Πριν από μερικές ημέρες, η International
Herald Tribune δημοσίευσε στην πρώτη σελίδα της ένα ρεπορτάζ για μια υπόθεση
παράνομων εισπράξεων κοινοτικών επιδοτήσεων από ελαιοπαραγωγούς της Κρήτης.
Πρόκειται για μια παλιά υπόθεση, με την οποία ασχολήθηκαν προ 3ετίας οι
υπηρεσίες της Ε. Ε. και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Μάλιστα, το ποσό των
παράνομων επιδοτήσεων ήταν μικρό σε σχέση με άλλες παρόμοιες υποθέσεις που
έχουν αποκαλύψει κατά καιρούς οι έλεγχοι των υπηρεσιών της Κομισιόν, όχι μόνο
στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλά άλλα κράτη–μέλη της Ευρωζώνης. Γιατί μια τέτοια
ιστορία κέρδισε χώρο στην πρώτη σελίδα ενός διεθνούς εντύπου; Για όποιον δεν
αρέσκεται σε θεωρίες συνωμοσίας, η απάντηση είναι απλή: η ιστορία αυτή
αναδεικνύει την εικόνα που έχουν για την Ελλάδα στο εξωτερικό: μια χώρα –
απατεώνας που επιβιώνει εντός του κοινού νομίσματος λάθρα και σε βάρος των
εταίρων της.
Επίσης, σε μια περίοδο που πολλοί εκτιμούν
ότι τα χρέη των κρατών θα είναι τα τοξικά της τρίτης φάσης της οικονομικής
κρίσης, η χώρα μας προβάλλει ως φαβορί να επιβεβαιώσει το σενάριο. Εχει
τεράστιο χρέος, υψηλό έλλειμμα, αρνητική ανάπτυξη και χαμηλή ανταγωνιστικότητα.
Τέλος, η Ελλάδα φαίνεται αυτήν τη στιγμή ως
η χώρα που κατά πάσα πιθανότητα θα δικαιώσει όσους έχουν στοιχηματίσει πως και
η Ευρωζώνη θα έχει την τύχη των άλλων νομισματικών ενώσεων που επιχειρήθηκαν
στο παρελθόν και κατέρρευσαν.
Γι’ αυτούς τους λόγους η Ελλάδα «πουλάει»
και οτιδήποτε την αφορά θα διεκδικεί με αξιώσεις πρωτοσέλιδα στον διεθνή Τύπο.
Από τις μικροκομπίνες στις αγροτικές επιδοτήσεις έως την άρνηση της Γερμανίας
να τη στηρίξει σε περίπτωση που αντιμετωπίσει πρόβλημα στην εξυπηρέτηση του
δημόσιου χρέους.
Θα γίνεται αντικείμενο αναλύσεων, μελετών,
σχολίων και δηλώσεων. Θα παρακολουθείται στενά από τις αγορές, από τους
εταίρους της και τους διεθνείς οργανισμούς, και θα πληρώνει ακριβά την
αναχρηματοδότηση του χρέους της και την κάλυψη των ελλειμμάτων της.
Το αναθεωρημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας και
Ανάπτυξης, που θα υποβληθεί σε είκοσι ημέρες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι η
τελευταία ευκαιρία για να σταματήσουν όλα αυτά. Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι
θα είναι αξιόπιστο. Σε αντίθετη περίπτωση, θα παρακολουθούμε να διεξάγεται
ερήμην μας ένας διάλογος για το ποιος έχει τη θεσμική ή ηθική ευθύνη να μας
σώσει, το ΔΝΤ ή η Ευρωπαϊκή Ενωση, και πώς εκφράζεται η κοινοτική αλληλεγγύη σε
περίπτωση χρεοκοπίας κάποιου κράτους–μέλους.
Το αισιόδοξο είναι ότι τις τελευταίες ημέρες
η ρητορεία διαφόρων περί κερδοσκόπων, αδίστακτων αγορών και ανάλγητων
γραφειοκρατών εγκαταλείφθηκε, δίνοντας τη θέση της στη δέσμευση ότι το
πρόγραμμα Σταθερότητας θα είναι τέτοιο που θα εξασφαλίσει την έγκριση της Ε. Ε.
Υπό αυτή την έννοια, το 2010 μπορεί να είναι μια καλύτερη χρονιά από αυτή που
φεύγει.
(από την εφημερίδα «Καθημερινή»,
31/12/2009)