Είτε κάποιοι το διακρίνουν είτε όχι, ο κόσμος μας, η παγκόσμια κοινότητα που όλοι γνωρίζαμε βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση που κινδυνεύει να παρασύρει και την Ελλάδα. Ουκρανία, Συρία, Λίβανος, Γεωργία, Μέση Ανατολή γενικότερα, Νότια Κορέα, ακύρωση προεδρικών εκλογών στη Ρουμανία, νέα κυβερνητική κρίση στη Γαλλία και πόσα άλλα γεγονότα, μαρτυρούν πως εξαιτίας της εκτεταμένης γεωπολιτικής αστάθειας η εποχή που διανύουμε είναι γεμάτη αβεβαιότητα και κινδύνους για την εθνική μας κυριαρχία.
Οι πολεμικές συγκρούσεις στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, έχουν άμεσο αντίκτυπο στην χώρα μας την οποία επηρεάζουν λόγω της γεωγραφικής της θέσης, των πολιτικών και στρατηγικών συμφερόντων της, ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και της συμμετοχής της σε διεθνείς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ .Η πτώση του Μπασάρ Αλ Ασαντ και η κατάληψη της εξουσίας από φανατικούς ισλαμιστές, που η διεθνής κοινότητα έσπευσε από την πρώτη στιγμή να τους αποκαλέσει «μετριοπαθείς αντάρτες» και «απελευθερωτές», κατέληξε να είναι μια μετάβαση εξουσίας από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, που οδηγεί τη Συρία σε αχαρτογράφητα ύδατα. Αρκετοί σήμερα είναι εκείνοι που πιστεύουν πως η χώρα θα έχει την τύχη του Ιράν, μετά την πτώση του Σάχη, του Αφγανιστάν ή της Λιβύης.
Τα πρώτα δείγματα της πολιτικής που θα ακολουθήσουν οι «μετριοπαθείς» ισλαμιστές κάνουν το γύρο του κόσμου μέσω των κοινωνικών δικτύων. Η νέα πολιτική περιλαμβάνει δημόσιες εκτελέσεις Αλαουιτών, δημόσιους απαγχονισμούς όπως του του Χιλάλ Ασαντ ξάδερφου του Μπάσαρ Αλ Ασαντ, την απαγόρευση της κυκλοφορίες σε χριστιανές χωρίς μαντήλα και τη συνοδεία ανδρός…
Ορισμένοι διεθνολόγοι προβλέπουν πως η πολιτική μετάβαση αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει στο διαμελισμό της Συρίας και στη συνέχιση του εμφύλιου πολέμου που από το 2012 έχει στοιχίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους κι έχει τρέψει σε φυγή ανυπολόγιστο αριθμό Σύρων πολιτών. Κι αν το χάος δεν δημιουργείται από ατύχημα αλλά είναι μέρος στρατηγικής, τότε το γεγονός του διαμελισμού της Συρίας, από τα πρώτα λεπτά της πτώσης του καθεστώτος Ασαντ, δικαιολογείται.
Ήδη ο Νετανιάχου που η πολεμική του αεροπορία συνεχίζει τις αεροπορικές επιδρομές στο Λίβανο κατά θέσεων της Χεζμπολάχ, ανακοίνωσε την προσάρτηση όλης της περιοχής του Γκολάν. Οι ισραηλινοί προχωράνε ακάθεκτοι για να καταλάβουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των συριακών εδαφών με το πρόσχημα της «ασφάλειας» και του «καλού». Φοβούμενοι τους ισλαμιστές που τους άνοιξαν τον δρόμο της επιδρομής προς τη Συρία , οι ισραηλινοί κατέστρεψαν ότι έχει απομείνει από την στρατιωτική υποδομή του Ασαντ, ώστε ο διάδοχος του να είναι ακίνδυνος. Προς βοήθεια τους έχουν σπεύσει και οι Αμερικανικές δυνάμεις που βομβαρδίζουν ισλαμικούς θύλακες με άρματα μάχης στην έρημο της Συρίας για να εξουδετερώσουν και να κρατήσουν μακριά από τα πετρέλαια της βορειανατολικής Συρίας τους μαχητές του ISIS.
Πόσο όμως μπορεί να είναι σίγουρος ο Νετανιάχου πως οι εξτρεμιστές γείτονες του επιχειρησιακά εξουδετερώθηκαν; Είναι σαφές ότι ήδη υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων φατριών των ισλαμιστών που κάνουν πλέον κουμάντο στη Συρία και που ορισμένες εξοπλίστηκαν από την Τουρκία. Άλλες θέλουν να παραμείνουν προσκολλημένες στην Τουρκία ή στο Ισραήλ όπως η Αλ Κάιντα σύμφωνα με δηλώσεις του ηγέτη της και νέου ισχυρού άνδρα της Συρίας, Αμπού Μοάμεντ αλ Τζοάνι, άλλες όχι, άλλες διατηρούν σχέσεις με την Τεχεράνη κι άλλες με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, που εξακολουθούν να έχουν πάρε δώσε με τη Ρωσία.
