Ανάμεσα στις αδρανείς βόμβες, τους πυραύλους και τα χημικά
βλήματα που «στολίζουν» ένα πρώην σοβιετικό χώρο εκπαίδευσης στην ανατολική
Γερμανία, ξεπηδά ένα δάσος από σιλικόνη. Τα φωτοβολταϊκά κελιά στο Λιμπερόζε,
το μεγαλύτερο πάρκο φ/β της χώρας παράγουν αρκετή ενέργεια για να τροφοδοτήσουν
μια μικρή πόλη. Στην κοντινή Φρανκφούρτη, το εργοστάσιο που κατασκεύασε αυτά τα
κελιά ανήκει στην αμερικανική
First
Solar
και αδυνατεί να συμβαδίσει με τη ζήτηση, καθώς το ένα φύλλο μετά το άλλο κυλά
στη γραμμή παραγωγής.
Στη Γερμανία αυτό αντιμετωπίζεται ως η επιβεβαίωση μιας
βιομηχανικής πολιτικής που συντήρησε την ηλιακή ενέργεια για σχεδόν μια
δεκαετία με κίνητρα τα επιδοτούμενα τιμολόγια. Αυτά υποχρεώνουν τις
επιχειρήσεις κοινής ωφελείας να αγοράζουν όλο τον ηλεκτρισμό που παράγεται από
τις ΑΠΕ, όπως τα αιολικά πάρκα και τα φωτοβολταϊκά, σε μια υψηλή τιμή (σήμερα
έξι έως οκτώ φορές μεγαλύτερη σε σχέση με την τιμή στην αγορά) για μια μακρά
χρονική περίοδο. Τα κόστη μετακυλούνται στους καταναλωτές με τη μορφή των αυξημένων
λογαριασμών ηλεκτρισμού, όπως αναφέρει το περιοδικό
Economist.
Κάθε χρόνο, τα επιδοτούμενα τιμολόγια που προσφέρονται στις
νέες εγκαταστάσεις μειώνονται ελαφρώς, για να ενισχύσουν την ταχεία ανάπτυξη.
Παρόμοια μέτρα έχουν υιοθετηθεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης, αλλά και διεθνώς.
Παρόλα αυτά, η χώρα που τα εισήγαγε φαίνεται ανήμπορη να συμφωνήσει σε μια
φόρμουλα η οποία θα είναι αρκετά γενναιόδωρη ώστε να στηρίξει την επένδυση
χωρίς να είναι υπερβολική και να πλήξει τους καταναλωτές.
Ένα χρόνο πριν, εν μέσω παραπόνων για την υπέρμετρη επέκταση
των φωτοβολταϊκών πάρκων, η κυβέρνηση αποφάσισε να διπλασιάσει τον ρυθμό με τον
οποίο μειώνεται η επιδότηση της τιμής κάθε χρόνο, από 5% σε 10% (ανάλογα και με
το μέγεθος της εγκατάστασης). Σύντομα μετά από αυτό, μια υπερπροσφορά
φωτοβολταϊκών οδήγησε σε μείωση του κόστους κατασκευής ενός πάρκου κατά ένα
τέταρτο. Αλλά δεν υπήρξε μια ταυτόχρονη μείωση της επιδοτούμενης τιμής της
παραγόμενης ενέργειας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για μεγαλύτερα κέρδη για τα
πάρκα εκείνα τα οποία ξεκίνησαν να λειτουργούν πριν τα τέλη του περασμένου
έτους. Τα τελικά στοιχεία ακόμα συγκεντρώνονται, αλλά θεωρείται ότι εξαιτίας
της κατάστασης αυτής η συνολική εγκατεστημένη ισχύς φ/β στη Γερμανία σχεδόν
διπλασιάστηκε – πρόκειται για διπλάσια αύξηση από ότι ανέμενε η κυβέρνηση όταν
υιοθέτησε τα συγκεκριμένα μέτρα. Το άλμα που σημειώθηκε προκάλεσε ένα κύμα από
εκκλήσεις για περαιτέρω μείωση της επιδοτούμενης τιμής.
Η βιομηχανία έχει προτείνει να μειωθεί κατά 5% τον Ιούνιο
και άλλο ένα 5-10% στα τέλη του έτους. Άλλοι φορείς ζητούν δραστικότερες
μειώσεις. Πρόκειται απλά για μια γεύση του τι θα ακολουθήσει. Οι ΑΠΕ
αντιστοιχούν πλέον στο 15% της γερμανικής παραγωγής ηλεκτρισμού. Ένα μεγάλο
μέρος από τη συμβολή αυτή προέρχεται από την αιολική ενέργεια, η οποία
βρίσκεται κοντά στο να ανταγωνιστεί επιτυχώς τα ορυκτά καύσιμα πλέον. Πάντως,
το ηλεκτρικό δίκτυο της χώρας δεν μπορεί να δεχτεί πολλή περισσότερη αιολική
ενέργεια δίχως ακριβές επενδύσεις στη μεταφορά και την αποθήκευση και αυτό
είναι εν μέρει ο λόγος που η κυβέρνηση ενισχύει την ανάπτυξη της ηλιακής
ενέργειας.
Η ηλιακή ενέργεια είναι πάντως πιο ακριβή σε σχέση με τις
υπόλοιπες ΑΠΕ. Οι αναλυτές της
HSBC
εκτιμούν πως το πλήρες κόστος της αιολικής παραγωγής ανέρχεται στο ένα έκτο
περίπου σε σχέση με τα φωτοβολταϊκά. Όταν η ηλιακή ενέργεια παρείχε μόνο ένα
μικρό μέρος της συνολικής παραγόμενης ισχύος, το κόστος αυτό μπορούσε εύκολα να
παραβλεφθεί. Τα φ/β όμως υπολογίζεται πλέον ότι αναλογούν περίπου στο 2% της
παραγωγής ηλεκτρισμού, από 1% το 2008. Καθώς το ποσοστό αυτό αυξάνεται, θα
αρχίσει να καταλαμβάνει ένα δυσανάλογο μερίδιο στο κόστος της ενέργειας για
κάθε νοικοκυριό και θα αυξήσει την πολιτική πίεση για αναζήτηση φθηνότερων
τρόπων να μειωθούν οι εκπομπές από το να δημιουργεί κανείς δάση από φ/β κάτω
από τους γκρίζους γερμανικούς ουρανούς.