Ερευνητές στην Ευρώπη, συνεργάζονται σε ένα έργο για την ανάπτυξη υλικών που θα μπορούσαν να καταστήσουν εφικτό για τα κτίρια σε περιοχές της ερήμου να παράγουν νερό ή να συλλέγουν ηλιακό φως για την παραγωγή βιοκαυσίμων.
Η Σχολή Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου του Γκρήνουιτς
είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει τη συνθετική βιολογία για τη δημιουργία ζωντανών υλικών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να επιστρώσουν κτίρια και να βοηθήσουν στην καταπολέμηση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Η ιδέα είναι η χρήση protocells
(πρωτοκυττάρων) - φούσκες πετρελαίου σε ένα υδατικό υγρό ευαίσθητες στο φως ή διάφορες χημικές ουσίες – στη δημιουργία ενός προστατευτικού περιβλήματος γύρω από τα κτίρια. Ο καθηγητής Neil Spiller, ένας αρχιτέκτονας και επικεφαλής του Πανεπιστημίου του Γκρήνουιτς στη Σχολή Αρχιτεκτονικής δήλωσε ότι η ερευνητική ομάδα εξετάζει τις μεθόδους ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη πράσινη και αειφόρος εφαρμογή.
Το Κέντρο για τη Θεμελιώδη Τεχνολογία στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας
επιδίωξε να πάρει αυτά τα κύτταρα για να συλλέξει CO2
από διάλυμα και να το μετατρέψει σε υλικά που περιέχουν άνθρακα. Μια εγκατάσταση που παρουσιάστηκε στη Μπιενάλε της Βενετίας το 2010,"Hylozoic Ground", δίνει ένα παράδειγμα του πώς τα μπορούν να έχουν εφαρμογή στην Αρχιτεκτονική.
Δημιουργήθηκε από τον Καναδό αρχιτέκτονα Philip Beesley
και είναι εξοπλισμένη με protocells σχεδιασμένα από τον Dr Rachel Armstrong
του Bartlett UCL
της Σχολής Αρχιτεκτόνων. Η εγκατάσταση ανακυκλώνει CO2 που εκπνέεται από όσους διέρχονται από τις κατασκευές.
(http://www.emea.gr)