την ώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι παλεύουν με την άνοδο του κόστους ζωής και την πληθωριστική κρίση, και αγωνίζονται με κόπο και θυσίες για να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους, και δεν ενδιαφέρονται για το περιεχόμενο και τους τίτλους των ειδήσεων. Ο ΟΠΕΚ είναι ένας από τους λίγους διεθνείς οργανισμούς που στοιχειώνουν τη Δύση, και οι αποφάσεις του οποίου ρίχνουν βαριά τη σκιά τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή των χωρών της Δύσης. Από το 1960 έτος ιδρύσεως του διεθνούς οργανισμού σκοπός του είναι ο συντονισμός των χωρών μελών για την παραγωγή του πετρελαίου και τον καθορισμό των τιμών του. Με εξαίρεση τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, ο ΟΠΕΚ κατάφερε με τεχνητό τρόπο να κρατήσει ψηλά την τιμή του πετρελαίου, με αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους της ενέργειας και των λογαριασμών, αλλά και την αύξηση τους κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεων.
Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου προσέφερε επίσης ενισχυμένα εισοδήματα και πρόσθετα έσοδα σε αυταρχικά καθεστώτα, εκ των οποίων τα περισσότερα είναι επιθετικά αν όχι εχθρικά προς τη Δύση. Οιουδήποτε βαθμός διχασμό μεταξύ των χωρών μελών του ΟΠΕΚ, εκτός από το ότι μειώνει την τιμή του πετρελαίου και τα έσοδα των χωρών μελών του, έχει και ευρύτερες στρατηγικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία, που βρίσκονται από την ίδια πλευρά, διαφωνούν με χώρες κυρίως της Αφρικής, όπως το Κονγκό, η Νιγηρία και η Αγκόλα που θέλουν να αυξήσουν την παραγωγή τους σε πετρέλαιο. Οι εκτίμηση των διεθνών οικονομικών και πολιτικών αναλυτών είναι ότι αυταρχικές χώρες όπως η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία έχουν μεγάλη ανάγκη να αυξήσουν τα έσοδα τους μέσω της αύξησης της τιμής του πετρελαίου, ειδικά δε η Ρωσία η οποία θεωρεί την Ουκρανία χαμένο κομμάτι της πάλαι ποτέ σοβιετικής ή τσαρικής αυτοκρατορίας και που τώρα έχει παγιδευθεί σε ένα πόλεμο φθοράς στις στέππες της Ουκρανίας. Παρότι οι πολεμικές δαπάνες της Ρωσίας παραμένουν επτασφράγιστο κρατικό μυστικό, η αλήθεια είναι ότι το Κρεμλίνο έχει αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες σε τουλάχιστον 80 δις δολάρια ετησίως, σύμφωνα με έρευνα του Reuters, ποσό που αποτελεί το εν τρίτο του ρωσικού προϋπολογισμού. Οι εκτιμήσεις της βρετανικής κυβέρνησης στο Λονδίνο λένε ότι σε φάση έντασης ο πόλεμος στην Ουκρανία κοστίζει στη Ρωσία τουλάχιστον ένας δις δολάρια ημερησίως.
Η Ρωσία έχει σήμερα ουσιαστικά μια κρατικοδίαιτη και ατελή ολιγοπωλιακή καπιταλιστική οικονομία η οποία στηρίζεται εν πολλοίς στα έσοδα από τις εξαγωγές αργού πετρελαίου, το οποίο έχει σχετικά υψηλό κόστος παραγωγής, και όταν η τιμή του πέφτει στη διεθνή αγορά οι ζημίες για τη ρωσική οικονομία είναι πολύ μεγάλες, και κάποια στιγμή να περάσουν πάνω από το όριο επιβίωσης της, κυρίως λόγω των διεθνών κυρώσεων, ο κλοιός των οποίων σφίγγει, και προκαλεί μεγάλα προβλήματα στην προσπάθεια της ρωσικής κυβέρνησης και οικονομίας να επιβιώσει και να υπερκεράσει τις διεθνείς πολιτικές και οικονομικές πιέσεις. Η περίπτωση της Σαουδικής Αραβίας είναι κάπως διαφορετική, δηλαδή η επιβίωση του Βασιλείου του Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν δεν εξαρτάται άμεσε από τα έσοδα του πετρελαίου, όμως ο Σαουδάραβας μονάρχης έχει μεγάλη ανάγκη τα πρόσθετα έσοδα από το πετρέλαιο για να χρηματοδοτεί τα τεράστια έργα υποδομής που βρίσκονται σε εξέλιξη στη χώρα. Το πρόγραμμα Όραμα για το 2030 που εφαρμόζει ο Βασιλέας της Σαουδικής Αραβίας έχει σκοπό να καταστήσει το βασίλειο του καρδιά και κέντρο του Αραβικού και του Ισλαμικού Κόσμου ως το 2030, πρόγραμμα που περιλαμβάνει έργα υποδομής που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν μεγαλομανή. Ένα από αυτά είναι το Neom, η κατασκευή δηλαδή μιας πόλης μήκους 175 χιλιομέτρων και κόστους τουλάχιστον 500 δις δολαρίων, και η κατασκευή της οποίας έχει καθυστερήσει πάνω από δέκα χρόνια. Η εκτίμηση είναι ότι η Σαουδική Αραβία για να χρηματοδοτεί με συνέπεια τα μεγάλα έργα που σχεδιάζει και υλοποιεί, χρειάζεται σταθερά την τιμή του πετρελαίου πάνω από τα 80 δολάρια το βαρέλι, διαφορετικά ο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν γνωρίζει ότι μπορεί να έχει την τύχη των αυτοκρατόρων ΧαϊλέΣελασιέ της Αιθιοπίας και του Σάχη της Περσίας που αγνόησαν της ανάγκες του λαού τους και παρασύρθηκαν από τα φουτουριστικά τους σχέδια, κάτι που οδήγησε στην ανατροπή τους.