Την ίδια ώρα, στο πτώμα της Συρίας, «ασελγεί» και ο Ταγίπ Ερντογάν, με τις τουρκικές δυνάμεις να βομβαρδίζουν κουρδικές περιοχές και να καταλαμβάνουν πόλεις στο Κουρδιστάν. Μέσα σε μια νύχτα, ο Τούρκος πρόεδρος από σημαίνων διαπραγματευτής για την Ουκρανία, όπως επιθυμούσε να τον υπολογίζουν, μετατράπηκε σε Μωάμεθ Πορθητή. Παράλληλα, στην τουρκική τηλεόραση προβάλλονται ρεπορτάζ που δεν κρύβουν τους επεκτατικούς σχεδιασμούς του Σουλτάνου στην περιοχή. Σε εκπομπή στην τουρκική τηλεόραση προβλήθηκε μελλοντικός χάρτης με τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας για το 2025, ο οποίος περιλαμβάνει τμήματα της Αρμενίας, της Γεωργίας, της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, ολόκληρης της Κύπρου, τα βόρεια τμήματα του Ιράκ και της Συρίας.
Ετοιμάζονται για πόλεμο μεγάλης κλίμακας οι Ευρωπαίοι
Εκτός λοιπόν από το θέμα της Ουκρανίας, ίσως είναι για αυτό που εν μέσω εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, ανακοινώθηκε από τις Βρυξέλλες, πως η Ευρωπαϊκή Ένωση προετοιμάζεται για πόλεμο με την δημιουργία ενός κοινού ταμείου άμυνας 500 δισεκατομμυρίων ευρώ για κοινά αμυντικά έργα και προμήθειες όπλων. Σύμφωνα με τον τηλεοπτικό σταθμό BFM TV η Ε.Ε ετοιμάζεται για πόλεμο με τη Ρωσία που προσδιορίζεται από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες όπως αναφέρθηκε γύρω στο 2029. Όμως την ΕΕ θα μπορούσαν να την προλάβουν οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και οι επεκτατικοί σχεδιασμοί του Ερντογάν.
Πάντως στη μοναδική συνέντευξη που ο Ντόναλντ Τραμπ έδωσε σε ευρωπαϊκό ΜΜΕ, και πιο συγκεκριμένα στο Paris Match, κατά τη διάρκεια της σύντομης παρουσίας του στη Γηραιά Ήπειρο, με αφορμή τα θυρανοίξια της Παναγίας των Παρισίων, τόνισε ότι προτεραιότητα για την κυβέρνηση του παραμένει η επίλυση της ουκρανικής κρίσης. Σημείωσε επίσης ότι, αν και η Μέση Ανατολή είναι επίσης σημαντική, η κατάσταση εκεί δεν είναι τόσο περίπλοκη όσο η σύγκρουση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας. Ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, υπογράμμισε ότι οι Σύροι θα πρέπει να επιλύσουν τα προβλήματα τους χωρίς τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας, καθώς δεν πρόκειται να εμπλακούν ενεργά στα γεγονότα στη Συρία. Είπε επίσης ότι σκοπεύει να αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με τη Γαλλία συμπεριλαμβανομένης της αμυντικής συνεργασίας και της συζήτησης θεμάτων που αφορούν την Ουκρανία. O Nτόναλντ Τραμπ, ισχυρίζεται ότι μόλις αναλάβει την εξουσία θα τερματίσει τη σχεδόν τριετή σύγκρουση σε «24 ώρες» προκαλώντας ανησυχίες στην Ουκρανία, ότι θα πιεστεί να κάνει σημαντικές εδαφικές παραχωρήσεις στη Ρωσία με αντάλλαγμα την ειρήνη. Ένα σενάριο που ακούγεται έντονα τις τελευταίες ώρες, είναι πως παρασκηνιακά έχει γίνει ένα είδος συμφωνίας μεταξύ Τραμπ και Πούτιν, για την αποχώρηση του Ασαντ από τη Συρία και την άρση της ρωσικής παρουσίας στη χώρα αυτή με αντάλλαγμα την επίλυση της ρωσοουκρανικής κρίσης.
