Αλλά η διακοπή των συνομιλιών για το Κυπριακό είναι αποτέλεσμα των Τουρκικών ενεργειών και το «αδιέξοδο» από την απόρριψη, υπό της Κυπριακής Δημοκρατίας, της αξιώσεως του προέδρου Ερντογάν να αναγνωρισθεί προηγουμένως το ψευδοκράτος της βορείου Κύπρου, όπως δήλωσε κατά την επίσκεψη στα Κατεχόμενα, αμέσως μετά την ορκωμοσία του ως επικεφαλής της Τουρκίας .
Συνεπώς και το αδιέξοδο προκάλεσε η Τουρκία αφού υπερέβη τα εσκαμμένα ως «εγγυήτρια» της Κυπριακής ανεξαρτησίας , αφού ο Ερντογάν ζήτησε την διχοτόμηση της Κύπρου. Πρόκειται για άλλο ένα πραξικόπημα εις βάρος του Κυπριακού λαού μετά την εισβολή και κατοχή υπό του Τουρκικού στρατού του 38% του Κυπριακού εδάφους το 1974, την ανακήρυξη του Τουρκοκυπριακού κράτους το 1982, που μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει, και την αμφισβήτηση της Κυπριακής υφαλοκρηπίδος και ΑΟΖ από τριών ετών, με παράνομα σεισμικά και έρευνες υδρογονανθράκων με Τουρκικά πλοία.
Τι είδους «συζήτηση» θα μπορούσε να γίνει μετά τυχόν αναγνώριση του ψευδοκράτους και ποίος Κύπριος πρόεδρος θα μπορούσε να αντέξει πολιτικώς την επανάληψη των «συνομιλιών» εφ’ ενός εισέτι «τετελεσμένου»;
Ο κ. Χριστοδουλίδης δεν είναι ανόητος ούτε βεβαίως ο Ερντογάν, γνωρίζοντας ότι οι αξιώσεις του τελευταίου τορπιλίζουν κάθε ελπίδα επανέναρξης των συνομιλιών ακόμη και εξ υπαρχής - όχι εκεί που κατολίσθησαν στα …Ελβετικά βουνά.
Όλα αυτά έχουν βέβαια την πολιτική σκοπιμότητα τους. Ο Ερντογάν ειδικός στα «Τούρκικα παζάρια», στοχεύει στην «επικαιροποίηση» της Τελωνειακής ενώσεως μετά της «ηνωμένης» Ευρώπης και στην παροχή ελευθέρας βίζας στους Τούρκους . Το εδήλωσε άλλωστε στην πρώτη επίσκεψη Ευρωπαίας πολιτικού μετά την επανεκλογή του, της υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Αναλένας Μπέρμποκ, η οποία άκομψα «προέβλεψε», ότι αμέσως μετά τις… Ελληνικές εκλογές (!) θα μεσολαβήσει στις διαπραγματεύσεις Τουρκίας-Ελλάδος, υπό τις νέες διαμορφωθείσες συνθήκες.
Οι συνθήκες όμως δεν άλλαξαν ούτε από πρόσωπα, μήτε η «ατζέντα». Και προηγουμένως είχαμε τον Ερντογάν- εφέντη και κατά πάσαν πιθανότητα θα έχομε κοινοβουλευτικό πρωθυπουργό της Ελλάδος, τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις 25 τρ. μηνός. Η μόνη αλλαγή στην ημερησία διάταξη υπήρξε ο σεισμός της 16ης Φεβρουαρίου 2023 στην Τουρκία που εξανάγκασε την Τουρκική κυβέρνηση, ν’ ανακρούσει πρύμναν στις παραβιάσεις του Ελληνικού εδάφους (Έβρος το 2019) και στις ρητορείες ότι θα επιδράμει «ένα βράδυ» στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Κατά τ’ άλλα οι διακηρύξεις περί «διαμοιρασμού του πλούτου του Αιγαίου (Ακάρ) και «γι’ άλλα μέσα αν αποτύχει η διπλωματία» (Ερντογάν) μετέβαλλαν τον Τούρκο πρόεδρο εις Πρώσον στρατάρχη που θεωρούσε τον πόλεμο συνέχεια της διπλωματίας «με άλλα μέσα».
Βεβαίως, οι διάφοροι κουφιοκεφαλάκηδες εν Αθήναις ως και οι ενεργούμενοι υπό της Τουρκικής πρεσβείας (κατά Αϋφάντη) αναμένουν με αγωνία την έναρξη των Ελληνοτουρκικών συνομιλιών παρ’ ότι ο Κυριάκος το ξέκοψε προεκλογικώς ότι δεν συνομιλεί με την Τουρκία παρά μόνον για την ΑΟΖ και όχι για τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο της Ελλάδος.
Τα ενταύθα φερέφωνα των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Αμερικανικής πρεσβείας δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι μόνο με συναλλαγή μπορούν να δαμάσουν το «θηρίο», την Τουρκία: Πρώτα, ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και μετά η συζήτηση για τα F-16. Πρώτα, απόσυρση των Ρωσικών αντιπυραύλων S-400 και μετά η αναθέρμανση διπλωματικών σχέσεων με την Δύση και να λείψουν οι Τούρκικες κουτοπονηριές για κοινά γυμνάσια με τα κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο.
Θα μπορούσε να συνδυάσει το Κυπριακό με τέτοιους όρους ο κ. Χριστοδουλίδης; Αν όχι, τότε ματαιοπονεί για τον «ενισχυμένο ρόλο της ΕΕ στο Κυπριακό».