Όταν οι πολιτευτές, δικαστές, δημόσιοι υπάλληλοι, δημοσιογράφοι κ.ά. δηλώνουν την κινητή κι ακίνητη περιουσία (το «πόθεν έσχες») χωρίς να δικαιολογούν τον τρόπο αποκτήσεως της.
Όταν η ηγεσία της δικαιοσύνης επιλέγεται από την κυβέρνηση με φίλα προσκείμενους δικαστές κι όχι απ’ το δικαστικό σώμα.
Όταν η οικονομία αναπτύσσεται ανεπαρκώς αλλ’ όχι αρκετά για να εξασφαλίσει δημογραφική ισορροπία.
Όταν ο κατώτατος μισθός δεν επαρκεί ούτε για την πληρωμή του ενοικίου στοιχειώδους κατοικίας και τα εγχώρια καρτέλ είναι ασύδοτα.
Όταν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι φορολογούνται επί τη βάσει της φορολογικής κλίμακος εκατομμυριούχων.
Όταν οι ελεύθεροι επαγγελματίες επιβαρύνονται μα τεκμαρτούς φόρους κι όχι βάσει του πραγματικού των εισοδήματος.
Όταν η ατομική ιδιοκτησία ακινήτου επιβαρύνεται με πληρωμή ενοικίου χωρίς ανταπόδοση από το κράτος (αποχέτευση, πυρασφάλεια, ρυμοτομία).
Όταν οι καθηγητές των κρατικοδίαιτων πανεπιστημίων διορίζονται όχι επί τη βάσει τα επιστημονικής καταρτίσεως αλλά διά της συγγενικής σχέσεως με το καθηγητικό κατεστημένο.
Όταν η κυβέρνηση στερείται οικιστικής, δημογραφικής, πολεοδομικής και αποκεντρωτικής πολιτικής και δεν βαθμολογείται για τις ελλείψεις ή επιτυχίες του κυβερνητικού προγράμματος.
‘Όταν το δημόσιον συμφέρον υποκαθίσταται από ιδιωτικές συμβόλαια οργανωμένων συμφερόντων (from rules to orders) ή ΜΚΟ.
Όταν οι διοικητικές και δημοτικές υπηρεσίες μεταβάλλονται σε «άβατα» για τον οριακό πολίτη κι η γραφειοκρατία πλεονάζει.
Όταν η εξωτερική πολιτική δεν συμφωνεί με την πλειοψηφική κοινή γνώμη και δεν δηλούνται προεκλογικώς με σαφήνεια οι «κόκκινες γραμμές» της.
Όταν το δημογραφικό αντιμετωπίζεται με την ανεξέλεγκτη εισαγωγή οικονομικών μεταναστών.
Όταν η κυβερνητική πλειοψηφία δεν διασφαλίζει την κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας και των αναγνωρισμένων διεθνώς κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Όταν το φαινομενικό «πολιτικό κόστος» εμποδίζει την λήψη κι εφαρμογή μεταρρυθμίσεων (πχ. την ακαδημαϊκή ελευθερία στα πανεπιστήμια).
‘Όταν η ενεργειακή πολιτική δεν αξιοποιεί τους εγχωρίους πόρους αλλά υποτάσσεται σε αναπόδεικτα ιδεολογήματα («πράσινη μετάβαση») και δεν εξασφαλίζει την φθηνή θέρμανση στους πολίτες και ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας.
Όταν η αγροτική οικονομία της χώρας καθορίζεται από ξένους καρεκλοκένταυρους που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει «αγρότης 365» ημερών ετησίως.
Όταν ο αθλητισμός ελέγχεται από ομαδικά συμφέροντα για να προσφέρει «ασφαλές άσυλο» στους ιδιοκτήτεςαθλητικών σωματείων.
Όταν τα Μαζικά Μέσα …Παραπληροφορήσεως συντηρούνται από παροχές της εκάστοτε κυβερνήσεως κι όχι απ’ τα έσοδα τους.
Όταν κομματικοί «ηγέτες» διορίζονται με συνοπτικές, αμφιβόλου νομιμότητος διαδικασίες κι όχι απ’ τα μέλη συνταγματικού κόμματος (εξαιρέσει του ΚΚΕ) στο οποίο ανήκουν.
Όταν ο επικεφαλής της κρατικής εξουσίας αναγορεύεταιαπό τα δίκτυα κοινωνικής παράνοιας εις «αναντικατάστο» κι εξ αιτίας της αναξιότητας των κεντροαριστερών ανταγωνιστών του.
Όταν οι υπουργοί δεν επιλέγονται από τα εκλεγμένα μέλη της κυβερνήσεως στις βουλευτικές εκλογές αλλά από την «παρέα» του ανασφαλούς επικεφαλής της .
Όταν η κυβέρνηση δεν σέβεται τις καταξιωμένες αξίες της κοινωνίας και τις παραδεκτές έννοιες της πατρίδας , οικογένειας και των δικαιωμάτων των ανυπεράσπιστων μελών της πολιτείας.
Τότε , συμβαίνει ο τυχαίος κι ανεπάγγελτος επικεφαλής της κυβερνήσεως να γίνεται καταλύτης της αξιοπιστίας του κράτους και χλεύη της πλειοψηφίας του λαού.
Υστερόγραφο: Για να κρατηθεί η εξουσία από τιςολιγαρχίες μεθοδεύονται«κοινοβουλευτικές συμμαχίες» κομμάτων που είναι υπεύθυνα για τ’ ανωτέρω «Οταν». Οι συνεργασίες αυτές όμως είναι καταδικασμένες ν’αποτύχουν από τις απροσμέτρητες φιλοδοξίες των αλαζονικών «εγώ» των ολιγαρχών (*).
(*) Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτές καταστάσεις είναι συμπωματική.