και σημαντικών επενδύσεων, έχουν κερδίσει επαξίως μια μόνιμη θέση στο ενεργειακό ισοζύγιο πολλών χωρών εξακολουθεί να επικρατεί ένα είδος πρωτογονισμού ανάμεσα στους υποστηρικτές τους. Δρουν και κινούνται υπό το άγχος της εξασφάλισης με κάθε δυνατό τρόπο της πρωτοκαθεδρίας στην παραγωγή ενέργειας και δεν διστάζουν να επικαλούνται ανεύθυνα τον μπαμπούλα της κλιματικής αλλαγής για την αναγκαιότητα επικράτησης των ΑΠΕ έναντι οποιασδήποτε άλλης μορφής ενέργειας. Εδώ όμως οι μεσσιανικές τάσεις των οπαδών των ΑΠΕ παίρνουν διαζύγιο από την πραγματικότητα και την λογική.
Και ο λόγος δεν είναι άλλος από την σκληρή πραγματικότητα της λειτουργίας της σημερινής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, και της δομής του ενεργειακού ισοζυγίου. Γιατί όπως λέει και η ίδια η λέξη πρόκειται περί «ισοζυγίου» και υπό αυτή την έννοια εμπεριέχει πολλές και διάφορες πηγές ενέργειας που μεταξύ τους συνεργάζονται για να ισοσκελίσουν και να παράξουν το τελικό παραδοτέο, που δεν είναι άλλο από την ενέργεια που παρέχουν στον καταναλωτή. Με την σύνθεση του ισοζυγίου να μεταβάλλεται διαρκώς ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες είτε αυτό πρόκειται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η την παραγωγή θερμότητας είτε για το μεταφορικό έργο.
*Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη Σχόλιο εδώ