Το Αμερικανικό περιοδικόν «Τάϊμ» ονόμασε «προσωπικότητα της χρονιάς» που πέρασε, τον εκλεγμένο πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ – όχι άδικα για την Αμερικανική κοινή γνώμη .Διεφυλάχθη η ενότης της Αμερικής, όταν -τύχη αγαθή- ο Τράμπ έκυψε αριστερά κι απέφυγε την δολοφονική σφαίρα, ομιλών σε προεκλογική συγκέντρωση

Η εικόνα του γενναίου, αιμόφυρτου ανδρός από τηνπληγή της σφαίρας στο δεξιό αυτί, θα μείνει ανεξίτηλος σε κάθε σκεπτόμενο παρατηρητή, με την ιδέα πού θα ήταν σήμερα η Αμερική αν ο δολοφόνος είχε επιτύχει τον στόχο του; Πιθανώς σε νέον εμφύλιο μετά το 1866 που κόστισε τόσο πολύ για τους Αμερικανούς οι οποίοιακόμη δεν μπορούν να τον ξεχάσουν όπως και την δολοφονία του προέδρου Λίνκολν.

Εν τούτοις, για να είμαστε θ ε τ ι κ ο ί, ο τίτλος ανήκει στον ηγέτην εκείνον, μικράς ή μεγάλης χώρας, που επέδειξε σθένος, αυτοσυγκράτηση και αποτελεσματικότητα, κρινομένη εκ της «τελευταίας εκβάσεως» του Ουκρανικού πολέμου. Τέτοιος  θεωρείται – είτε μας αρέσει είτε όχι - ο Ρώσσος πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν. Νίκησε το ΝΑΤΟ, αποφεύγοντας να τον γενικεύσει τον πόλεμο, παρά την προκλητικότητα της Αμερικής, Γερμανίας και του… μικρού Ναπολέοντος, Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, που συζήτησε να στείλει Γάλλους στο μέτωπο της Ρωσσίας άλλη μία φορά! Αξιοποίησετον πόλεμο ο Πούτιν ώστε να αναπτύξει την Ρωσσική οικονομία που ευρίσκετο σε λήθαργο και να βελτιώσει το οπλοστάσιο της με τον υπερηχητικό πύραυλο ΟΡΕΣΝΙΚΑΝ πού έχει αφήσει ξάγρυπνο το Αμερικανικό Πεντάγωνο κι άφωνο τον ΊλοΜασκ.

Έδωσε  επίσης παράδειγμα δημοφιλούς ηγέτη που δεν πέφτει σε παγίδες όπως εκείνη του ΤζόΜπάϊντεν, που υπεσχέθη προ τετραετίας, ν’ αναστείλει την ένταξη της Ουκρανίας στον ΝΑΤΟ επί δεκαετίαν. Ο Πούτιν απήντησε ότι «τότε ο κίνδυνος για την Ρωσσία θα είναι μεγαλύτερος αφού εν τω μεταξύ εσείς θα εξοπλίσετε τον Ζελένσκυ. Ο χρόνος είναι κρίσιμος παράγων στον πόλεμο.

Όπως και με την αναγνώριση του Εμπολέμου της Ελλάδος που πέτυχε στις 28 Δεκεμβρίου του 1825 ο  Γεώργιος Μαυροκορδάτος απ’ τον Άγγλο πρεσβευτή  Στράτφορδ Κάννιγκ, απέναντι απ’ την Ύδρα , καθ’ οδόν αυτού  προς την Κωνσταντινούπολη (*). Πρόλαβε ο ευφυής Έλληνας «πρωθυπουργός» την καταστολή  της «στάσης» από τον Ιμπραήμ πασά ,με την  διεθνοποίηση του Ελληνικού ζητήματος και άνοιξε τον δρόμο για την απελευθέρωση της Ελλάδος.

Το μήνυμα Πούτιν είναι διδακτικό διά τα καθ’ ημάς, σήμερον. Με την πολιτική της Γεραπετρήτιας «Γαλήνης στο Αιγαίον» παρέχεται στον νεοσουλτάνο Ερντογάνο χρόνος ν’ ανασυντάξει την τρωθείσα ουρκική αεροπορία απ’ την στάση του 2016, να προμηθευτεί ΓΙΟΥΡΦΑΪΤΕΡ από την  Γερμανία και να ενσκύψει κατόπιν πάνοπλος στην «Γαλάζια πατρίδα» μέχρις…Τουρκολίμανου! Άπαγε.

 (*)Ιστορία της νήσου Ύδρας του Αντωνίου Λιγνού, τόμος δεύτερος σελ.577. Απ’ το αρχείον Λάζαρου και Γεωργίου Κουντουριώτη.