Στο κάθε κράτος-μέλος πετά το μπαλάκι η Κομισιόν για τις πυρηνικές επιλογές που αφορούν την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ανοίγοντας την κερκόπορτα για την ενέργεια, που είναι συνώνυμο του τρόμου και του θανάτου.
Ο επίτροπος Ενέργειας κ. Πίμπαλκς, ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ότι «πρέπει να έχει κανείς κατά νου ότι εναπόκειται στα επιμέρους κράτη-μέλη να αποφασίζουν κατά πόσο η πυρηνική ενέργεια συνιστά βιώσιμη επιλογή για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών». Αυτή την απάντηση έδωσε χθες σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δημήτρη Παπαδημούλη. Την ίδια στιγμή η Greenpeace επισημαίνει τις περιορισμένες δυνατότητες της πυρηνικής ενέργειας, με αφορμή και τις επιεικώς απαράδεκτες δηλώσεις του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γιώργου Σουφλιά, εξηγώντας:
Ο διπλασιασμός της εγκατεστημένης ισχύος πυρηνικής ενέργειας των 372.000 γιγαβάτ (Gwe) μέχρι το 2030 θα σήμαινε την κατασκευή εκατοντάδων νέων αντιδραστήρων. Όμως αυτό θα αύξανε το μερίδιο της πυρηνικής ενέργειας στην παγκόσμια ενεργειακή κατανάλωση μόλις πάνω από το 10% και θα μείωνε τις συνολικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά λιγότερο από 5%.
Σήμερα βρίσκονται σε λειτουργία 439 εμπορικοί πυρηνικοί αντιδραστήρες που προμηθεύουν γύρω στο 15% της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας. Ακόμη και η διατήρηση αυτού του σημερινού μεριδίου θα απαιτούσε ένα μαζικό πρόγραμμα κατασκευής αντιδραστήρων, δεδομένων του αυξανόμενου αριθμού παλιών πυρηνικών εργοστασίων που προορίζεται να κλείσουν και των προβλεπόμενων αυξήσεων της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας. Οι περισσότεροι αντιδραστήρες κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του 1980 και έχουν κατά μέσο όρο ηλικία 20 ετών.
Η βιομηχανία υπόσχεται νέους αντιδραστήρες με κόστος επενδύσεως γύρω στα 2.000 δολάρια ανά κιλοβάτ (KW) εγκατεστημένης ισχύος. Η εμπειρία του παρελθόντος δείχνει ότι οι περισσότεροι αντιδραστήρες στις ΗΠΑ είχαν υπερβάσεις κόστους άνω του 200%. Το ίδιο συνέβη και με τους πιο πρόσφατους πυρηνικούς αντιδραστήρες που ολοκληρώθηκαν στην Ινδία.
Οι επενδυτικές δαπάνες που απαιτούνται για να διπλασιαστεί η παγκόσμια πυρηνική ηλεκτροπαραγωγική ικανότητα και να μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά λιγότερο από 5% θα κυμαίνονται μεταξύ δύο και τριών δισ. δολαρίων.
Αυτές είναι μόνο οι αρχικές επενδυτικές δαπάνες. Πρόσθετες δαπάνες προκύπτουν από τη συντήρηση και τη λειτουργία αλλά και από τα καύσιμα. Η έλλειψη ουρανίου στις παγκόσμιες αγορές εκτοξεύει το συνολικό κόστος ακόμη ψηλότερα.
Υπό τις ευνοϊκότερες συνθήκες μόλις ένα μικρό κλάσμα των σχεδόν 200 νέων αντιδραστήρων που έχουν ανακοινωθεί θα είναι σε θέση να παραγάγουν ηλεκτρική ενέργεια πριν από το 2020. Οι περισσότεροι θα έχουν αμελητέα συμβολή στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής για μεγάλο διάστημα μετά το 2020. Πολλά χρόνια μετά δηλαδή μετά την ημερομηνία που οι εκπομπές Co2 χρειάζονται να περάσουν το κορυφαίο σημείο και να μειωθούν.
Μη λησμονούμε όμως τον τρόμο, την καταστροφή, τους θανάτους και τις αρρώστιες που σκόρπισε το πρόσφατο ατύχημα στο Τσερνομπίλ στην Ουκρανία: Επιμόλυνε μια περιοχή μεγαλύτερη από 120.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και η ραδιενέργεια επιβάρυνε ακόμη και μακρινές περιοχές, όπως η Λαπωνία και η Σκωτία. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών τότε δεν θα γίνει γνωστός. Ενδέχεται να υπερβαίνει τους εκατό χιλιάδες. Απ' την άλλη οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων υπέστησαν ανεπανόρθωτες βλάβες. Όσο για τις οικονομικές επιπτώσεις εκτιμάται ότι είναι της τάξης των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ένα ακόμα γεγονός που μας υπενθυμίζει η Greenpeace είναι ότι «παρά τα δισ. δολάρια επενδύσεων και τις δεκαετίες έρευνας, δεν έχει ανακαλυφθεί κάποιος αξιόπιστος τρόπος διαχείρισης των αποβλήτων. Ένας μέσος πυρηνικός αντιδραστήρας παράγει ετησίως 20-30 τόνους χρησιμοποιούμενων καυσίμων που παραμένουν ραδιενεργά επί εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια. Τα σχέδια επέκτασης των πυρηνικών θα αύξαναν σημαντικά τον όγκο και τους ανεπίλυτους κινδύνους.
Να σημειωθεί ακόμα ότι ένας τόνος χρησιμοποιημένων πυρηνικών καυσίμων κατά κανόνα περιέχει περίπου 10 κιλά πλουτώνιο, αρκετά για την κατασκευή πυρηνικής βόμβας.
Γιατί όμως να χρειάζονται τόσα επιχειρήματα για κάτι τρομερό και να μη στραφούμε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Όπως σημείωσε και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δημήτρης Παπαδημούλης: «Ο επίτροπος Ενέργειας υποστηρίζει απροκάλυπτα τις θέσεις του διεθνούς πυρηνικού λόμπι», βάζοντας στο σπίτι μας τον όλεθρο.
(Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 08/05/2008)