Από την άλλη πλευρά, ένα μεγάλο μέρος των βρετανών πολιτών αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο ενεργειακής φτώχιας, κάτι που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για επιβάρυνση των νοικοκυριών. Εντός αυτού του πλαισίου, το μέλλον των κοιτασμάτων στη Βόρεια Θάλασσα αναδεικνύεται ως ένα βασικό ερώτημα για την πολιτική των Εργατικών.
Χάρτης των πεδίων ορυκτών καυσίμων στη Βόρεια Θάλασσα. Πηγή: BBC.
Η Βόρεια Θάλασσα, η περιοχή μεταξύ Βρετανίας και Νορβηγίας, ήταν ένα από τα πλουσιότερα κέντρα παραγωγής υδρογονανθράκων τις προηγούμενες δεκαετίες. Εξαιτίας των πολυετών εξορύξεων, η δυναμικότητα των κοιτασμάτων φαίνεται να έχει ήδη περάσει την κορύφωσή της, με τους αναλυτές να προβλέπουν συνεχή μείωση της παραγωγής. Σύμφωνα με πρόσφατη κυβερνητική έρευνα, το 65% των 283 εξορύξεων θα σταματήσουν να παράγουν μέχρι το 2030. Παρόλα αυτά, η βρετανική βιομηχανία στη Βόρεια Θάλασσα σχετίζεται με περισσότερες από 200.000 θέσεις εργασίας και συνεισφέρει δισεκατομμύρια λίρες στο ΑΕΠ του ΗΒ.
Η βρετανική παραγωγή ορυκτών καυσίμων. Πηγή: BBC.
Οι αριθμοί αυτοί ήταν αρκετοί ώστε η προηγούμενη κυβέρνηση των Συντηρητικών να προωθήσει νέες επενδύσεις στη Βόρεια Θάλασσα. Το 2022, άρχισε ένας νέος γύρος αδειοδότησης εξορύξεων στην περιοχή, με τις βρετανικές αρχές να πλειστηριάζουν δεκάδες άδειες. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους, υπάρχουν ακόμα ορισμένες άδειες που ακόμα εκκρεμούν, ενώ ο νέος Πρωθυπουργός, ΚιθΣτάρμερ, έχει δεσμευθεί πως δεν θα τις ανακαλέσει. Με βάση τους υπολογισμούς, οι νέες εξορύξεις θα παράγουν 545 εκατομμύρια βαρέλια ορυκτών καυσίμων μέχρι το 2050. Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, τα μέλη του ΟΠΕΚ συνολικά, παράγουν 34 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως. Δεδομένου ότι η Βρετανία ελέγχει ένα τόσο μικρό ποσοστό της παγκόσμιας παραγωγής, οι εγχώριες τιμές καυσίμων θα παραμείνουν συνδεδεμένες με τα σκαμπανεβάσματα των διεθνών αγορών.
Το κεντρικό επιχείρημα των Συντηρητικών έναντι των σφοδρών αντιδράσεων ήταν πως οι εξορύξεις στη Βόρεια Θάλασσα προστατεύουν την ενεργειακή ασφάλεια της Βρετανίας. Υπάρχουν, όμως, έντονες αμφισβητήσεις για αυτό, καθώς το 40% του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που καταναλώνει το ΗΒ προέρχονται από εισαγωγές. Ως εκ τούτου, οι επικριτές των εξορύξεων στη Βόρεια Θάλασσα προτάσσουν πως ο περιορισμός της βρετανικής παραγωγής θα έδινε το καλό παράδειγμα στις διεθνείς προσπάθειες για την ενεργειακή μετάβαση. Μολονότι αυτό το ψυχολογικό κίνητρο μπορεί να έχει κάποια ισχύ, δύσκολα θα αλλάξει τη στρατηγική των μεγάλων ρυπαντών. Επομένως, οι Εργατικοί καλούνται να απαντήσουν σε ένα δισεπίλυτο δίλημμα.