Ο ηγέτης του Ελευθέρου Κόσμου και πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, που επιμένει να διεκδικεί μια δεύτερη τετραετία στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, αποκρούοντας πιέσεις οχληρών στελεχών, ισχυρών χρηματοδοτών του Δημοκρατικού Κόμματος, μερίδος του Τύπου και της τηλεοράσεως, στη σύντομη ομιλία του προσπάθησε να ανορθώσει την εικόνα του ασταθούς ηγέτη των τελευταίων ημερών.
Αντιπαρέβαλε εν πρώτοις το πλεονέκτημα της πολιτικής του περί «παγκόσμιας συμμαχίας» με την πολιτική του προκατόχου του και διεκδικητού της προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ, το δόγμα του οποίου ήταν και εξακολουθεί να είναι «πρώτα η Αμερική». Είναι άγνωστο εάν το πνεύμα της «συντροφικότητος» –δυτικού τύπου εξυπακούεται– καθησύχασε τις ανησυχίες των εταίρων των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ και της νεόκοπης συμμαχίας του Ειρηνικού.
Απευθυνόμενος στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν –τον Εωσφόρο, που απειλεί τον δυτικό πολιτισμό και τη Δημοκρατία– ο κ. Μπάιντεν δήλωσε στεντορείως ότι «η Ουκρανία μπορεί και θα νικήσει» τη Ρωσία, με τη βοήθεια της Δύσεως. Αντίδραση άμεση, βεβαίως, δεν υπήρξε από το Κρεμλίνο περί αυτού. Απλώς προ διημέρου, όταν άρχιζε η σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, κινεζικές δυνάμεις μετείχαν σε κοινή στρατιωτική άσκηση με τη Λευκορωσία σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από τα σύνορα της Πολωνίας. Αναλυτές υποστηρίζουν ότι θα ακολουθήσει άφιξη συμβολικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη Βόρεια Κορέα.
Το ουσιώδες ίσως είναι ότι την ίδια ημέρα έφθασε στη Ρωσία ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι. Οι δύο ηγέτες σφιχταγκαλιάστηκαν δυο-τρεις φορές, με τον κ. Πούτιν να τον προσφωνεί «αγαπητότατε φίλε μου». Ενώ ο κ. Μόντι τόνισε ότι η Ρωσία υπήρξε «ένας σύμμαχος που ήταν πάντα με το μέρος μας σε καλούς και σε κακούς καιρούς, ως μία έμπιστη φίλη». Μόνον ο πρόεδρος της Ουκρανίας καταδίκασε τη συνάντηση. Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ εσιώπησαν. Την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές, η «Μεγάλη Παράσταση» δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Κάποιοι έσπευσαν να τη χαρακτηρίσουν «φάρσα». Ισως να βιάστηκαν λιγάκι.
(από την εφημερίδα “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”)