Τέτοια είναι μια « έκθεση» κατ’ αυτάς, στο πάρκο Ελευθερίας που παραχαράσσει πλήρως δύο «στιγμές ελευθερίας» της σύγχρονης Αθήνας: Η πρώτη μετά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής (15 Οκτωβρίου 1944) και η δεύτερη, με την επαναφορά της δημοκρατίας τέτοιες ημέρες του 1974.
Ο ανιστόρητος που οργάνωσε την έκθεση, με έξοδα του Δήμου Αθηναίων, συναιρεί δύο άσχετα ιστορικά γεγονότα, τον μεγάλο λιμό στην πρωτεύουσα τον Νοέμβριο του 1944 και τους «25 δολοφονημένους αγωνιστές (σ.σ.: εκτός) του Πολυτεχνείου» και τα ονομάζει «τεκμήρια ελευθερίας»!
Εν τούτοις, η ιστορική αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Η απελευθέρωσις έγινε απ’ τους Άγγλους τον Οκτώβριο του 1944 και ούτε ένα θάνατος αγωνιστού δεν συνέβη μέσα στο Πολυτεχνείο κατά την ομώνυμη στάση του Νοεμβρίου 1973, που βεβαίως δεν συνέβαλε παρά μόνον εις μίαν πιο απεχθή δικτατορία απ’ ό,τι του Γεωργίου Παπαδοπούλου και στην καταστροφή της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Ιούλιο του 1974.
Οι Γερμανοί προκάλεσαν την πείνα των ετών 1941,1942 με την καταλήστευση της χώρας, οι Βρεταννοί με τον ναυτικό αποκλεισμό τριών ετών κι΄Ελληνες διαμεσολαβητές - μαυραγορίτες το τελευταίο τρίμηνο του 1944 που έφεραν «λάδι από την Κρήτη και στάρι απ’ τη Θεσσαλία»!
Ο τότε πληθωρισμός έφτασε εις άνευ προηγουμένου ύψη (δις %) κι η δραχμή κατεξευτελίσθη πλήρως (99,8%) απ’ την πρωτοφανή εκτύπωση χαρτονομίσματος υπό της Τραπέζης της Ελλάδος, για την πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων που είχαν κατακλύσει την πρωτεύουσα, εξ αιτίας της κομμουνιστικής τρομοκρατίας στην επαρχία.
Την τροφοδοσία του Αθηναϊκού λαού και την τιθάσευση του πληθωρισμού στην αγορά ανέλαβαν τ’ Αγγλικά στρατεύματα που αφίχθησαν στην Αθήνα για να επιβάλλουν την τάξη η οποία είχε διαταραχθή πλήρως με την ένοπλο επικράτηση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, τη εξαιρέσει ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου μεταξύ των οδών Βασιλίσσης Σοφίας, πλατείας Συντάγματος και των οδών Σταδίου και Πανεπιστημίου κι Αθηνάς όπου η Βαρβάκειος αγορά.
Η ΟΥΝΡΑ (United Nations Relief and Rehabilitation Administration) ανέλαβε τον ανεφοδιασμό της Αθηναϊκής αγοράς με τα στοιχειώδη αγαθά (άλευρα, ζάχαρη, όσπρια και πετρέλαιο) που διανέμοντο με το Δελτίο στα Αθηναϊκά νοικοκυριά, τα οποία είχε εφοδιάσει προνοούσα η δοσιλογική κυβέρνηση του Γιάννη Ράλλη ήδη προ της Απελευθερώσεως.
Μάταια ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος ο Κυριάκος Βαρβαρέσος πάσχιζε να ελέγξει την προσφορά χρήματος και οι Αγγλοαμερικανοί να μεταφέρουν στον κατεστραμμένο Πειραιά τις απαραίτητες ποσότητες τροφίμων και καυσίμων που ναι μεν διατίθεντο στο Αθηναϊκό κοινό σε δρχ/δελτίο αλλ’ οι μαυραγορίτες-διαμεσολαβητές ανέβαζαν καθημερινώς την ισοτιμία της χρυσής λίρας/δρχ. που είχε αντικαταστήσει το εν κυκλοφορία νόμισμα.
Επακολούθησε το κομμουνιστικό κίνημα της 3ης Δεκεμβρίου 1944, η ειρηνευτική συμφωνία της Βάρκιζας (Φεβρουάριος 1945) κι οι πρώτες ελεύθερες εκλογές το 1946, ώσπου μία Ελληνική κυβέρνηση του Κων/νου Τσαλδάρη ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, με την βοήθεια της Βρεταννικής Αποστολής και την, διά δευτέραν φοράν, επάνοδο στην Ελλάδα του βασιλέως Γεωργίου Β', τον Σεπτέμβριο 1946 έπειτα από δημοψήφισμα.
Αυτή ήταν η «πρώτη στιγμή ελευθερίας» που δοκίμασαν οι Έλληνες, ύστερα από 11 ετών στερήσεώς της (1935-46) που την μποϋκόταρε, όμως, το ΚΚΕ. Μία Αμερικανική οικονομική αποστολή αφίχθη τον Ιανουάριο 1947 για να διαδεχθή ουσιαστικώς τους ΄Αγγλους στην ευθύνη συντηρήσεως του Ελληνικού λαού μέχρις του 1953, με την παροχή του απαραιτήτου συναλλάγματος (3 δις $ συνολικώς) με το οποίο χρηματοδούντο οι εισαγωγές των αναγκαίων εφοδίων και του πετρελαίου, στην πάντοτε εξηρτημένη Ελληνική οικονομία.
Η άλλη «στιγμή ελευθερίας» ήταν η 14η Ιουλίου 1974 όταν αφίχθη εκ Παρισίων ο πρώην πρωθυπουργός (1955-64) Κων/νος Καραμανλής για ν’αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, μετά την παραίτηση της κυβερνήσεως Αδαμαντίου Ανδρουτσοπούλου και του αφανούς δικτάτορος Δημ. Ιωαννίδη, που είχε διαδεχθή την κυβέρνηση της 21ης Απριλίου 1967.
Αλλά κι αυτή η «στιγμή ελευθερίας» άργησε να έλθη, για 89 ημέρες, την 17Νοεμβρίου 1974, που πραγματοποιήθησαν οι πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές από τις οποίες ανεδείχθη ως αντιπροσωπευτική κυβέρνηση της «Νέας Δημοκρατίας» με 54% των ψηφισάντων.
Όμως, η «ελευθερία» αυτή πληρώθη πολύ ακριβά για τον Ελληνισμό. Η πρώτη Τουρκική εισβολή του Ιουλίου στη Κύπρο κατέλαβε το 3% του εδάφους και κυρίως η δεύτερη το 34%, εδραίωσαν την 50χρονη κατοχή του Τουρκικού εκ 40.000 ανδρών στρατού και την προσφυγιά 200.000 Ελληνοκυπρίων στον ελεύθερο νότο της Μεγαλονήσου.
Η στιγμή αυτή της ήττας της τρίτης Ελληνικής δημοκρατίας «εορτάζεται» ανερυθριάστως υπό της Μεταπολιτεύσεως κάθε χρόνο με το «πάρτυ» της δημοκρατίας στους κήπους του Προεδρικού μεγάρου, πρώην ανακτόρου του βασιλέως Κων/νου Α΄.