Δεν είχε άλλη επιλογή, εξάλλου, ο ραπισθείς βαναύσως από τον κ. Τραμπ πρόεδρος της Ουκρανίας. Μόνον που αυτό είναι το εύκολο μέρος της όλης διαδικασίας. «Τώρα η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο των Ρώσων», δήλωσε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο. Αλλά από το σημείο αυτό αρχίζουν τα δύσκολα.
Η ιδιοσυγκρασιακή διαχείριση των διεθνών ζητημάτων από τον πρόεδρο Τραμπ μπορεί να αποδιοργανώνει τους ΝΑΤΟϊκούς εταίρους της Ουάσιγκτον, να εξαναγκάζει τον κ. Ζελένσκι σε οδυνηρές προσαρμογές, και το ερώτημα είναι εάν εν τέλει θα λειτουργήσει αποτελεσματικά και στην περίπτωση της Ρωσίας. «Καθόσον αφορά στη Δύση, η δαιμονοποίηση του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν αποτελεί πολιτική, αλλά άλλοθι για την ανυπαρξία πολιτικής», έγραφε περί του Ουκρανικού o Χένρι Κίσινγκερ τον Μάιο του 2014, σε άρθρο του στη Wall Street Journal. Και από μιαν άποψη δεν είχε άδικο. Είναι αλήθεια, βεβαίως, ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ αναθεώρησε εκ βάθρων τη στάση του προκατόχου του, Τζο Μπάιντεν, έναντι της Ρωσίας και επιχειρεί να οικοδομήσει νέα σχέση με τη Μόσχα. Καλή η πρόθεση ενδεχομένως, αλλά το θέμα είναι ότι η Ουκρανία κατέστη παλαιόθεν «μήλον της Εριδος» της Δύσεως με την Ανατολή.
Στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονταν μεταξύ των κεντρικών δυνάμεων και των μπολσεβίκων τον Φεβρουάριο του 1918, στο Μπρεστ-Λιτόφσκ, το ζήτημα της Ουκρανίας υπήρξε θέμα μείζονος αντιπαραθέσεως της Αυτοκρατορικής Γερμανίας και των μπολσεβίκων. Το ουσιαστικότερο, ωστόσο, είναι ότι στα χρόνια εκείνα η σοσιαλιστική ουκρανική Ράντα συνετάχθη με την πλευρά του Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄. Υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες το δίλημμα περί του πού ανήκει η Ουκρανία επανήλθε το 2004 με την «Πορτοκαλί Επανάσταση» της Γιούλια Τιμοσένκο.
Το 2014, ο Χ. Κίσινγκερ πίστευε πως «προκειμένου να επιβιώσει και να ευημερήσει η Ουκρανία, δεν έπρεπε να λειτουργήσει ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσεως ή της Ανατολής, αλλά ως γέφυρα μεταξύ των δύο». Η ευκαιρία αυτή –εάν ποτέ υπήρξε– έχει χαθεί. Τους όρους του οριστικού διαμελισμού της Ουκρανίας διαπραγματεύονται η Ουάσιγκτον και η Μόσχα.
(από την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)