ως «Βασιλεύς των Ελλήνων» το 1863 κατ’ αξίωσιν των κι όχι της Ελλάδος, ως ήταν ο Όθων κατ’ απαίτησιν των τριών «προστατίδων δυνάμεων», Βρετανίας, Γαλλίας και Ρωσίας. Και προσεκόμισεν ο Γεώργιος , ως «προίκα», στο μικρό τότε Ελληνικό κράτος, τα Ιόνια νησιά (περιλαμβανομένης της νήσου Σάσων που την εγκατέλειψεν η Ελλάς, στον κόλπο της Αυλώνος) και βεβαίως, την Κέρκυρα, το μόνο πολιτισμένο τμήμα της Ελλάδος εκείνη την εποχή.
Η οικογένεια του Γεωργίου προσέφερε όπως κάθε Ελληνική οικογένεια το αίμα της γιά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τον Τουρκικό και Βουλγαρικό ζυγό. Ο Γεώργιος εδολοφονήθη στην Θεσσαλονίκη την 5η Μαρτίου 1913 από Αυστριακούς πράκτορες που δεν συγχωρούσαν στον Έλληνα βασιλέα και τον διάδοχο του, Κωνσταντίνο Α’ ότι απελευθέρωσαν την Θεσσαλονίκη, που τότε είχε μόλις 43% του πληθυσμού της Ελληνες.
Ο κατόπιν ,ο τραγικός βασιλιάς Αλέξανδρος (1893-1920) απεφοίτησε από την Σχολή των Ευελπίδων κι ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού, πολέμησε τους Βουλγάρους αλλ’ έζησε ολίγον, για να δώσει το όνομα του στην Τουρκική πόλη Δεδεαγάτς, που ευδοκιμεί ως Ελληνική Αλεξανδρούπολη, υποκαθιστώντας σήμερα τα Στενά του Ελλησπόντου.
Ο αδελφός του, ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄(εγεννήθη το 1890) πολέμησε κατά Τούρκων και Βουλγάρων, στα μέτωπα Ηπείρου και Μακεδονίας (1912-13) ενέταξε την Ελλάδα στις ναυτικές δυνάμεις(1940), νικήτριες του β’ παγκοσμίου πολέμου κι έδωσε στεντόριες μάχες στο πατάρι του ξενοδοχείου «Κλάριτζες» με τον Βρετανό πρωθυπουργό Ουϊστον Τσώρτσιλ, για να διασφαλίζει τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος το 1944 .
«Οι φωνές του καυγά των ακούοντο στον δρόμο» μου διηγήθη αργότερα ο πορτιέρης του Λονδίνειου ξενοδοχείου. Οι πικρίες όμως κι απογοητεύσεις του Έλληνος βασιλέως, απ’ τους ΄Ελληνες πολιτικούς, οδήγησαν στον πρόωρο θάνατο την πρώτη Απριλίου του 1946, όταν άρχισε ο Τρίτος «γύρος» της κομμουνιστικής ανταρσίας, στο Λιτόχωρο, με την δολοφονία όλων των χωροφυλάκων της πολίχνης του Ολύμπου, που σήμανε και την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας.
Ο διάδοχος του Παύλος κι η βασίλισα Φρειδερίκη όργωναν τα Ελληνικά βουνά την τρετία 1946-49, για να εμψυχώσουν τον Ελληνικό στρατό στον αγώνα του διατηρήσεως της ελευθερίας και ακεραιότητος της χώρας. Όταν στον θρόνο ανέβη ο ο υιός των Κωνσταντίνος, έπειτα από 18 χρόνια βασιλείας του «καλού κι αγαθού» βασιλιά Παύλου, οι πληγές της Γερμανικής κατοχής και της ξενοκίνητης Ανταρσίας είχαν σχεδόν επουλωθεί αλλ’ όχι ακόμη οι μνήμες της διπλής εθνικής συμφοράς.
Η απειρία του νεαρού βασιλιά τον εμπόδισαν να αποτρέψει την στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 , προσεπάθησε ανεπιτυχώς να την ανατρέψει όταν πλείστοι όσοι πολιτικοί παράγοντες συμβιβάζοντο με τους στρατοκράτες κι η βασιλική οικογένεια προτίμησε να αυτοεξωρισθή ενώ εάν είχε μείνει στην Ελλάδα πιθανόν να είχαν αποφευχθή οι εν συνεχεία περιπέτειες της Μεταπολίτευσης.Πάντως όταν όλοι οι άλλοι βγήκαν από την 7χρονη δικτατορία με σεβαστή ακίνητη περιουσία , οι μόνοι που έχασαν τα σπίτια τους ήσαν οι αδελφοί Κύπριοι και το Τατόϊ , η κληρονομιά της βασιλίσσης Όλγας στον Κων/νο. Η επίδικος αξία της βασιλικής περιουσίας ήταν πάνω από 200 εκατομ. ευρώ κι ο Κων/ος απεζημιώθη με 13,7.
Τα εν συνεχεία γεγονότα είναι περισσότερον γνωστά: Η ανεξήγητη ολιγωρία ή παραπλάνηση του Κων/νου να επανέλθη πρώτος στην Αθήνα, τον Αύγουστο του 1974, η επαναφορά του συντάγματος του 1911 πλήν των διατάξεων περί του πολιτεύματος της κληρονομικής, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που ήταν καταφανώς παράνομη και αντλούσε ισχύ από τον στρατηγό Γκιζίκη, χουντικό «πρόεδρο δημοκρατίας» που παρέδωσε την Κύπρο στους Τούρκους, το εν συνεχεία ανελεύθερο δημοψήφισμα 1974, που καθέλκυσε την «πρωθυπουρκική δημοκρατία» -πρωτοφανές πολίτευμα παγκοσμίως - και η ανοίκια συμπεριφορά του «εθνάρχου» που απεκάλεσε την καταργηθείσα δυναστεία ... «καρκίνωμα» (!), η οποία αντικανονικώς τον ευεργέτησε το 1954 -αυτόν που ισχυρίσθη στον Λάμπρο Ευταξία ότι κατέστησε την «αγνωμοσύνη πολιτική αρετή»!...
Τώρα , δικαίως ο Κυρ. Μητσοστάκη (ΚΜ) αποκατέστησε κάπως την ηθική τάξη με την απόδοση της Ελληνική υπηκοότητος στα μέλη της ωραίας οικογενείας του Κων/νου κι όχι της «ιθαγένειας» που παπαγαλίζουν οι ξυλοσχίστες των ΜΜΕ- αυτή προϋπήρχε στους απογόνους του Γεωργίου Α ως αυτόχθονες, ώστε ο πατέρας του ΚΜ, ο αείμνηστος Κων/νος Μητσοτάκης να χαρακτηρίσει την εκδικητική στέρηση της, σαν «άδικη» (Anfair).