Θεωρεί αναγκαίο τον διάλογο με τις τοπικές κοινότητες, ώστε να ενημερωθούν για τις φιλικές ως προς το περιβάλλον συνθήκες που προσφέρει η ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις εξορύξεις και εξηγεί την αναγκαιότητα απεξάρτησης της Ευρώπης από τρίτες χώρες εν μέσω ενός ασταθούς κόσμου.
Σε αποκλειστική συνέντευξη στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ο Στεφάν Σεζουρνέ διαβεβαιώνει ότι η Ευρώπη θα υπερασπιστεί στο έπακρο τα συμφέροντά της έναντι του εμπορικού «πολέμου» του Τραμπ, ενώ θεωρεί ότι συντελείται ήδη πνευματική «επανάσταση», καθώς μέσω των νέων δημόσιων συμβάσεων θεσπίζεται προτιμησιακό καθεστώς για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις.
– Ποιος είναι ο ρόλος της Ελλάδας στον σχεδιασμό της Κομισιόν για την επάρκεια της E.E. σε κρίσιμες πρώτες ύλες;
– Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες που φιλοξενούν ένα από τα 47 ευρωπαϊκά στρατηγικά έργα της Κομισιόν για τις κρίσιμες πρώτες ύλες, που αποσκοπούν στη σημαντική μείωση της εξάρτησής μας από χώρες εκτός της Ε.Ε. όσον αφορά το αλουμίνιο, το λίθιο, το κοβάλτιο και 13 άλλες κρίσιμες πρώτες ύλες.
Είναι πλέον μέρος του δικαίου της Ε.Ε. ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να υπερβεί ένα ορισμένο όριο εξάρτησης από την εξόρυξη, επεξεργασία και ανακύκλωση [τέτοιων υλών] εκτός της ηπείρου μας.
Το έργο στην Ελλάδα είναι από τα πιο ελπιδοφόρα, σημειώνει ο κ. Σεζουρνέ.
Το έργο στην Ελλάδα είναι ένα από τα πιο ελπιδοφόρα: θα μπορούσε να καλύψει το 10% των αναγκών σε αλουμίνιο και να είναι σε θέση να καλύψει το σύνολο της ζήτησης γαλλίου στην Ε.Ε. Γι’ αυτούς τους λόγους θα διασφαλιστεί η ταχεία πορεία των σχετικών διοικητικών διαδικασιών και της χρηματοδότησης από την Ε.Ε.
– Εκτός από το γάλλιο, διαθέτει η Ελλάδα άλλες κρίσιμες πρώτες ύλες που θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν την Κομισιόν;
– Η γεωλογία της Ελλάδας είναι πλούσια. Στη συζήτησή μου με τον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη κατέστη σαφές ότι πιθανότατα μπορούμε να προχωρήσουμε σε περισσότερα έργα.
Η Ελλάδα έχει το έδαφος και την επιχειρηματική τεχνογνωσία. Η ενεργειακή εταιρεία Metlen αποτελεί τέτοιο παράδειγμα. Θα έχουμε φέτος νέα προκήρυξη για έργα και ελπίζω να έχουμε ελληνικά πρότζεκτ προς αξιολόγηση. Οι Ελληνες πολίτες πρέπει να γνωρίζουν πόσο σημαντικά μπορούν να συμβάλουν –εν προκειμένω– στην ευρωπαϊκή κυριαρχία.
Στη συζήτησή μου με τον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη κατέστη σαφές ότι πιθανότατα μπορούμε να προχωρήσουμε σε περισσότερα έργα.
– Υπάρχουν συχνά αντιδράσεις τοπικών κοινοτήτων έναντι των εξορύξεων λόγω περιβαλλοντικών ανησυχιών. Πρέπει να παραβλέπονται; Ανησυχείτε μήπως εξελιχθούν σε εμπόδια για την εφαρμογή των επιλεγμένων έργων;
– Η Ε.Ε. διασφαλίζει τις πιο φιλικές συνθήκες στον κόσμο και ως προς την προστασία του περιβάλλοντος και ως προς τις κοινωνίες σε σχέση με την εξόρυξη πρώτων υλών.
