος της πολιτικής τους είναι το ισχυρό δολάριο, αλλά αυτό μοιάζει τώρα με ειρωνεία, αφού το πράσινο νόμισμα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση έναντι του ευρώ, του γιεν, της στερλίνας κ.λπ.
Η αμερικανική πιστωτική κρίση εισέβαλε και στην Ευρώπη, αλλά οι κυβερνήσεις της Βρετανίας, της Γερμανίας και κυρίως η ΕΚΤ την αντιμετώπισαν χωρίς τον πανικό της FED, δηλαδή χωρίς να χαλαρώσουν την αυστηρή νομισματική πολιτική και έτσι κράτησαν ισχυρό το ευρώ, που αποτελεί σήμερα ασπίδα προστασίας του Ευρωπαίου καταναλωτή απέναντι στο πληθωριστικό κύμα, που προκαλείται από το ακριβό πετρέλαιο και τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα και τις πρώτες ύλες. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ επανέλαβε προχθές ότι υψίστη προτεραιότητα είναι η καταπολέμηση του πληθωρισμού, όπερ σημαίνει ότι το επιτόκιο του ευρώ θα μείνει στο 4%, ενώ του δολαρίου, ως γνωστόν, έχει κατρακυλήσει από το 5,5% στο 3% τους τελευταίους μήνες. Αναμφίβολα το ισχυρό ευρώ δημιουργεί προβλήματα στις ευρωπαϊκές εξαγωγές και επιβραδύνει την ανάπτυξη, που θα πέσει στο 1,8% από 2,6% πέρυσι, όμως το ισχυρό νόμισμα αλλά και η δημοσιονομική σταθερότητα που επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας δημιουργούν μια βάση ασφάλειας, που επιτρέπει στις κυβερνήσεις να εφαρμόζουν λίγο πολύ κεϊνσιανές πολιτικές και να συντηρούν ένα κοινωνικό κράτος, με αποτέλεσμα η ζήτηση και γενικά η κατανάλωση να κρατάνε σε εγρήγορση την οικονομία.
Ολες αυτές οι ευρωπαϊκές δικλίδες ασφαλείας λείπουν στις ΗΠΑ, το κοινωνικό κράτος είναι ανύπαρκτο και οι κρατικές δαπάνες αυξάνουν μόνο για να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο στο Ιράκ. Ο Μπους και η FED με φοροαπαλλαγές και χορήγηση ρευστότητας προσπαθούν να καταπολεμήσουν την πιστωτική κρίση και δεν βλέπουν ότι στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει τώρα στις ΗΠΑ είναι η έναρξη μιας κλασικής κυκλικής κρίσης, που οφείλεται στην αδυναμία της ζήτησης να απορροφήσει την προσφορά. Η πτώση των λιανικών πωλήσεων, η αύξηση της ανεργίας και η μείωση των πραγματικών αποδοχών δεν εκφράζουν μόνο την επιδείνωση της ανισοκατανομής του ΑΕΠ, αλλά αποδεικνύουν ταυτόχρονα ότι το εισόδημα των νοικοκυριών περιορίζεται δραματικά, η υπερχρέωση αυξάνει και όλα αυτά οδηγούν σε μια υποτονική ζήτηση που αργά ή γρήγορα θα συμπιέσει σε χαμηλότερα επίπεδα την παραγωγή.
(από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 18/03/2008)