Οι αναλυτές έχουν υιοθετήσει το ακρωνύμιο
ΡΙGS (γουρούνια) για να περιγράψουν την ομάδα των χωρών με υψηλά ελλείμματα και
μεγάλα χρέη (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία) που βρέθηκε χθες στο
επίκεντρο των πιέσεων των αγορών. Οι υψηλοί δείκτες χρέους ως προς το ΑΕΠ στον
Νότο της ευρωζώνης θα συνεχίσουν, λένε ορισμένοι, να προκαλούν αβεβαιότητα και
μεταβλητότητα, με αποτέλεσμα πλέον τα υψηλής ποιότητας εταιρικά ομόλογα να
αποτελούν ορατή εναλλακτική επενδυτική πρόταση έναντι κρατικών ομολόγων χωρών με
«προβλήματα».
Η αποτυχία της Πορτογαλίας να καλύψει το
πραγματικό ύψος των κεφαλαίων τα οποία επιθυμούσε να δανειστεί τις προηγούμενες
ημέρες έδειξε ότι το ντόμινο που άρχισε με την κρίση στη χώρα μας δεν απείχε
και πολύ. Το «ελληνικό πρόβλημα» πήρε διεθνείς διαστάσεις, ενώ οι επικριτές του
ευρώ εμμένουν πλέον στην άποψή τους ότι «νομισματική ένωση δεν μπορεί να
υφίσταται χωρίς πολιτική ένωση».
Καθώς εξάλλου, ιστορικά, τρία χρόνια έπειτα από
κάθε κρίση που ακολούθησε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η πραγματική αξία του
δημόσιου χρέους των χωρών που βρέθηκαν στη «δίνη του κυκλώνα» αυξήθηκε κατά
86%, δεν είναι να απορεί κανείς που κάτι τέτοιο συμβαίνει και σήμερα. Ετσι,
αρκετοί είναι οι οικονομολόγοι που θεωρούν ότι η ανακούφιση από το κρατικό
χρέος, το οποίο στις ανεπτυγμένες χώρες αναμένεται να ανέλθει σε 114% του ΑΕΠ
το 2014, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη τα επόμενα χρόνια για όλους και περισσότερο
για τις ευάλωτες χώρες, αφού ακόμη και οι ΗΠΑ (μετά τη Βρετανία προσφάτως),
σύμφωνα με τη Μoody΄s, κινδυνεύουν να χάσουν την ανώτατη πιστοληπτική
αξιολόγηση.
Τα προσωρινά μέτρα οικονομικής στήριξης θα
συνεχίσουν να επιδρούν στις ανεπτυγμένες οικονομίες τους επόμενους μήνες, αλλά
από τα τέλη του 2010 οι οικονομίες θα πρέπει να στηρίζονται και στον ιδιωτικό
τομέα, και αυτό σημαίνει και στους αμερικανούς καταναλωτές.
Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί η χώρα μας να έπαψε να
μονοπωλεί τα φώτα της δημοσιότητας, δεν σημαίνει όμως ότι έχει ξεφύγει και από
την μήνιν των αγορών. Ωστόσο, αφού πλέον το παιχνίδι έχει διεθνοποιηθεί, πολλά
θα κριθούν από το αν τελικά καταφέρουμε να πείσουμε τις αγορές ότι τα μέτρα που
πήρε η κυβέρνηση μπορούν να εφαρμοστούν, επιφέροντας μάλιστα και ουσιαστικά
αποτελέσματα.
(από την εφημερίδα «Το Βήμα»,
5/2/2010)