Η περίσπαση της προσοχής μας υπέπεσε στην αντίληψη του καθηγητή, που μας κάλεσε στην έδρα.
-Πού είχαμε μείνει την προηγούμενη ώρα, παιδιά, ρώτησε ο καθηγητής.
Απορία ψαλτών βηξ ως έλεγαν οι παλαιότεροι. Που να ξέρουμε, αφού ζωγραφίζαμε αυτοκινητάκια στα μπλοκ μας.
-Πολύ ωραία, είπε ο καθηγητής. Την Δευτέρα να μου φέρετε, αμφότεροι Κωνσταντίνοι από 1000 ζωγραφιές, με αυτοκινητάκια σαν αυτά που ‘χετε ζωγραφίσει στο τετράδιο σας.
Μου βγήκε το χέρι να κάθομαι να ζωγραφίζω αυτοκινητάκια όλο το Σαββατοκύριακο σε σημείο που τη μίσησα την Φόρμουλα Ένα.
Τη Δευτέρα στο μάθημα εμφανιστήκαμε στο μάθημα οι δύο τιμωρημένοι με τα τετράδια μας γεμάτα από σκίτσα της Φόρμουλα Ένα. Εγώ κάτι μουτζούρες περί το τέλος κι ο συμμαθητής με άψογα σχέδια.
-Εύγε Κωνσταντίνε, είπε ο Σαραλής, χωρίς να σχολιάσει τις δικές μου μουτζούρες.
Ήταν του Κώστα Καββαθά που μας άφησε προχθές χρόνους. Από τότε είχε το πάθος του αυτοκινήτου με το οποίο εμπλούτισε τον Ελληνικό τύπο με τους «4 Τροχούς».