Οι νόμοι μας προβλέπουν πάντα τον διάλογο με τους τοπικούς πληθυσμούς και οι εθνικές αρχές είναι υπεύθυνες για τη διενέργειά του. Ο λόγος που αποφάσισα να επισκεφθώ συγκεκριμένα μέρη και να παρουσιάσω δημόσια τα έργα είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτών.
Η Ευρώπη είναι πλούσια σε πρώτες ύλες, που μπορούν να αποτελέσουν «εργαλείο» ασφάλειας, οικονομικής ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης. Επίσης, η ζήτηση δεν θα υποχωρήσει. Εάν δεν καλύψουμε οι ίδιοι τις ανάγκες μας, θα καλυφθούν υπό καταστροφικές συνθήκες σε άλλες χώρες, που ίσως σταματήσουν να ικανοποιούν τη ζήτησή μας ανά πάσα στιγμή.
Χωρίς γάλλιο, για παράδειγμα, θα μείνουμε χωρίς ηλιακά πάνελ στην Ευρώπη. Χωρίς σπάνιες γαίες, θα μείνουμε χωρίς αμυντικές ικανότητες και ραντάρ. Χωρίς μαγγάνιο ή χαλκό, θα μείνουμε χωρίς ευρωπαϊκό χάλυβα. Δουλειά μου είναι να εξασφαλίσω ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα βρεθούν ποτέ αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις.
– Οι ΗΠΑ επιδιώκουν πρόσβαση στις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας και της Γροιλανδίας. Ενδιαφέρει την Ευρώπη αυτός ο ορυκτός πλούτος και πώς μπορεί, εάν μπορεί, να αντιδράσει;
– Η στρατηγική μας ξεκίνησε πολύ πριν η κυβέρνηση Τραμπ διατυπώσει τέτοιες διεκδικήσεις. Η στάση των ΗΠΑ μας ωθεί να επιταχύνουμε, αλλά είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε ανεξαρτήτως του διεθνούς πλαισίου.
Η στρατηγική μας για τις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας και της Γροιλανδίας ξεκίνησε πολύ πριν η κυβέρνηση Τραμπ διατυπώσει τέτοιες διεκδικήσεις.
Προσώρας, η αμερικανική κυβέρνηση προσπαθεί να βρει τη νομική βάση για να διευκολύνει την εξόρυξη και επεξεργασία στη χώρα της, καθώς αντιμετωπίζουν περιορισμούς από την Κίνα. Εμείς έχουμε τη νομική βάση εδώ και δύο χρόνια.
Φυσικά, η Ευρώπη δεν μπορεί να έχει επάρκεια, γι’ αυτό θα ανακοινώσουμε στρατηγικά έργα εκτός της Ε.Ε. τις επόμενες εβδομάδες. Η διαφοροποίηση (σ.σ. των κρίσιμων πρώτων υλών) είναι αποφασιστικής σημασίας.
Δεν μπορώ επί του παρόντος να δώσω λεπτομέρειες για συγκεκριμένα πρότζεκτ, αλλά υπάρχει ήδη συμφωνία με τη μορφή μνημονίου κατανόησης με τις ουκρανικές αρχές, πολύ πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι εμπειρογνώμονες των δύο πλευρών στις διοικητικές διαδικασίες και την εξόρυξη γνωρίζονται μεταξύ τους και ελπίζουμε να επεκτείνουμε τη συνεργασία μας. Εθεσα άλλωστε το ζήτημα όταν το Κολέγιο των Επιτρόπων συναντήθηκε με την ουκρανική κυβέρνηση, στο Κίεβο.
