Αναλυτικότερα, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των Αγροτών, των γονέων θυμάτων των Τεμπών, των αντιφρονούντων στον γάμο των ομοφύλων, της μεταρρυθμίσεως του εκπαιδευτικού συστήματος και της ακρίβειας της ζωής δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας ότι οι πολίτες δυσανασχετούν από τα λάθη της κυβερνήσεως, τα ημίμετρα πολιτικής και την ασυμμετρία μεταξύ προβαλλόμενης εικόνας και πραγματικότητας.
Η «πρόθεση ψήφου» που προσδίδεται από τους δημοσκόπους στο κυβερνών κόμμα και το «προβάδισμα» έναντι της εναλλακτικής επιλογής δεν αρκεί για να επαναπαυθεί η πλειοψηφία. Φυλλοροεί και αποκρύπτει την υπόκωφη βοή της δυσπιστίας.
Σημασία δεν έχει τόσο η διαφορά του προηγουμένου κόμματος από τον δεύτερο όσο η επάρκεια του πρώτου και η ποιότητα του επομένου κόμματος. Αμφότερα είναι πενιχρά και δεν ικανοποιούν τις προσδοκίες του λαού.
Η «πρόθεση ψήφου» στις επόμενες ψηφοθηρίες προκαλεί εύλογες ανησυχίες αφού το τρίτο κόμμα (10%) ανέρχεται, με τις ευλογίες του …Σωτήρος, Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, σε μία «κοσμική» χώρα όπως (δέον;) να θεωρείται η Ελλάς από τους φίλους και πολεμίους της Ευρώπης.
Η αδιευκρίνιστη ψήφος είναι, εν τούτοις, η δεύτερη πραγματική επιλογή: λαμβάνει 27 % έναντι μόλις 28% των ψηφιζόντων την Ν.Δ. χωρίς να αναφέρεται η καραδοκούσα αποχή - ιδίως των νέων ψηφοφόρων στις Ευρωεκλογές.
Η «οπτική ψευδαίσθηση» του ποίος είναι ο καταλληλότερος να κυβερνήσει αποτελεσματικώς την χώρα δεν έχει πλέον καμία αξία. Όλοι όσοι απέτυχαν παταγωδώς στο παρελθόν θεωρούντο ικανοί μέχρις της αποδείξεως του αντιθέτου ή εμφανίσεως κάποιου «άφθαρτου» που γρήγορα τον έφθειρε η εξουσία. Η μετάνοια του πρωθυπουργού δεν γίνεται δια κλίσεως της κεφαλής του αλλά με αποφυγή επεμβάσεως στην δικαστική και νομοθετική εξουσία.
Τελικώς, μία χώρα προοδεύει όχι απ’ το αν η γραφειοκρατία προήχθη από αναλογική σε ψηφιακή αλλά αν ο λαός είναι αισιόδοξος και βλέπει μπροστά. Το 75% των πολιτών δηλώνει απαισιόδοξο όταν την επαύριο της δικτατορίας, οι ανικανοποίητοι πολίτες από την καθεστωτική μεταβολή δεν ήσαν περισσότεροι του 1/3 του εκλογικού σώματος.
Μέσα σε μία 50ετία ειρήνης, εντάξεως στην Ευρώπη και επικρατήσεως του «μέτρου στην πολιτική ζωή του τόπου» κατά τον Ντούσαν Σπασόγιεβιτς, πρεσβευτή της Σερβίας στην Αθήνα (*), χάθηκαν οι ελπίδες του Ελληνικού λαού.
(*) Βλ. σχ. Εγκώμιο του για τους ΄Ελληνες («Καθημερινή» 25.2.24 σελ.23)