Ανησυχία για Γεωργία και Ρουμανία
Στη σκιά των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και του πολέμου στην Ουκρανία, η αλήθεια είναι πως η Ευρώπη βρίσκεται σε μια περίοδο έντονων γεωπολιτικών αναταράξεων. Σοβαρές προκλήσεις αντιμετωπίζουν η Γεωργία και η Ρουμανία που αδιαμφισβήτητα βρίσκονται σε στρατηγικές θέσεις και δέχονται ποικίλες πιέσεις. Η Γεωργία παραμένει στη δίνη μιας πολιτικής κρίσης άνευ προηγουμένου μετά από τις αμφισβητούμενες βουλευτικές εκλογές της 26ης Οκτωβρίου τις οποίες κέρδισε το κυβερνών κόμμα «Γεωργιανό Όνειρο». Το αποτέλεσμα των εκλογών καταγγέλθηκε από τη φιλοδυτική αντιπολίτευση που έκανε λόγο για ρωσική επιρροή. Ένα μήνα αργότερα στις 28 Νοεμβρίου, ο πρωθυπουργός Ιρακλί Κομπαχίτζε, ανακοίνωσε την αναβολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Η απόφαση, σύμφωνα με τον Κομπαχίτζε, έρχεται μετά από επανειλημμένες προσπάθειες της ΕΕ να εκβιάσει τη Γεωργία, με υποσχέσεις για έναρξη των συνομιλιών με αντάλλαγμα την ανάκληση ορισμένων νόμων που ψηφίστηκαν από την Τιφλίδα. Η κρίση δεν δείχνει κανένα σημάδι αποκλιμάκωσης και η χώρα έχει βυθιστεί σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις ενώ υπάρχουν φόβοι για περαιτέρω αποσταθεροποίηση της χώρας που θα μπορούσε να επηρεάσει τις περιφερειακές σχέσεις.
Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στη Ρουμανία, όπου το συνταγματικό συμβούλιο πριν από δυο εβδομάδες αποφάσισε να ακυρώσει τον α' γύρο των προεδρικών εκλογών. Η απόφαση αυτή ελήφθη, αφότου αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών της χώρας, ανέφεραν ότι η Ρωσία διεξήγαγε μια συντονισμένη διαδικτυακή εκστρατεία μέσω του Tik Tok, για να προωθήσει το αουτσάιντερ της ριζοσπαστικής δεξιάς, επικριτή του ΝΑΤΟ και φιλορώσο, Καλίν Γκεοργκέσκου. Η επανάληψη των εκλογών για την ανάδειξη προέδρου θα διεξαχθούν εκ νέου στις αρχές του 2025. Η πρωτοφανής απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ρουμανίας, προκαλεί σοβαρές ανησυχίες τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στους κόλπους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, καθώς ενισχύεται ο φόβος για αποσταθεροποίηση σε μια κρίσιμη γεωπολιτική περιοχή. Τυχόν άνοδος του Γκεοργκέσκου, στην εξουσία θα μπορούσε να προκαλέσει δραματικές αλλαγές στις συμμαχίες της χώρας, αλλά και στις σχέσεις με τη Δύση, καθώς ο ριζοσπάστης πολιτικός έχει εκφράσει έντονο σκεπτικισμό για τη συμμετοχή της Ρουμανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ενώ τάσσεται ανοιχτά υπέρ της προσέγγισης με τη Ρωσία.
Αβεβαιότητα και στην Γαλλία
Η πολιτική κατάσταση σε πολλές χώρες της Ευρώπης μοιάζει με τοπίο στην ομίχλη. Το πιο ανησυχητικό είναι πως αυτή η ομίχλη έχει σκεπάσει και τη Γαλλία, την καρδιά του κλινικά νεκρού γαλλογερμανικού άξονα. Από την πτώση της κυβέρνησης Μπαρνιέ, ύστερα από πρόταση μομφής που υπερψήφισε το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, εξαιτίας του προκρούστειου προϋπολογισμού λιτότητας του 2025, ο Εμμανουέλ Μακρόν, επιχειρεί να διορίσει νέο πρωθυπουργό, αποκλείοντας από τις επιλογές του και πάλι το κόμμα της υπερσυντηρητικής δεξιάς και του ακραριστερού Ζαν Λικ Μελανσόν. Αποκλείοντας και πάλι την πρόσβαση στην εξουσία στα δυο κόμματα που υπερψηφίστηκαν στις πρόσφατες εκλογές, για τον διορισμό του επόμενου πρωθυπουργού του, ο Γάλλος πρόεδρος αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπος με το ίδιο αποτέλεσμα, που όπως προβλέπουν πολιτικοί αναλυτές μπορεί να οδηγήσει τη χώρα του σε νέες βουλευτικές τον Ιούνιο και ενδεχομένως στην παραίτηση του, στην περίπτωση που δεν καταφέρει να ελέγξει την ολοένα και αυξανόμενη δυσαρέσκεια των Γάλλων προς το πρόσωπο του. Ένα ακραίο σενάριο θέλει τον Μακρόν σε περίπτωση σοβαρής κυβερνητικής κρίσης, να κάνει χρήση του άρθρου 16 του Συντάγματος που θα του παρέχει πλήρεις εξουσίες…
(από την «ΕΣΤΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»)