Εφικτός ο στόχος μείωσης των εξαρτήσεων έως το 2030
– Πόσο χρόνο θα χρειαστεί η Ε.Ε., εάν μπορεί, να μειώσει τις εξαρτήσεις της από την Κίνα;
– Οι στόχοι μας για το 2030 είναι φιλόδοξοι, αλλά εφικτοί. Σε πέντε χρόνια, δεν θα πρέπει να εξαρτιόμαστε από μία και μόνη χώρα εκτός Ενωσης για οποιαδήποτε από τις κρίσιμες πρώτες ύλες περισσότερο από 65%, θα πρέπει να παράγουμε το 10% των αναγκών μας, να μετατρέπουμε το 40% και να ανακυκλώνουμε το 25% των αναγκών της βιομηχανίας μας. Είναι θεμελιώδες να επιτευχθούν εγκαίρως αυτοί οι στόχοι. Σε ορισμένες κρίσιμες πρώτες ύλες, όπως το λίθιο, απαραίτητο για τις μπαταρίες, θα μπορούσαμε να είμαστε αυτάρκεις εάν όλα τα έργα λειτουργούν έως τότε. Ο στόχος είναι σαφής: από τη σχεδόν πλήρη εξάρτηση στην πλήρη κυριαρχία, χάρη στα υλικά που εξορύσσονται, παράγονται και ανακυκλώνονται στην Ε.Ε. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπως το βολφράμιο, όπου εξορύσσουμε σημαντικό μέρος εκείνου που χρειαζόμαστε, αλλά το στέλνουμε στο εξωτερικό για επεξεργασία! Μετά την COVID και τον πόλεμο στην Ουκρανία, γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο εξάρτησης σε ένα τόσο ασταθές διεθνές περιβάλλον. Πρέπει να επιταχύνουμε και είμαι βέβαιος ότι τα έργα αυτά θα αλλάξουν τελικά τους όρους του «παιχνιδιού».
– Παραμένετε βέβαιος ότι η Ευρώπη δεν θα γίνει «παράπλευρο» θύμα ενός παγκόσμιου εμπορικού πολέμου;
– Η Ευρώπη θα υπερασπιστεί τα συμφέροντά της και είναι προς το συμφέρον μας να μην υπάρξουν εμπορικοί πόλεμοι. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να έχουμε διάλογο με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αλλά εάν στοχοποιηθούμε, πρέπει να προβούμε σε αντίποινα, προκειμένου να προστατεύσουμε τις οικονομίες μας. Είμαι βέβαιος, όμως, ότι ζούμε μια μικρή πνευματική «επανάσταση» στην Ευρώπη. Θεσπίζουμε στις δημόσιες συμβάσεις προτιμησιακό καθεστώς για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, απαιτούμε υποχρεωτικά ευρωπαϊκά εξαρτήματα στις αυτοκινητοβιομηχανίες, βασικό ζήτημα για το οποίο συνεργάστηκα με τον επίτροπο κ. Τζιτζικώστα. Είμαστε 500 εκατομμύρια πολίτες και ανάμεσά μας υπάρχουν πολλά ταλέντα, ενώ διαθέτουμε απίστευτες εταιρείες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Πρέπει επίσης να εμπιστευόμαστε περισσότερο τους εαυτούς μας. Η Ευρώπη είναι άλλωστε μία παγκόσμια οικονομική δύναμη.
Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να έχουμε διάλογο με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αλλά εάν στοχοποιηθούμε, πρέπει να προβούμε σε αντίποινα.
– Πώς απαντάτε στις εκκλήσεις Ντράγκι για επείγουσες μεταρρυθμίσεις στους τομείς άμυνας, ενέργειας, καινοτομίας και οικονομικής διακυβέρνησης;
– Η έκθεση Ντράγκι αποτελεί πλέον οικονομικό «δόγμα» της Κομισιόν. Προχωράμε με μεγάλη ταχύτητα, προκειμένου να εφαρμόσουμε τις συστάσεις της. Στις 100 πρώτες ημέρες της νέας Κομισιόν, αρχίσαμε να απλοποιούμε τους νόμους, ώστε να προσφέρουμε στις επιχειρήσεις ένα πιο φιλικό περιβάλλον. Επίσης, παρουσιάσαμε τη Συμφωνία για την Καθαρή Βιομηχανία με στόχο να επιταχύνουμε την απαλλαγή από τον άνθρακα, καθιστώντας τη βιομηχανία μας ανταγωνιστική, ενώ ξεκινήσαμε δύο τομεακά σχέδια για τη διάσωση της αυτοκινητοβιομηχανίας και των βιομηχανιών χάλυβα και μετάλλων. Είναι πρωτοφανές. Πρέπει ακόμη να ολοκληρώσουμε την Ενωση Αποταμίευσης και Επενδύσεων, ώστε τα ευρωπαϊκά χρήματα να πηγαίνουν σε ευρωπαϊκές εταιρείες και επενδύσεις, όταν σήμερα συχνά κατευθύνονται προς το εξωτερικό.
(από την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 30 Μαρτίου 2025)