Η απόφαση της κυβέρνησης Μουμπάρακ στην Αίγυπτο να μην υποχωρήσει ενόψει της
λαϊκής κατακραυγής αλλά απεναντίας να σκληρύνει την στάση της, ανανεώνοντας ως απάντηση, το ανώτερο
πολιτικό της προσωπικό, σε μια προσπάθεια επιβολής της τάξης οδηγεί τα πράγματα
στα άκρα εν μέσω μιας πρωτοφανούς συγκρουσιακής κατάστασης. Οι συνεχιζόμενες
λαϊκές κινητοποιήσεις προδιαγράφουν περαιτέρω πόλωση που σύμφωνα με ντόπιους
παράγοντες οδηγούν σε πλήρη κατάλυση της έννομης τάξης και στην οχλοκρατία.
Για αυτό και ήτο αναμενόμενη η χθεσινή απόφαση των
ξένων πετρελαϊκών να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο κλείνοντας σε πρώτη φάση τα
γραφεία τους σε Καϊρο, Αλεξάνδρεια, και Σουέζ και σε δεύτερη αδρανοποιώντας τις
παραγωγικές μονάδες, σε μια προσπάθεια διαφύλαξης των επενδύσεων τους σε πάγιο
εξοπλισμό αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Προεξοφλώντας την διακοπή εξαγωγών πετρελαίου και κυρίως υγροποιημένου
φυσικού αερίου από την Αίγυπτο οι διεθνείς αγορές έστειλαν το αργό σε νέα όψη
με το
Brent για παραδόσεις Μαρτίου να κλείνει
στα 101,01 αργά χθες (31/1) το βράδυ στο
ICE του Λονδίνου με αριθμό συμβολαίων
209,5221, σημαντικά χαμηλότερο από την προηγούμενη εβδομάδα. Από την έκρυθμη
κατάσταση στην Αίγυπτο δε έμεινε ανεπηρέαστη ούτε η ποικιλία
WTI, συμβόλαια της οποίας στο
NYMEX της Ν. Υόρκης διαπραγματεύονταν στα
$92,19 επίσης για παραδόσεις Μαρτίου, και
μειώνοντας το
spread
της τιμής
με το
Brent κατά ένα δολάριο.
Έντονη ανησυχία επικρατεί πάντως
στους πετρελαϊκούς κύκλους του Λονδίνου οι οποίοι εκφράζουν φόβους για τις
εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις τόσο στις χώρες
του Μαγκρέμπ όσο και στην Αραβική χερσόνησο. Μια ενδεχόμενη εξάπλωση του
κύματος διαμαρτυρίας σε Λιβύη και Αλγερία υπό μορφή ντόμινο, όπου οι πολίτικές
και στρατιωτικές ηγεσίες παραμένουν αναλλοίωτες για δεκάδες χρόνια, θα είχε
επιπτώσεις στην παραγωγική δυνατότητα των χωρών αυτών με άμεσες και δυσμενείς
επιπτώσεις για την τροφοδοσία της Ευρώπης και Βόρειας Αφρικής με αργό και φ.
αέριο. Για αυτό φοβούμενοι χειροτέρευση της κατάστασης πολλές εταιρείες και
traders σπεύδουν να αγοράσουν συμβόλαια
αργού και φ. αερίου στις σημερινές «υψηλές τιμές», ως αντιστάθμισμα (
hedging) έναντι ακόμη υψηλότερων τιμών που
αναμένονται να διαμορφωθούν μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Παρά το γεγονός ότι μέσω του καναλιού
του
Suez
και
του αγωγού
Sumed, που ενώνει την Μεσόγειο με την Ερυθρά Θάλασσα, διακινείται ένα μικρό
μόνο μέρος της διεθνούς πετρελαϊκής παραγωγής, (περί τα 2.1 εκατ. βαρέλια την
ημέρα ή 2,5% της παγκόσμιας αγοράς), το κλείσιμο αυτής της οδού θα είχε ως
επίπτωση τον περίπλου της Αφρικής προσθέτοντας 6,000 ν. μίλια στους πλους των
δεξαμενοπλοίων και αυξάνοντας σημαντικά τα έξοδα μεταφοράς. Όμως πέρα από τα
τεχνικά προβλήματα που θα δημιουργούσε μια διακοπή τροφοδοσίας από και μέσω
Αιγύπτου υπάρχει ο ψυχολογικός παράγων αφού με αυτό τον τρόπο αυξάνεται
κατακόρυφα ο γεωπολιτικός κίνδυνος πιέζοντας περαιτέρω τις τιμές προς τα επάνω.
Η απότομη άνοδος των τιμών του αργού
το οποίο ανατιμήθηκε κατά 17% μέσα σε διάστημα δύο μόλις μηνών, και οι
δυσοίωνες προοπτικές για περαιτέρω αυξήσεις έχει σημάνει συναγερμό στα
επιτελεία του ΟΟΣΑ στο Παρίσι και του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον. Οι κορυφαίοι
οικονομολόγοι και των δύο οργανισμών προειδοποιούν ότι η συνεχιζόμενη άνοδος
των τιμών του αργού, η έστω η καθήλωση τους στα σημερινά υψηλά επίπεδα, θα έχει
δυσμενείς επιπτώσεις στην ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας μετά την σοβαρή
ύφεση της περιόδου 2008-2010. Οι επιπτώσεις αφορούν την επίδραση στον τιμάριθμο
αλλά και στην μείωση των διαθέσιμων
στους προϋπολογισμούς επιχειρήσεων και οικογενειών οι οποίοι καλούνται εφεξής
να πληρώσουν για ακριβότερα καύσιμα. Αυτό που φοβούνται περισσότερο τα
οικονομικά επιτελεία των διεθνών οργανισμών είναι η επανάληψη του ράλι του
καλοκαιριού του 2008, μόλις 2 ½ χρόνια αργότερα, όπου ως γνωστό οι διεθνείς
τιμές άγγιξαν τα $148 το βαρέλι. Μια τέτοια προοπτική θεωρείται εφιαλτική αφού
θα σημαίνει μια νέα ύφεση η οποία και θα πλήξει κυρίως της αναπτυσσόμενες χώρες
προκαλώντας νέα κύματα πολιτικής αστάθειας.