Σκηνικό Εκβιαστικών Διλημμάτων

Το σκηνικό έχει στηθεί. Οι ΗΠΑ μεθοδεύουν ένα εκβιαστικό παζάρι της τελευταίας στιγμής, για να παρακάμψουν το ελληνικό βέτο. Προσπαθούν να μετατρέψουν τον Μάθιου Νίμιτς από μεσολαβητή σε άτυπο επιδιαιτητή. Καλλιεργούν κλίμα πως όποια πλευρά απορρίψει την πρότασή του θα χρεωθεί βαρύ πολιτικό κόστος, γιατί θα εμφανισθεί ότι έρχεται σε αντίθεση με τον ΟΗΕ! Η Ουάσιγκτον αδιαφορεί για την ουσία. Θέλει να ξεμπερδεύει.
Του Σταύρου Λυγερού
Δευ, 31 Μαρτίου 2008 - 23:14

Το σκηνικό έχει στηθεί. Οι ΗΠΑ μεθοδεύουν ένα εκβιαστικό παζάρι της τελευταίας στιγμής, για να παρακάμψουν το ελληνικό βέτο. Προσπαθούν να μετατρέψουν τον Μάθιου Νίμιτς από μεσολαβητή σε άτυπο επιδιαιτητή. Καλλιεργούν κλίμα πως όποια πλευρά απορρίψει την πρότασή του θα χρεωθεί βαρύ πολιτικό κόστος, γιατί θα εμφανισθεί ότι έρχεται σε αντίθεση με τον ΟΗΕ! Η Ουάσιγκτον αδιαφορεί για την ουσία. Θέλει να ξεμπερδεύει.

Η Αθήνα, όμως, δεν έχει λόγο να παρασυρθεί σε διαπραγμάτευση στο Βουκουρέστι. Το συμφέρον και των δύο πλευρών είναι να βρουν μια ευσταθή λύση, που να αντανακλά την πραγματικότητα της περιοχής. Αυτές θα βιώσουν τις συνέπειες της όποιας συμφωνίας και όχι οι Αμερικανοί.

Υπενθυμίζουμε ότι η διαπραγμάτευση όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε εκφυλισθεί, επειδή τα Σκόπια απέρριπταν κάθε σύνθετο όνομα, με την Ουάσιγκτον να τα επιβραβεύει. Η διαπραγμάτευση απέκτησε πολιτική υπόσταση όταν ο Κώστας Καραμανλής έβαλε στο τραπέζι το βέτο. Μακάρι να είχε προκύψει συμφωνία. Το Βουκουρέστι, πάντως, είναι μόνο ένας σταθμός. Η διαπραγμάτευση μπορεί να συνεχισθεί και μετά. Για την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ δεν ισχύει «ή τώρα ή ποτέ». Όταν βρεθεί λύση, θα πραγματοποιηθεί και η ένταξη.

Η Αθήνα έδειξε καλή πρόθεση, συμμετέχοντας και στις άκομψες συναντήσεις που έστησε η αμερικανική διπλωματία στις Βρυξέλλες. Οι δύο πλευρές, όμως, δεν βρίσκονται ακόμα σε ακτίνα συμφωνίας. Η νέα πρόταση Νίμιτς είναι πολύ μπαγιάτικη για να ανοίγει προοπτική. Το «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)» είναι γελοίο και προσβλητικό για τους γείτονες. Η σλαβομακεδονική ηγεσία ίσως την αποδεχθεί με τη βάσιμη σκέψη ότι η δύσχρηστη παρένθεση θα εξαφανισθεί στην πράξη. Τέτοιου είδους πονηριές, όμως, δεν είναι στέρεη βάση για καλές σχέσεις.

Η πρόταση Νίμιτς επιβάλλει και διπλή ονομασία. Ακόμα και με σύσταση του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν υπάρχει εγγύηση ότι το σύνθετο όνομα θα επιβληθεί σ' όλες τις διεθνείς χρήσεις. Στην πραγματικότητα, θα χρησιμοποιείται μόνο στα ταμπελάκια στους διεθνείς οργανισμούς. Η λύση είναι στη ρίζα κι όχι στα κλαδιά. Αντί κάποιοι στην Αθήνα να ζητούν ανύπαρκτες εγγυήσεις, πρέπει να τεθεί ως όρος η τροποποίηση του Συντάγματος της FYROM.

Διαφορετικά, η ελληνική διπλωματία θα περιέλθει στη δυσάρεστη θέση να κυνηγάει από πίσω τις τρίτες χώρες για να υιοθετήσουν το νέο σύνθετο όνομα στις διμερείς σχέσεις τους με τα Σκόπια. Αντί να απαλλαγεί από το πρόβλημα, θα το βρει μπροστά της με νέα μορφή. Θα εγκλωβισθεί σ' ένα σισύφειο έργο, καταναλώνοντας πολύτιμο κεφάλαιο.

(Από την εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 27/03/2008)