Η εικόνα για τις επιχειρήσεις του κλάδου της διύλισης είναι ιδιαίτερα αρνητική τη φετινή χρονιά, μετά από μια σειρά ετών στα οποία τα κέρδη τους εκτοξεύτηκαν σε πρωτόγνωρα ύψη. Οι εταιρείες αυτές είδαν τους παράγοντες που τις οδήγησαν σε έντονη κερδοφορία να αντιστρέφονται, δηλαδή κυρίως το βαθμό χρησιμοποίησης της παραγωγικής δυνατότητας και το εύρος ανάμεσα στις ποικιλίες αργού προς επεξεργασία.
Έχοντας μεγάλα πάγια κόστη να αντιμετωπίσουν, ο όγκος των διακινούμενων προϊόντων είχε πάντα σημασία για τα διϋλιστήρια. Ο βαθμός χρήσης της παραγωγικής δυνατότητας στην περίοδο ως το 2005 συχνά ξεπερνούσε το 95% και παρέμεινε άνω του 90% μέχρι δύο χρόνια πριν. Σήμερα βρίσκεται κοντά στο 80% και ενδέχεται να μειωθεί ακόμα παραπέρα, καθώς νέα διϋλιστήρια στην Ασία εμφανίζονται και επιδεινώνουν την κατάσταση.
Εντωμεταξύ, η τάση στην παραγωγή πετρελαίου έχει οδηγήσει σε μείωση της παραγωγής βαρέως αργού, στο οποίο βασίζονται τα περισσότερα διϋλιστήρια στις ΗΠΑ. Οι προσφερόμενες εκπτώσεις στην βόρεια μεξικανική ποικιλία Maya ακολούθησαν έντονα πτωτική πορεία τον τελευταίο χρόνο.
Υπάρχει όμως ελπίδα για ανεξάρτητες εταιρείες, όπως η Valero, η Tesoro και η Sunoco, σύμφωνα με τους FT. Η αποτυχία των πιο αδύναμων διϋλιστηρίων στη λεκάνη του Ατλαντικού και η επαναφορά των εκπτώσεων για το βαρύ αργό αναμένεται ότι σύντομα θα σταθεροποιήσουν τα περιθώρια. Ταυτόχρονα, στην αγορά προσφέρονται κάποια πολύ ελκυστικά περιουσιακά στοιχεία από εταιρείες οι οποίες έσπευσαν να πουλήσουν την καθετοποιημένη παραγωγική τους βάση. Τέλος, η απαισιοδοξία σχετικά με το νομοσχέδιο cap and trade που σχεδιάζει η αμερικανική κυβέρνηση κρίνεται από πολλούς ως υπερβολική. Οι ανεξάρτητες διϋλιστικές εταιρείες μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν έως και πέντε χρόνια για να δουν τα κέρδη τους να επιστρέφουν στα προηγούμενα επίπεδα.