Αυτή τη φορά οι φορείς των ιδεών αυτών είναι και «προοδευτικές» δυνάμεις ένθεν κακείθεν της κατοχικής γραμμής. Αναφορές έγιναν από τη συντηρητική παράταξη, τον Δημοκρατικό Συναγερμό, το ΑΚΕΛ και το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα, στα κατεχόμενα. Ένα κόμμα, το οποίο αυτοπαρουσιάζεται αριστερό αλλά για σκοπούς πολιτικής ανέλιξης των ηγετών του, η ταύτιση με την κατοχική Τουρκία είναι πλήρης.
Πρόκειται για μια συζήτηση που έγινε και στο παρελθόν. Το ζήτημα αυτό αναδείχθηκε από τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, που έκανε επί θητείας του λόγο για αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Είχε δε κατηγορηθεί πως σε κατ΄ιδίαν συζητήσεις που είχε αναφερόταν και σε λύση δυο κρατών. Έχει αναφερθεί πως ο τέως υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας ήταν ένας από εκείνους που άκουσε τον Αναστασιάδη να το λέγει.
Η συζήτηση αυτή στη δημόσια σφαίρα επιβεβαιώνει πως τα ζητήματα της ομοσπονδίας, των δεσμεύσεων, του περιεχομένου της λύσης, αποτελούν ένα «πονεμένο» κεφάλαιο στο Κυπριακό. Η εύκολη οδός είναι η επίκληση των δεσμεύσεων των προηγούμενων δεκαετιών, τις οποίες ειρήσθω, η κατοχική πλευρά τις έχει εξαρχής «πετάξει» στα σκουπίδια του μαξιμαλισμού της.
Η “άγνωστη” Διζωνική ομοσπονδία
Η μορφή της λύσης πέντε δεκαετίες μετά την εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή εδαφών της Κύπρου από την Τουρκία, εξακολουθεί να αποτελεί θέμα δημόσιας συζήτησης και διαφωνιών. Αν και η βιωσιμότητα της προτεινόμενης λύσης είναι το πρώτο ζητούμενο. Και ορθά τίθεται. Όπως σωστά τίθεται και το ερώτημα, κατά πόσο η Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ), η «επίσημη» μορφή λύσης του ΟΗΕ και των εκάστοτε ηγεσιών σε Ελλάδα και Κύπρο, αποτελεί «κεκτημένο» της διαδικασίας για το Κυπριακό και δεσμεύει εσαεί τους εμπλεκόμενους.
(η συνέχεια στο slpress.gr)