Αντλεί τα υπόγεια αποθέματα νερού για την παραγωγή βάμβακος και μαλακού σίτου - προϊόντα που δεν έπρεπε να παράγονται στην Θεσσαλία με καταιονισμό νερού και μάλιστα διαρκούσης της ημερησίας ηλιοφάνειας.
Οι ανάγκες της κτηνοτροφίας συνοδεύουν τις διατροφικές ανάγκες του Τουρισμού, που το καλοκαίρι καλύπτονται με εισαγωγές αμνοεριφίων και χοίρων απ’ τις βαλκανικές χώρες και την Τουρκία. Τα κτήνη όμως χρειάζονται νερό.
Το Ισραήλ, που είναι από τις πλέον άνυδρες χώρες, έχει επινοήσει ποτιστικά συστήματα και καλλιέργειες που αξιοποιούν πλήρως τ’ αποθέματα ύδατος, με αυξημένη προστιθεμένη αξία των αγροτικών του προϊόντων αλλ’ ουδέποτε ο σεβαστόν υπουργείον Αγροτικής Ανάπτυξης κατόρθωσε να εφαρμόσει την Ισραηλινή τεχνολογία υδροπονίας και να χρησιμοποιήσει τους κατάλληλους σπόρους φυτών φειδωλών σε νερό.
Ο επόμενος υπεύθυνος της σπατάλης νερού είναι η ΔΕΗ. Αντί να εξοικονομεί στους ταμιευτήρες , χρησιμοποιεί τις υδατοπτώσεις για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας , αφού είχε την απρονοησία να κλείσει τους λιγνιτικούς σταθμούς κι αντί να αξιοποιήσει τα νερά των ποταμών (Αλιάκμονα, Νέστου και Στρυμόνα) βάζει τα κεφάλαια της στον …Κωτσόβολο!...
Τρίτος παράγων μεγάλων αναγκών νερού είναι τα 30 εκατομμύρια Τουρίστες της κας Κεφαλογιάννη. Αν κάθε τουρίστας χρειάζεται εκατό λίτρα νερού, σημαίνει κατανάλωση τριών εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού που δεν υπάρχουν, ιδίως στα νησιά. Χωρίς αφαλάτωση θαλασσίου νερού, η χώρα δεν αντέχει τόσους Τουρίστες (και λαθρομετανάστες) αλλ’ η αφαλάτωση χρειάζεται ηλεκτρική ενέργεια – δηλ. φαύλος κύκλος.
Στα μεγάλα Τουριστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσ/κη, Βόλος, Ηράκλειο, Ρόδος) ποτίζονται τα …πεζοδρόμια από απερίσκεπτους οικιστές και μαγαζάτωρες των «Πλάζ». Μεγάλες ποσότητες νερού σπαταλώνται επίσης για το πλύσιμο των αυτοκινήτων και καμία προσπάθεια δεν καταβάλλεται για την συλλογή και εξοικονόμηση των ομβρίων υδάτων με ταμιευτήρες τον χειμώνα.
Σιγά, σιγά όμως επανέρχεται η περίοδο των βροχών και φθινοπωρινών καταιγίδων αλλά καμία προετοιμασία δεν γίνεται απ’ τους 14 δήμους για την απόφραξη των φρεατίων και αποφυγή πλημμυρών. Η κατασκευή χωμάτινων φραγμάτων στους περιαστικούς χειμάρρους ουδέποτε αντιμετωπίσθη ως μία λύση εξοικονομήσεως νερού, που χάνεται μαζί με μεγάλες ποσότητες χώματος, απ’ την διάβρωση των εδαφών κι ο λόγος είναι απλός: Οι δήμοι ελέγχονται από κομματικά στελέχη που ασχολούνται με την άγρα ψήφων κι όχι με την εξοικονόμηση νερού, εδάφους κι ακτών.
Ακόμη και ο αγωγός της «επαράτου» Χούντας, του Μόρνου- Ευήνου που φέρει το πολύτιμο νερό στην πρωτεύουσα από 175 χλμ. μακρυά, με φρεάτια και χωρίς αντλιοστάσια, ουδέποτε εκαλύφθη από την ΕΥΔΑΠ, μ’ αποτέλεσμα το νερό κυριολεκτικώς να …κλέπτεται από παρακειμένους αγρότες και να εξατμίζεται στην ατμόσφαιρα. Τα αποθέματα του Μόρνου 700 εκατομ. μ3 , έχουν αισθητώς μειωθή, η μείωση της επιφανείας της λίμνης είναι ορατή απ’ το …Λιδωρίκι κι, όμως, μόνον λόγοι ασφαλείας θα επέβαλαν το σκέπασμα του αγωγού αλλά τα χρήματα φαγώθηκαν σε χορηγίες και ρουσφέτια.
Η Ελλάς είναι προικισμένη χώρα από πλευράς βροχοπτώσεων και μόνον ο υδατοκρίτης στα Βαρδούσια Όρη κι η Γκιώνα θα μπορούσαν να υδρεύσουν ολόκληρη την Αθήνα, Στερέα Ελλάδα, Πελοπόννησο και τα νησιά του Αργοσαρωνικού, αν υπήρχε η κατάλληλη πολιτική κι η σωστή τιμολόγηση του ποσίμου νερού που χάνεται.
Για το πότισμα των λυμφατικών πάρκων της πρωτευούσης, θ’ αρκούσαν τα ακάθαρτα νερά του Κεντρικού Αποχετευτικού Αγωγού Αθηνών εφ’ όσον το έργον της Ψυττάλειας ολοκληρούτο αλλά παραμένει ατελές ως προς τον βιολογικό καθαρισμό των λυμάτων που χύνονται στον Σαρωνικό Κόλπο κι η χώρα πληρώνει βαριά πρόστιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνεπώς, δεν υπάρχει λειψυδρία αλλά μάλλον λειψανδρία.