την λάμψη τους και ξεκίνησαν άσχημα την εβδομάδα. Τι συμβαίνει στις αγορές εμπορευμάτων και χρήματος; Ύφεση εν όψει: Στην Ευρώπη επισήμως, στην Αμερική στους οικονομολογικούς κύκλους, ακόμη και στην κομμουνιστική Κίνα…
Και καλά μεν στα διεθνή χρηματιστήρια και στις μεγάλες αγορές αλλά εδώ, στην Ελλαδίτσα μας, υπεχώρησε ποτέ κάποια τιμή ή ναύλος απ’ τα προηγούμενα επίπεδα; Το ψωμί, τα γλυκίσματα, η βενζίνη, το ηλεκτρικό ρεύμα και άλλα πολλά (π.χ. τα ναύλα, η σκυλοτροφή, ο καφές) προηγουμένως δικαιολογούντο με τις διεθνείς ανατιμήσεις, επικαλούμενες την κάμψη της παραγωγής, τα μποτιλιαρίσματα των διαύλων και λιμένων, τις ελλείψεις του πολέμου στην Ουκρανία κι έτερα σπαραξικάρδια γεγονότα που τελικά είτε ομαλοποιήθησαν είτε απεδείχθησαν υπερβολές αλλά οι τιμές, «τιμή δεν έχουν».
Ο πληθωρισμός υποχωρεί διεθνώς, στις ΗΠΑ και στη ΕΕ αλλά διατηρείται ανυποχώρητος στην χώρα μας παρά το γεγονός ότι βασικές τιμές πέφτουν στο κατώφλι της. Τα Τραπεζικά επιτόκια είναι απαγορευτικά κι οι αποδόσεις των ομολόγων κάτω κι οι φόροι επάνω. Πώς συμβιβάζονται οι οικονομικές αντιφάσεις αυτές στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας»;
Δεν υπάρχει άλλη πρόσφορη εξήγηση της διαρκούς ανόδου των τιμών από την διεύρυνση του ρόλου των καρτέλ και ολιγοπωλίων στην τροφοδοσία της καταναλώσεως και της ανόδου της συνολικής ζητήσεως , από εξωγενενείς παράγοντες όπως ο Τουρισμός (ενοίκια) και οι μεταβιβαστικές πληρωμές του δημοσίου , σε ευρείες ομάδες του πληθυσμού (επιδοτήσεις). Διαφορετικά οι τιμές πολλών προϊόντων και υπηρεσιών θα έπρεπε να έχουν υποχωρήσει ενώ διατηρούνται σήμερα στα προηγούμενα επίπεδα του υψωμού.
Πράγματι , τα εγχώρια καρτέλ πυκνώνουν τις τάξεις και εξειδικεύονται σ’ όλους τους τομείς ενώ ο ανταγωνισμός τιμών υποχωρεί αφού δεν υπάρχει αντίπαλον δέος, ελεύθερες εισαγωγές, έλεγχοι. Τα ολιγοπώλια ενεργείας, φαρμάκων, τροφίμων και μεταφορών (στα οποία προετέθησαν τώρα και οι … «ντελιβεράδες» που λείπουν) ενισχύονται και επιτυγχάνουν υψηλές προσόδους εις βάρος της κατανάλωσης.
Οι ισολογισμοί των εταιριών ουδέποτε ελέγχονται από την επιτροπή ανταγωνισμού και σπανίως αναζητούνται τα αίτια της αδικαιολόγητης κερδοφορίας. Προστάτης των ανατιμήσεων γίνεται κι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τα διάφορα «λόμπυ» (όπως της «κλιματικής αλλαγής»). Αποφεύγει πάσαν ενόχληση των διεθνών καρτέλ και των ολιγοπωλίων.
Όταν όμως οι πιέσεις ανατιμήσεων συνεχίζονται όπως λχ. της ηλεκτρικής ενεργείας στην χώρα μας, που ουδέποτε υποχωρεί παρά την κάμψη των πρώτων υλών (πχ. του φυσικού αερίου), η ψυχολογία του πληθωρισμού ενισχύεται και φθίρει τα σταθερά εισοδήματα. Των συνταξιούχων ,εκ των επιτοκίων καταθέσεων, από την τεκμαρτή φορολογία και υποχρεωτικών τελών (πχ. χρήσεως των αυτοκινητοδρόμων).
Έτσι, η πληθωριστική διαδικασία διατηρείται αμείωτη κι οιαδήποτε παρέμβαση των αρχών ατονεί. Τα χειρότερα ακόμη τα είδαμε όπως προσφάτως του ελαιολάδου που από 5 ευρώ πήγε στα 15 το λίτρο εξ αιτίας της Ισπανικής κρίσεως και της ελλείψεως εργατικών χειρών στην Ελλάδα. Φημών!...