Η Ελλάδα θα πρέπει να περιορίσει την ενεργειακή της κατανάλωση τα επόμενα χρόνια. Και όχι μόνο να περιορίσει την αδηφάγο ενεργειακή της όρεξη αλλά και θα πρέπει να στραφεί υποχρεωτικά σε φιλικότερες προς το περιβάλλον μορφές ενέργειας. Και το πρόβλημα είναι ότι όλη αυτή η αλλαγή της “ενεργειακής” συμπεριφοράς του νέο-Έλληνα θα έχει και κάποιο, όχι ευκαταφρόνητο, πολιτικό κόστος, το οποίο πρέπει να επωμιστούν οι κυβερνήσεις από τώρα, και απ' ότι φαίνεται δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμες.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση δέχτηκε αυτοβούλως να υπολοποιήσει μέχρι το 2020 τους τρεις στόχους του 20%-20% λιγότερες εκπομπές αερίων, 20% εξοικονόμηση ενέργειας, και 20% αύξηση της παραγωγής από τις ΑΠΕ.
«Τα νούμερα αυτά δεν μπορούν να βγούν δια μαγείας αν δεν υπάρξουν συγκεκριμένες πολιτικές» επισημαίνει ο πρόεδρος του ΔΕΣΜΗΕ κ. Ευάγγελος Λεκατσάς. «και δυστυχώς για εμάς πρέπει να υπακούσουμε» συνεχίζει ο κ. Λεκατσάς.
Τα πρόβλημα όμως είναι κατά πόσο είναι διατεθειμένες οι κυβερνήσεις να βάλουν το μαχαίρι στο κόκαλο και να χαράξουν μια μακροπρόθεσμη περιβαλλοντικά εστιασμένη ενεργειακή πολιτική, η οποία θα έχει αναμφισβήτητα οφέλη αλλά και κόστος.
Πέρσι η Ελλάδα κατανάλωσε 55.000 γιγαβατώρες ηλεκτρικού ρεύματος. «Η μέση αύξηση ανά έτος δεν θα πρέπει να ξεπερνάει το 3%», μας λέει ο κ. Λεκατσάς.
Και όχι μόνο αυτό αλλά θα πρέπει να περιοριστεί η χρήση λιθάνθρακα, και λιγνίτη αλλά και να υπάρξουν και περιορισμοί στην χρήση του πετρελαίου στις μεταφορές για να αναφέρουμε κάποια βασικά βήματα.
Αυτό που βλέπουμε όμως είναι ότι η ΔΕΗ στρέφεται όλο και περισσότερο στη χρήση λιθάνθρακα, με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Το ενεργειακό έλλειμμα της χώρας δεν είναι κάτι που προέκυψε τα τελευταία χρόνια. Απλά οι πρόχειρες και φτηνές λύσεις -ελλείψει του οποιαδήποτε ενεργειακού σχεδιασμού-είναι οι γνωστές πυροσβεστικές τακτικές.
Ακούμε επίσης ότι η ΔΕΗ θα διακόπτει το ρεύμα τους καλοκαιρινούς μήνες για να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη ζήτηση και να αποφευχθεί κάποιο ενδεχόμενο black-out. Και αναρωτιέται κάποιος, μα είμαστε σοβαροί. Η πολιτεία ακολουθεί τη γραμμή «πονάει δόντι, βγάζει δόντι» Θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι το ενεργειακό έλλειμμα της χώρας δεν είναι καινούργια υπόθεση. Και δεν λύνεται με έκτακτα προσωρινά μέτρα. Αλλά όταν αντί να αυξάνεται η χρήση παραγωγής από τις ΑΠΕ μειώνεται, όταν επί της ουσίας δεν απελευθερώνεται η αγορά του ηλεκτρισμού στην Ελλάδα και οι συνθήκες είναι αποτρεπτικές για την είσοδο Ανεξάρτητων Παραγωγών στην παραγωγή και εμπορία ηλεκτρισμού τότε δεν έχουμε άλλη λύση από τις διακοπές ηλεκτρισμού το καλοκαίρι.
Ο κ. Λεκατσάς διατείνεται ότι «θα πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή ελάττωση της κατανάλωσης, η οποία θα απαιτήσει και πολιτικό λόγο». Τελικά αυτό είναι το πρόβλημα – ο πολιτικός λόγος που δεν φαίνεται να είναι πρόθυμος να αρθρωθεί.