Δεδομένων αυτών των συνθηκών, δεν αποτελεί έκπληξη ότι η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία μείωσαν εθελοντικά και με μονομερείς αποφάσεις την παραγωγή του πετρελαίου, περισσότερο από το ποσοστό μείωσης που αποφάσισε ο ΟΠΕΚ, και πιέζουν για νέες μειώσεις, τόσο σε επίπεδο οργανισμού όσο και σε διεθνές επίπεδο. Οι αφρικανικές χώρες όμως εταίροι του ΟΠΕΚ, είναι σε εντελώς διαφορετική θέση, αφού έχουν ανάγκη τα έσοδα από το πετρέλαιο όχι για να χρηματοδοτήσουν πολέμους διαρκείας η φαραωνικά σχέδια υποδομής, αλλά για να χρηματοδοτήσουν τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας τους. Αυτές οι αφρικανικές χώρες δεν συμφωνούν με τις γεωπολιτικές πρωτοβουλίες και τις αποφάσεις του ΟΠΕΚ, και συνήθως επωφελούνται ελάχιστα ή και ζημιώνονται από τη μείωση της παραγωγής πετρελαίου από τον ΟΠΕΚ, πρόσφατα δε ο ΟΠΕΚ αναγκάστηκε να πιέσει τις αφρικανικές χώρες να μειώσουν περισσότερο την παραγωγή τους για να πείσει τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να μην αυξήσουν τη δική τους παραγωγή πετρελαίου. Οι εξωτερικές πιέσεις επιδεινώνουν την κατάσταση των αφρικανικών χωρών, που από κάποιους ήδη θεωρούνται δεύτερης κατηγορίας μέλη του ΟΠΕΚ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες αργά αλλά σταθερά αυξάνουν την παραγωγή πετρελαίου και τα στρατηγικά τους αποθέματα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, σε μια εποχή που η οικονομική ύφεση σταδιακά πλήττει την Κίνα και την Ευρώπη, με αποτέλεσμα να μειώνεται η διεθνής ζήτηση για πετρέλαιο. Ο ΟΠΕΚ ανέκαθεν ήταν ένα αδύναμο Καρτέλ τα μέλη του οποίου είχαν πάντα συμφέρον να ανεβάζουν έστω και τεχνητά την τιμή του πετρελαίου, όταν οι καιροί είναι καλοί και η τιμή του πετρελαίου ψηλά, τα μέλη του ΟΠΕΚ βρίσκουν τρόπο για να μετριάσουν ή και να καλύψουν τις διαφορές τους. Αυτό όμως μάλλον αποτελεί πλέον παρελθόν, η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία έχουν πια υπερβεί το σημείο καμπής που θέλει απλά τις δύο χώρες να ωθούν τεχνητά την τιμή του πετρελαίου προς τα πάνω, και είναι ολοφάνερο ότι προσπαθούν να αποκομίσουν υπερκέρδη για να χρηματοδοτήσουν πολέμους, υπερβολικού μεγέθους έργα υποδομής και ουσιαστικά την επιβίωση αυταρχικών καθεστώτων που διψάνε για νέα έσοδα και κρατικό – κυβερνητικό παρεμβατισμό. Αυτό συμβαίνει καθώς η ζήτηση για πετρέλαιο διεθνώς μειώνεται, και χώρες όπως η Νορβηγία, ο Καναδάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες αυξάνουν για εθνικούς λόγους την παραγωγή τους σε πετρέλαιο. Αυτό που είναι ο επόμενος στόχος της Δύσης είναι να απλώσει χείρα συνεργασίας σε χώρες όπως η αφρικανικές για να σπάσει τον άξονα συμφερόντων και κυβερνήσεων του ΟΠΕΚ, κάτι που αναμένεται να έχει θετική επίδραση στην οικονομία της αλλά και στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη.