Αμφισβητεί την Ελληνική ΑΟΖ (Αυτόνομη Οικονομική Ζώνη) νοτίως και δυτικώς της Κρήτης, όπου έχει εντοπισθεί μέγα κοίτασμα φυσικού αερίου υπό της αμερικανικής πετρελαϊκής εταιρίας ΕΞΟΝ, εν συνδυασμώ με το Τουρκολιβυκό συμβόλαιο που προβάλλει δικαιώματα αποκλειστικής χρήσεως βορειανατολικώς του κόλπου της Σύρτης στον θαλάσσιο χώρο που μοιράζονται τρεις χώρες Ελλάς, Αίγυπτος και Λιβύη.
Και η μεν Αίγυπτος έχει ήδη κατοχυρώσει τα δικαιώματα της έναντι της Λιβύης αλλ’ η Ελλάς διστάζει να διακηρύξει την ιδίαν ΑΟΖ, επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου και τούτο διότι φοβείται την αντίδραση του Ερντογάν ότι παραβιάζει το γράμμα και το πνεύμα της διμερούς διακηρύξεως της 7ης Δεκεμβρίου ε.ε. Όπερ άτοπον.
Θέμα casus belli δεν τίθεται καθ' όσον αυτό αφορά δυστυχώς μόνο το Αιγαίον πέλαγος κι όχι το Λιβυκό. Η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη, προκαλουμένη από τον ηγέτη της Δυτικής Λιβύης Ντμπεϊμπά και τους πάτρωνες της, οφείλει άμεσα να αντιδράσει προτού παγιωθεί η κατάσταση της χρησικτησίας της Λιβυκής «συνορεύουσας ζώνης» και εμποδίσει την πλεύση Ελληνικών πλοίων στην περιοχή, καθ’ όσον αυτό επιδιώκει η «συνορεύουσα ζώνη».
Στην ενέργεια η Ελλάδα έχει δικαιολογία όχι μόνο το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης αλλά και την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία- άρα και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Η Ελληνοϊταλική ΑΟΖ πρέπει να χαραχθεί και προς νότον του Ιονίου πελάγους όπου παραμένει ασαφής μετά τη συμφωνία Δένδια και της Ιταλικής κυβερνήσεως.
Η Ελληνική πρωτοβουλία δεν μπορεί να θεωρηθεί παραβίαση της διακήρυξης των Αθηνών που δεν δεσμεύει τρίτες χώρες, παρά μόνον τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Ερντογάν, η οποία φαινομενικώς είναι άσχετη. Οίκοθεν νοείται ότι η κήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ δυτικώς της Κρήτης είναι η στοιχειώδης απάντηση στη αναίδεια του Ντμπεϊμπά. Την Ελληνική αιδώ θα καταλάβουν φίλοι και εχθροί.