της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών, για το δίκαιον των θαλασσών του Μοντέο Μπέι της Τζαμέηκα το 1982 και συγχέει την έννοια της «βραχονησίδας ή του βράχου», που αδυνατεί να στηρίξει ανθρώπινη διαβίωση όταν χάσει τους κατοίκους ότι παύει να έχει «χωρική θάλασσα, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδα, με πλειάδα Ελληνικών νήσων του Αιγαίου πελάγους και κατά μήκος της Ελληνικής ακτογραμμής, μεταξύ των οποίων τα νησαία εδάφη Παναγιά, Μπαρμπαλιάς, Άσπρη και Μαύρη Πλακούδα, Άγιος Βασίλης της Λέσβου, Παναγιά των Οινουσών, Αντίψαρα των Ψαρών (δυτικώς της Χίου) και Στρογγύλης του Καστελλορίζου (βλ. σχ. ερώτηση του βουλευτού Λέσβου κ.Παναγιώτη Παρασκευαΐδη).
Σημειωτέον, ότι ο όρος «μικρονήσια» του νομοσχεδίου δεν υπάρχει στους ορισμούς του δικαίου των θαλασσών και είναι νεολογισμός των νομοκανόνων του υπουργείου Ενεργείας. Όλα τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου από το 1982.
Μάλιστα, το ανθελληνικόνομοσχέδιο περιορίζει τα δυνητικά, Ελληνικά χωρικά ύδατα στα δέκα μίλια (έναντι των 12 του Διεθνούς Δικαίου) και δεν επιτρέπει την Τουριστική, ηπία ανάπτυξη των μικρών νήσων, τα οποία ευρίσκονται εις απόστασιν πέραν των 10 μιλίων από των Ελληνικών συνόρων, όταν δεν συνδέονται ακτοπλοϊκώς με την ενδοχώρα (βλ.σχ. πρωτοσέλιδο της εφημερίδος ΕΣΤΙΑΣ 23.9.24).
Η καλή εφημερίς απορεί εάν το νομοσχέδιο του υπουργού Ενεργείας κ.Θεοδώρου Σκυλακάκη «είναι δώρον του πρωθυπουργού κ. Κυρ. Μητσοτάκη στον Τούρκο πρόεδρο Ταγήπ Ερντογάν και (νέα) συναντίληψη για τις θαλάσσιες ζώνες», που συζητήθησαν κατά την συνάντηση των δύο ηγετών στη Νέας Υόρκη, προχθές.