Από την ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα στις 4 Απριλίου 2025, όπου “νίκας τη εή κυβερνήσει κατ΄ εναντίων δωρούμενος” προσπάθησε να παρουσιάσει “μιαν ωραία… ατμόσφαιρα”, κράτησα ένα σημείο, που, σ’ αντίθεση με όλα τα παραπάνω, δεν σχολιάστηκε από κανένα σχεδόν συνταγματολόγο-πολιτειολόγο και δημοσιογράφο, μολονότι αποτελεί παραφθορά του Συντάγματος της Ελλάδος!
Το σημείο αυτό της ομιλίας Μητσοτάκη έχει ως εξής: «Νομίζω ότι κανείς υπουργός δεν θέλει ή δεν πρέπει να βλέπει το υπουργείο του ως ένα προσωπικό βασίλειο. Όπως και κανείς βουλευτής –και επιτρέψτε μου να το πω πράγματι όπως το αισθάνομαι– δεν μπορεί να θεωρεί τον σταυρό προτίμησης, την επιλογή των πολιτών στο πρόσωπό του, ισχυρότερο από το σύμβολο του κόμματος το οποίο τον εξέλεξε. Γιατί, πρώτα και πάνω απ’ όλα, μας δεσμεύουν το πρόγραμμά μας και οι αξίες μας. Οι ατομικές επιδιώξεις έπονται».
Ομολογώ ότι ούτε την ταπεινότητά μου θα προκαλούσε σήμερα το παραπάνω επίμαχο σημείο, καθώς δεν είμαι συνταγματολόγος, αλλά δημοσιογράφος που ως φοιτητής διδάχθηκα Συνταγματικό Δίκαιο από διαπρεπείς καθηγητές-συνταγματολόγους στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν κυρίαρχη πολιτική σύγκρουση ήταν η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και η δημοκρατική αρχή, η οποία εκδηλωνόταν με το γνωστό στους παλαιότερους ερώτημα, “ποιος κυβερνά τον τόπο, ο βασιλιάς ή ο λαός”.
Όλα αυτά μού τα θύμισε πριν από δέκα χρόνια ο διαπρεπής καθηγητής του ΑΠΘ Αντώνης Μανιτάκης με εισήγησή του (Ιούνιος 2015) στην οποία διερεύνησε, με βάση τη διδασκαλία του Μάνεση, αν η αποκαλούμενη “λαϊκή εντολή”, έτσι όπως εννοείται από όσους την επικαλούνται, βρίσκει συνταγματικό έρεισμα στις θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές, της λαϊκής κυριαρχίας και στην αντιπροσωπευτική αρχή. Η θέση του συγγραφέα είναι ότι «το δόγμα της λαϊκής εντολής, χωρίς να αντιστρατεύεται το Σύνταγμα δεν εναρμονίζεται με το κλασικό νόημα της πολιτικής αντιπροσώπευσης του λαού. Συνιστά απλώς μια πολιτική παραφθορά του».
(η συνέχεια στο slpress.gr)