Η διαρκώς μειούμενη έκταση που καλύπτεται από πάγους και χιόνια στο βόρειο ημισφαίριο αντανακλά όλο και λιγότερη ηλιακή ενέργεια στην ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα να εντείνεται η υπερθέρμανση του πλανήτη. Οι επιστήμονες αγνοούσαν το φαινόμενο, αλλά σύμφωνα με τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από δορυφόρους, οι θαλάσσιοι πάγοι του Αρκτικού Ωκεανού, οι παγετώνες, το χιόνι και οι αιώνιοι πάγοι της Γροιλανδίας αντανακλούν στην ατμόσφαιρα λιγότερη ηλιακή ενέργεια κατά την περίοδο 1979 έως 2008
Η διαρκώς μειούμενη έκταση που καλύπτεται από πάγους και χιόνια στο βόρειο ημισφαίριο αντανακλά όλο και λιγότερη ηλιακή ενέργεια στην ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα να εντείνεται η υπερθέρμανση του πλανήτη.

Οι επιστήμονες αγνοούσαν το φαινόμενο, αλλά σύμφωνα με τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από δορυφόρους, οι θαλάσσιοι πάγοι του Αρκτικού Ωκεανού, οι παγετώνες, το χιόνι και οι αιώνιοι πάγοι της Γροιλανδίας αντανακλούν στην ατμόσφαιρα λιγότερη ηλιακή ενέργεια κατά την περίοδο 1979 έως 2008. Η τήξη των πάγων, εξάλλου, αποκαλύπτει το πολύ πιο σκουρόχρωμο έδαφος ή την επιφάνεια της θάλασσας, που απορροφούν πολύ μεγαλύτερη ποσότητα ηλιακής ενέργειας.

Ο πάγος και το χιόνι στο βόρειο ημισφαίριο σήμερα αντανακλούν 3,3 βατ ηλιακής ενέργειας ανά τετραγωνικό μέτρο, δηλαδή η ενέργεια που αντανακλάται εμφανίζει μείωση κατά 0,45 βατ ανά τετραγωνικό μέτρο από τα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Οπως εξηγεί ο Μαρκ Φλάνερ, αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν και συντάκτης της έρευνας, εξαιτίας της μείωσης αντανακλούμενης ενέργειας, ο μηχανισμός ψύχρανσης του πλανήτη έχει αποδυναμωθεί σημαντικά. Η μελέτη, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Nature Geoscience, καταλήγει ότι ο πάγος και το χιόνι τελικά επηρεάζουν την κλιματική μεταβολή πολύ περισσότερο από ό, τι είχε υπολογιστεί στα υπάρχοντα μοντέλα. Ταυτόχρονα, καθώς αποκαλύπτεται όλο και μεγαλύτερη έκταση εδάφους και νερού και απορροφάται περισσότερη ηλιακή ενέργεια, επιταχύνεται η τήξη των πάγων και δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των μέσων θερμοκρασιών σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Προηγούμενες μελέτες είχαν υποδείξει ότι οι θάλασσιοι πάγοι στον αρκτικό κύκλο κατά πάσα πιθανότητα θα πάψουν να υπάρχουν τους θερινούς μήνες. Κάτι τέτοιο θα αποτελέσει πλήγμα για τους αυτόχθονες πληθυσμούς και ταυτόχρονα θα θέσει σε κίνδυνο τη διαιώνιση της πολικής αρκούδας και άλλων ζώων του αρκτικού.

Ομως, ο δρ Φλάνερ πιστεύει ότι είναι αδύνατο να εξαχθούν, επί του παρόντος, σαφή συμπεράσματα για την ταχύτητα της τήξης των θαλάσσιων πάγων τα επόμενα χρόνια, αφού τα στοιχεία που διαθέτουμε αφορούν μόνο τα τελευταία τριάντα χρόνια. «Είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν το κλίμα και η τήξη των πάγων είναι απλά ένας από αυτούς» υπογραμμίζει ο δρ Φλάνερ, προσθέτοντας ότι πολύ πιθανόν το φαινόμενο να έρθει σε ισορροπία εφόσον αυξηθούν οι νεφώσεις που αντανακλούν το ηλιακό φως. Αντιθέτως, αν αυξηθούν οι υδρατμοί στην ατμόσφαιρα, οι οποίοι εγκλωβίζουν θερμότητα, θα παρατηρηθεί περαιτέρω αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη.

(πηγή: Reuters)