Και στο 7μηνο της χρονιάς το ενιαίο σχήμα Ελληνικών Πετρελαίων συνεχίζει να χάνει
μερίδια αγοράς προς όφελος των μεσαίων εταιρειών, κύκλοι των οποίων, πάντως θεωρούν ότι είναι υπέρ το δέον μεγάλο το ποσοστό 55% που επιτρέπει συνολικά στις δύο εταιρείες η πρόσφατη απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Στα αξιοσημείωτα, το ότι εξακολουθούν να αυξάνονται οι πωλήσεις καυσίμων σε ετήσια βάση, παρά το περί του αντιθέτου κλίμα που δημιουργείται από τους πρατηριούχους.
Ειδικότερα, τα στοιχεία του υπουργείου Ανάπτυξης για το 7μηνο δείχνουν ότι το κοινό σχήμα Ελληνικών Πετρελαίων – BP, έχει υποχωρήσει στο 28,5% έναντι 31,6% πέρσι. Το σχήμα Shell – Αvin έχει ενισχυθεί ελαφρά στο 22,1%, ενώ την μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση έχει η Revoil που έχει κερδίσει 1,2% επιπλέον μερίδιο στην αγορά σε έναν χρόνο.
Επιπλέον, οι συνολικές πωλήσεις καυσίμων ενισχύθηκαν κατά 2,6%, φθάνοντας τα 6.313.791 τόνους, ενώ το ποσοστό της ανόδου είναι ακόμη υψηλότερο για τα λεγόμενα «λευκά’ προϊόντα, όπως λ.χ. η αμόλυβδη, καθώς φτάνει το 3,6%, ενώ πτώση της τάξης του 22% καταγράφεται στα «μαύρα» προϊόντα (λ.χ. μαζούτ) τα οποία ωστόσο αντιπροσωπεύουν μόλις το 3% της αγοράς (βλ. τους σχετικούς πίνακες).
Θυμίζουμε εδώ ότι την προηγούμενη εβδομάδα, η Επιτροπή Ανταγωνισμού είχε ζητήσει από τις δύο εταιρείες να αποδεσμεύσουν συνολικά 94 πρατήρια από τα περίπου 330 που ελέγχουν στου 4 νομούς της Κρήτης, καθώς και στους νομούς της Λέσβου και των Δωδεκανήσων.
Σε σχέση προς αυτήν την εξέλιξη στην αγορά επικρατεί προβληματισμός καθώς, όπως αναφέρει κορυφαίο στέλεχος εταιρείας «είναι πραγματικά ιδιαίτερα μεγάλο το ποσοστό του 55% που επιτρέπει για την Κρήτη η Επιτροπή στο ενιαίο σχήμα. Και αυτό γιατί στη νήσο δραστηριοποιούνται στην αγορά εταιρείες που μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού»...
Προσβλέπουν, πάντες, οι ιδιωτικές εταιρείες στην απόκτηση πρόσβασης στις δεξαμενές των Ελληνικών Πετρελαίων στην Κρήτη, όπως επίσης υποχρεώνει η Επιτροπή Ανταγωνισμού το ενιαίο σχήμα. Για αυτό δεν πρέπει να θεωρείται πιθανή μία προσφυγή κατά της απόφασης της Επιτροπής Ανταγωνισμού, αφού θα δοκιμάζονταν καίρια οι σχέσεις των ενδιαφερομένων.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πάντως, θα έχει και η διαδικασία της αποδέσμευσης των πρατηρίων, με δεδομένες και τις μεγάλες επισφάλειες που έχουν δημιουργηθεί σε αρκετά από αυτά ανά την Επικράτεια. Ελλ. Πε. και ΒΡ ενδεχομένως να βρουν αφορμή και για «ξεσκαρτάρισμα» του δικτύου τους, συνυπολογίζοντας βεβαίως και τα χαρακτηριστικά των συμβάσεων που έχουν συνάψει ανά περίπτωση.
Σε μία τέτοια εξέλιξη, εκτιμάται ότι αρκετά πρατήρια θα έμεναν στα αζήτητα από άλλες εταιρείες και τα περισσότερα εξ αυτών θα έπαιρναν τον δρόμο της ανεξαρτητοποίησης, κάποια δε θα έβαζαν λουκέτο.
Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, ότι σύμφωνα με έρευνα του ΙΟΒΕ, μεταξύ 2007 και 2008, δηλαδή πριν η κρίση προσλάβει την ένταση που όλοι γνωρίζουμε, σχεδόν 300 πρατήρια πέρασαν στο σήμα κάποιας εκ των 13 επώνυμων εταιρειών εμπορίας, αυξάνοντας σε σχεδόν 6.500 τον αριθμό των πρατηρίων που εκείνες ελέγχουν.
Τα ανεξάρτητα πρατήρια, συνεπώς, έχουν αρχίσει να σπανίζουν στην ελληνική αγορά.