που εφήρμοσε μία ηγεσία εκπαιδευθείσα σε ξένα παιδευτικά κέντρα και από χωρικούς που ξιπάζοντο, μιμούμενοι τους Ευρωπαίους – τα πολιτικά κατάλοιπα δύο εμφυλίων πολέμων της Ευρώπης που, σημειωτέον, έληξαν με παρέμβαση της Αμερικής, δηλ. υπό την καθοδήγηση των πρώην μεταναστών οι οποίοι υπαγορεύουν και σήμερα τις κρίσιμες αποφάσεις της γηραιάς ηπείρου.
Η Τουρκία δεν πάει πίσω στην ετερονομία της. Αντικατέστησε την Οθωμανική παράδοση, με δυτικά πρότυπα και υιοθέτησε όχι μόνο τον Αμερικανικό τρόπο σκέψεως αλλά και διεπομένη από μία εθνική πολιτική αμφισβητήσεως του Ελληνισμού, ακολούθησε τυφλά όλα τα βήματα της Ελλάδος στην εξάρτηση από την δύση.
- Ενετάχθη η Ελλάς στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία ακολούθησε, χωρίς μάλιστα να έχει τις τραυματικές εμπειρίες μιας εμφύλιας διαμάχης που έγινε εξ αιτίας του Ψυχρού Πολέμου Αμερικής και Σοβιετίας.
- Εισήλθε η χώρα μας απροετοίμαστη στην ΕΟΚ, παλεύει κι η Τουρκία να διαβεί την είσοδο της Ευρωπαϊκής «διαίρεσης», που όμως παραμένει ερμητικά κλειστή. Κι ως υποκατάστατο πορεύεται, υπό τον αιθεροβάμονα πρόεδρο της στην Αφρική, από Λιβύης έως Σομαλίας, μ’ ένα αναχρονιστικό αποικιακό υπόδειγμα (μοντέλο).
Για την έκταση της Τουρκικής ετερονομίας, δεν έχει παρά να ρωτήσει κάποιος Τούρκους που επισκέπτονται τη χώρα μας, πως βλέπουν τηνΕλλάδα; Απολαμβάνουν την ελευθερία της , γυμνώνονται άμα τη αφίξει οι γυναίκες των, πίνουν ρακί, άφθονο, οι άνδρες και από κοινού επικρίνουν ανοικτά την κυβέρνηση τους -πράγμα που δεν μπορούν να κάνουν στην πατρίδα των.
Στερούμενοι δημοκρατικής παραδόσεως, οι Τούρκοι όταν δεν εκμεταλλεύονται το Ελληνικό και Βυζαντινό παρελθόν της χώρας (πχ. Έφεσο, Αγιασοφιά κ.λπ.), υιοθετούν παλαιο-ευρωπαϊκά πρότυπα ως Γερμανόφιλοι (ζωτικό χώρο, Lebensraum).
Αντίθετα, οι ομογενείς ΄Ελληνες στο εξωτερικό ανήκουν στην Αγγλοσαξωνική σφαίρα επιρροήςενώ οι αυτόχθονες την αντιπαθούν αλλά ακολουθούν από κοντά τα Αμερικανικά πρότυπα στην μόδα, την μουσική, ένδυση, εστίαση, θέαση, πολιτική (λ.χ. στον Ουκρανικό πόλεμο).
Αμφότερων των λαών οι ξένες εξαρτήσεις δεν είναι κοινωνικά επιζήμιες κατ’ ανάγκην. Απλώς συνιστούν διαφυγόν πολιτισμικό κέρδος. Ενώ ο ομοιογενής Ελληνικός λαός μπορούσε -κι έχασε την ευκαιρία αναπτύξεως ενός προτύπου α μ έ σ ο υ δημοκρατικής ζωής, ο Τουρκικός πληθυσμός κατακερματίζεται σε διάφορα θρησκευτικά δόγματα και φυλές που η μία δεν εμπιστεύεται την άλλη. Απλώς υποτάσσεται στην «ελίτ»απ’ τον φόβο διασπάσεως της κρατικής ενότητας. Κατά κυβερνητική προτροπή επιδίδεται ενίοτε σε αρπαγές εις βάρος γειτονικών λαών: Των Ρωμιών της Κων/λεως το 1955 , των Ελληνοκυπρίωντο 1974, των Αρμενίων του Ναγκόρο- Καραμπάχ το 2016 και τελευταίως, απειλεί εισβολή του Τουρκικού στρατού στην «δυτική Θράκη» (Χακάν Φιντάν).
Η διαφορά του ετεροκαθορισμού των δύο λαών έχει να κάνει και με το επίπεδο της κοινωνικής κι οικονομικής αναπτύξεως των. Οι Έλληνες φύσει εξωστρεφείς έχουν τετραπλάσιο κατά κεφαλήν εισόδημα από του εσωστρεφείς Τούρκους, οι οποίοι ανέχονται εισέτι την κακομεταχείριση του καθυστερημένου, γυναικείου πληθυσμού (ακόμη και δικαστικώς), πολύ συχνότερα απ’ ό,τι η ευαισθητοποιημένη Ελληνική κοινωνία για το ασθενές φύλλο.
Τελευταίως όμως οι ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα έχουν πάρει το πάνω χέρι, με την βοήθεια της ετεροκαθορισμένης WOKECULTURE και της εικονικής πλειοψηφίας της «Νέας Δημοκρατίας», στη βουλή, που τους επέτρεψε να «τεκνοθετούν» (Sic) ακόμη κι ανήλικα παιδιά.
Στην Τουρκία δεν έχουν ακόμη τέτοιο σύμφωνο συμβιώσεως .Αν αυτό αποτελεί υστέρηση ετεροκαθορισμού, ας το κρατήσει η γείτων, αφού για την Ελλάδα αποτελεί όνειδοςγια τα υιοθετούμενα ανήλικα παιδιά από ομόφυλα ζευγάρια.
(*) Αυτοκαθορισμός είναι το αντίθετο του Ετεροκαθορισμού που είναι η καθοδήγηση λχ. μιας χώρας από άλλες ισχυρότερες.