«Αυτή είναι η Ελλάδα» είχε πεί απογοητευμένος πρώην πρωθυπουργός. Αυτήν όμως την Ελλάδα δημιούργησαν με το νομοθετικό τους έργο γιά δεκαετίες τώρα οι Ελληνικές κυβερνήσεις. Μιά Ελλάδα δυσλειτουργική, αναποτελεσματική που αδυνατεί να επωφεληθεί των διαμορφουμένων ευκαιριών. Μια Ελλάδα που δεν μπορεί να προσφέρει καλύτερο μέλλον στον λαό της. Τέλος, μια δημοκρατική Ελλάδα, οι κυβερνήσεις της οποίας δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε, «από τον λαό, γιά τον λαό» αλλά «από τον λαό, γιά την δημοσιοϋπαλληλική, συνδικαλιστική νομενκλατούρα». Από εκεί πηγάζουν τα κακά.
Παρά τις αλλεπάλληλες παραινέσεις, π.χ. το Έτος Ανταγωνιστικότητας και άλλα, η χώρα μας υποβαθμίζεται στην παγκόσμια κατάταξη “Doing Business 2008” της Διεθνούς Τραπέζης. Ταυτόχρονα είμαστε πρωταθλητές στην γραφειοκρατία και σε άλλα αρνητικά για την ανάπτυξη κριτήρια.
Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε πολλές συζητήσεις γιά «στρατηγικές βιομηχανίες», «εθνικό πλούτο», «αειφόρο ανάπτυξη», μόνο που οι όποιες συζητήσεις δεν έχουν καμμία σχέση με την διεθνή πραγματικότητα.
Δεν μπορεί να νοούνται ως Εθνικός πλούτος ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις, η ύπαρξη των οποίων επιβαρύνει κάθε Έλληνα φορολογούμενο. Ούτε άλλες οι οποίες είναι μεν κερδοφόρες αλλά διαχειριζόμενες από ιδιώτες θα είχαν μεγαλύτερη κερδοφορία άρα μεγαλύτερο δημόσιο όφελος, πράγμα που θα μείωνε την φορολογία των φορολογουμένων.
Δεν μπορούμε να θεωρούμε την λειτουργία του δημοσίου συστήματος υγείας ικανοποιητική όταν δεν υπάρχει αρκετό νοσηλευτικό προσωπικό και τούτο επειδή λέγεται ότι καθυστερούν οι διαδικασίες του ΑΣΕΠ. Υπάρχουν καταγεγραμμένες πολλές περιπτώσεις παραγγελίας μηχανημάτων που για χρόνια μένουν αχρησιμοποίητα. Λόγω καθυστέρησης των πληρωμών, το Δημόσιο προμηθεύεται φάρμακα και υλικά πολύ ακριβότερα δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο. Αυτά δείχνουν ότι το σύστημα δεν λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον των πολλών. Ο Έλληνας φορολογούμενος θα είχε καλύτερες και φθηνότερες υγειονομικές υπηρεσίες αν καταργούντο τα Δημόσια νοσοκομεία.
Αν οι Δημόσιοι ασφαλιστικοί οργανισμοί πραγματοποιούσαν μαζικές κρατήσεις κρεβατιών σε ιδιωτικά νοσοκομεία, διαπραγματευόμενοι την τιμή της νοσηλείας με την δύναμη που τους δίνει ο όγκος των ασθενών, το κόστος πιθανότατα θα ήταν μικρότερο.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη στην Ελλάδα χωρίς να εκμεταλλευθούμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, δηλαδή την γεωγραφική, πολιτισμική και νησιωτική της διάρθρωση, με την καλή, σύγχρονη διαχείριση των οποίων θα μπορέσει να επιτευχθεί η αειφόρος ανάπτυξη. Το μέλλον της Ελλάδας είναι οι υπηρεσίες. Αντιθέτως γνωστοί, αλλά οπισθοδρομικοί, οικολόγοι στην Ελλάδα αντιτίθενται στο να αναπτυχθεί ως ενεργειακός και μεταφορικός κόμβος των Βαλκανίων, να αναπτυχθούν τα λιμάνια, ο τουρισμός στα νησιά και άλλα διάφορα.
