Χαρακτηριστικά, μία πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμπέρανε πως οι στόχοι της κοινότητας για «υπερβολικά αισιόδοξοι». Στη Γουόλ Στριτ, ο δείκτης HDRO που σχετίζεται με τις εταιρείες υδρογόνου έχει χάσει το 81% της αξίας του μεταξύ 2021 και 2024. Ο αυστραλιανός μεταλλευτικός κολοσσός Fortescue ανακοίνωσε ότι δεν θα υλοποιήσει τον στόχο της για ετήσια παραγωγή 15 δις τόνων πράσινου υδρογόνου. Για τις μικρότερες επιχειρήσεις που αναζητούν χρηματοδότηση, η εικόνα είναι πολύ πιο ανησυχητική.
Και αν αυτά τα προβλήματα δεν είναι αρκετά, η πολιτική μεταστροφή που προδιαγράφεται και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού δυσχεραίνει περαιτέρω την κατάσταση για τη βιομηχανία του υδρογόνου που βρίσκεται σε εμβρυακή φάση. Στην Ευρώπη, υπάρχουν εδώ και καιρό παράπονα για το νομικό πλαίσιο της ΕΕ σχετικά με το υδρογόνο, το οποίο ορισμένοι χαρακτηρίζουν αποθαρρυντικό για τις νέες επενδύσεις.
Στην Αμερική, αυξάνονται καθημερινά οι ανησυχίες για το τι θα σημάνει μία πιθανή δεύτερη θητεία Τραμπ για τις πράσινες τεχνολογίες. Εξάλλου, ο Τραμπ δεν έχει κρύψει ποτέ την ενόχλησή του για τις ΑΠΕ, ενώ τόσο ο ίδιος, όσο και ο υποψήφιος αντιπρόεδρός του, χρηματοδούνται μαζικά από τα μεγάλα πετρελαϊκά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένα ενθαρρυντικά σημάδια. Στο παραδοσιακό προπύργιο των Δημοκρατικών, την Καλιφόρνια, ανακοινώθηκαν ομοσπονδιακές επενδύσεις που ξεπερνούν τα 12 δις δολάρια για έργα υδρογόνου. Τα έργα θα αφορούν στη μείωση των εκπομπών άνθρακα στα τρία μεγαλύτερα λιμάνια της πολιτείας, αντικαθιστώντας το πετρέλαιο για τη μεταφορά φορτίων με υδρογόνο.
Βέβαια, δεν είναι όλο το υδρογόνο το ίδιο: Σήμερα, η πλειοψηφία του υδρογόνου παράγεται από ορυκτά καύσιμα, έχοντας ως απόρροια μαζικές εκπομπές CO2. Το μπλε υδρογόνο είναι ελαφρώς καλύτερο καθώς παράγεται μεν από ορυκτά καύσιμα, ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος των εκπομπών συλλέγεται και αποθηκεύεται σε ειδικές εγκαταστάσεις CCS (carbon capture & storage).
Το πράσινο υδρογόνο, το οποίο για πολλούς αποτελούσε τη μεγάλη ελπίδα της πράσινης μετάβασης, παράγεται μέσω ηλεκτρόλυσης του νερού, με τη διαδικασία να ηλεκτροδοτείται μέσω ΑΠΕ. Δυστυχώς, και οι τρεις αυτές μέθοδοι παραγωγής καθιστούν το υδρογόνο ιδιαίτερα ακριβό σε σχέση με άλλα καύσιμα.
Η μείωση της τιμής του πράσινου υδρογόνου αποτελεί το κλειδί για τη βιωσιμότητά του ως καύσιμο την εποχή των νέων κλιματικών κανόνων. Για τους αναλυτές, η προώθηση ρεαλιστικών στόχων από τις πολιτικές ηγεσίες είναι η μόνη αποτελεσματική επιλογή υπό τις παρούσες συνθήκες. Η επιτυχία μικρότερων έργων θα έπειθε τους επενδυτές για τη δυνητική κερδοφορία μεγαλύτερων projects. Και οι οικονομίες κλίμακος θα καθιστούσαν το πράσινο υδρογόνο μία ακόμα πιο φθηνή επιλογή.