για το «θετικό κλίμα που διαβλέπει ο Έλλην ΥΠΕΞ (ΣΣ: το Κυπριακό) αλλά και για το ύφος του» (ΕΣΤΙΑ 5 .7.23).
-Πού την είδε την ευκαιρία ο κ. Γεραπερίτης;
Στις Τουρκικές συνεχείς προσθήκες «διαφορών με την Ελλάδα», με τελευταία αλλά όχι τελειωτική της μετονομασίας των Στενών του Ελλησπόντου σε «Τουρκικά» ή μήπως στην αποδοχή του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης για την διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίον; Που βεβαίως δεν αποδέχεται η Τουρκία παρά μόνον στο μέσον του αρχιπελάγους με εγκλωβισμό των Ελληνικών νήσων του ΒΑ Αιγαίου.
Βεβαία , ο κ. Γεραπετρίτης επέμεινε ότι «ή Ελλάς δεν κάνει πίσω στις «κόκκινες γραμμές» προστασίας της εθνικής κυριαρχίας κι ότι προτεραιότητα συνιστά η δίκαιη λύση του Κυπριακού.
Αλλά από ποιόν αναμένει την «δικαία λύση»; Τις καλές υπηρεσίες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της ΕΕ «που (ως) φαίνεται αντιλαμβάνονται πιο ενεργά τον ρόλο τους χάρις στις πρωτοβουλίες Χριστοδουλίδη».
Οι οργανισμοί αυτοί όμως είναι εκείνοι που περιέπλεξαν το Κυπριακό αν δεν υπεστήριξαν αναφανδόν τα συμφέροντα της Τουρκίας μετά την εισβολή και κατοχή της Β. Κύπρου το 1974.
Μα το ζήτημα δεν είναι αν κάνει καλά τη δουλειά του ο ΟΗΕ και η ΕΕ αλλά ποια η στάση της Τουρκίας που δεν άλλαξε με την εκλογή του κ. Χριστοδουλίδη ως πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συνεχίζει να μην τον αναγνωρίζει.
Αν παρατηρείται μία ανάπαυλα στις αντικυπριακές ενέργειες του Ερντογάν ίσως οφείλεται στις ανάγκες που προκάλεσε ο σεισμός της 16ης Φεβρουαρίου στην ΝΔ Τουρκία αλλά και πάλιν…
…Η Τουρκία απαίτησε απ’ το ΝΑΤΟ την αναφορά της Κύπρου με γεωγραφικές συντεταγμένες και όχι με τις καθιερωμένες ονομασίες των διεθνών χαρτών ενώ ο εποικισμός των κατεχομένων εδαφών της Β. Κύπρου με πρόσφυγες εξ Ανατολίας συνεχίζεται αν δεν επιταχύνεται.
Αναζητεί εναγωνίως ο κ. Γ.Γ. την βελτίωση του κλίματος στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά ακτίς φωτός – Silver lining δεν διαφαίνεται. Ως βάση των εκτιμήσεων του ας σταθεί η νομική του παιδεία. Εάν η αντίδικος Τουρκία είχε την ευκαιρία να καταλάβει και την υπόλοιπη Κύπρο θα δίσταζε;
- Πολύ αμφιβάλλουμε. Διαφορετικά δεν θα διατηρούσε 40.000 στρατό και εκατοντάδες σύγχρονα τανκς του ΝΑΤΟ στην Β. Κύπρο και θα επαναπαύετο στις «καλές υπηρεσίες» του ΟΗΕ και της ΕΕ , όπως είπε ο κ. Χριστοδουλίδης. Αντ’ αυτού απομονώνει το Κυπριακό από τον Ελληνοτουρκικό διάλογο – όσην αξία έχει κι αυτός. Ίδομεν.
Για να το καταλάβουμε άλλη μία φορά: Το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής ξένης χώρας από την Τουρκία και ό,τι αυτή κατέκτησε με φόρον αίμα δεν πρόκειται να το αποδώσει με διαπραγματεύσεις ή «καλό κλίμα». Όλα τ’ άλλα είναι παρανοήσεις ή σκοπιμότητες του Κυπριακού προβλήματος, που παραμένει άλυτο παρά ποτέ.