Ανάπτυξη δεν γίνεται με υδροβόρες πρωτογενείς καλλιέργειες, μιά και ατυχώς τα Δημόσια πανεπιστήμιά μας δεν παρήγαγαν τεχνογνωσία ικανή να στηρίξει προηγμένη τεχνολογία.
Το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι στον μεσαίωνα που οραματίζονται. Ας αναλογισθούν μόνον οι, συνήθως, κρατικοδίαιτοι οικολόγοι ότι ο χώρος της Αττικής Οδού ήδη από την φύτευση έχει περισσότερο πράσινο από ότι είχε πριν. Έχει δε εγκαταστάσεις, οδόστρωμα, εξυπηρέτηση και ασφάλεια παρασάγγας καλύτερα από αυτά που προσφέρει το δίκτυο των «Εθνικών» οδών. Έχει δε αποσυμφορήσει την κυκλοφορία και προάγει την ανάπτυξη των Μεσόγειων.
Αλλά τί μπορεί να ξέρουν Δημόσιοι υπάλληλοι γιά ανάπτυξη.
Κατακρίνουμε την Αττική ως τσιμεντούπολη. Έφθασε όμως εκεί γιατί φοβόμαστε να επιτρέψουμε δόμηση καθ’ ύψος πράγμα που θα ελευθέρωνε περισσότερο χώρο γιά πράσινο. Δεν εντάσσουμε περιοχές προληπτικά στο σχέδιο πόλεως, ενώ είναι γνωστό ότι ο πληθυσμός και οι ανάγκες αυξάνονται. Προσπαθούμε εκ των υστέρων να ρυθμίσουμε το πρόβλημα πράγμα που παίρνει δεκαετίες, αν γίνει ποτέ. Ενώ άλλες χώρες εδώ και αιώνες έχουν κτηματολόγια, εμείς δεν έχουμε γιατί διάφορα συμφέροντα το αντιστρατεύονται. Πόσοι δικηγόροι ασχολούνται με την επίλυση προβλημάτων που ανακύπτουν από την έλλειψη κτηματολογίου και την ασάφεια που επιφέρει; Από την άλλη όμως χιλιάδες ανθρωποώρες πολιτών, πραγματικός Εθνικός πλούτος, σπαταλάται καθημερινά στα δικαστήρια για αυτόν τον λόγο. Έτσι δεν επιτυγχάνεται ανάπτυξη;
Όλα τα παραπάνω έχουν ένα κοινό παρανομαστή, την έλλειψη παιδείας και οικονομικής σκέψης. Μόνον με αυτές θα αποκτήσουμε ουσιαστική φωνή.
Είναι γνωστό και μετρημένο ότι το Δημόσιο είναι κακός παραγωγός υπηρεσιών. Με άλλα λόγια ό,τι παράγει είναι ακριβό και κακής ποιότητας επειδή είναι μονοπώλιο και αναγκαστικά ο πολίτης συναλλάσσεται μαζί του. Τουναντίον ο ιδιώτης σήμερα έχει κάθε συμφέρον να κάνει οικονομικά και ποιοτικά την δουλειά του γιατί μόνο έτσι θα διατηρήσει την πελατεία του. Ρόλος του κράτους πρέπει να είναι μόνο η ασφάλεια, η αναδιανομή του εισοδήματος, η δημιουργία καταλλήλου λειτουργικού πλαισίου, η ενθάρρυνση του επιχειρείν, η ορθή λειτουργία της αγοράς και ο έλεγχος της ποιότητας.
Το Ελληνικό κράτος ατυχώς νομοθέτησε αλλιώς. Για την ώρα η γνωστή νομενκλατούρα, τυφλή στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, αντιδρά στην πρόοδο και την ανάπτυξη, κρατώντας έτσι πίσω την Ελλάδα.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 29/04/2008)