Όχι
μόνον δεν πρέπει να μειωθεί ο εθνικός στόχος για τη διείσδυση των ΑΠΕ, αλλά να
μεγιστοποιηθεί, φθάνοντας, αν είναι δυνατόν, και στο 100%. Την άποψη αυτή
εκφράζει ο πρόεδρος της
ENTEKA Κωνσταντίνος Φιλιππίδης, σε
συνέντευξη που παραχώρησε στο
energia. Στον αντίποδα, ο κ.
Φιλιππίδης προτείνει να μειωθεί σε ένα βάθος χρόνου το φυσικό αέριο, με το
σκεπτικό ότι μελλοντικά το κόστος των ΑΠΕ θα μειώνεται σε σχέση με τους
υδρογονάνθρακες. Σε αυτή τη φάση, πάντως, επισημαίνει ότι η ποσότητα και ο
χρόνος διείσδυσης κάθε μορφής ενέργειας, σε σχέση και με την τιμή παραγωγής
της, θα πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες και όρια, ώστε να εξασφαλίζεται
θετικό, τελικό, αποτέλεσμα για το Σύστημα.
Είναι, μήπως, ακριβή η πράσινη ενέργεια;
Καταρχήν, η πράσινη ενέργεια δεν είναι μία. Θα
πρέπει να δούμε κάθε κλάδο παραγωγής ανεξάρτητα, τα κοστολόγια του, κι αν αυτά
είναι ακριβά σε σχέση με την τιμή πώλησης που απολαμβάνει, γιατί δεν είναι
ενιαία η τιμή της ενέργειας με την οποία την αγοράζει το ηλεκτρικό μας Σύστημα.
Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τα βάζουμε όλα σε ένα καλάθι. Το δεύτερο είναι
να βάλουμε κάποιες σωστές βάσεις για τις συγκρίσεις μεταξύ των διαφόρων κλάδων
παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Για να μην υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες, θεωρώ ότι
αν βάλουμε όλα τα κοστολόγια στο τραπέζι, η αιολική ενέργεια καταρχάς και
δευτερευόντως τα φωτοβολταϊκά, σίγουρα δεν είναι ακριβές μορφές ενέργειας.
Αντιθέτως, προκύπτει ότι είναι πολύ πιο φθηνές από οποιαδήποτε άλλη μορφή και
παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτό που γνωρίζουμε όλοι είναι ότι ο ΔΕΣΜΗΕ για
να μπορέσει να καλύψει τις εγγυημένες τιμές των παραγωγών αντλεί χρήματα από το
τέλος ΑΠΕ. Το οποίο φαίνεται ότι βαίνει αυξανόμενο. Υπάρχει, λοιπόν, μια
ανησυχία διάχυτη στους καταναλωτές, οι οποίοι λένε μεν, καλή η πράσινη
ενέργεια, αλλά μήπως καταλήξουμε να την πληρώνουμε ακριβά εξαιτίας αυτού του
λόγου;
Για το τέλος ΑΠΕ δεν θέλω να υπεισέλθω σε
λεπτομέρειες, γιατί άλλοι, όπως ο ΕΣΗΑΠΕ, έχει ασχοληθεί και έχει παρουσιάσει
αναλυτικά τα αποτελέσματα όπως και τα προβλήματα για το θέμα αυτό,
αποδεικνύοντας ότι οι ΑΠΕ και ειδικότερα η αιολική ενέργεια είναι επί της
ουσίας η φθηνότερη ενέργεια. Η μελέτη του κ. Κάπρου αποδεικνύει ότι οι ΑΠΕ
στηρίζουν και δημιουργούν εξοικονόμηση και όφελος για τον καταναλωτή, γιατί μειώνουν τη συνολική
τιμή του ρεύματος. Αυτό που λέμε τέλος ΑΠΕ, έτσι όπως υπολογίζεται και
εμφανίζεται ως επιβάρυνση για τον καταναλωτή, είναι προϊόν διαστρέβλωσης της
πραγματικότητας που προκαλείται από τον μη ορθολογιστικό τρόπο με τον οποίο υπολογίζεται
η ΟΤΣ.
Είπατε προηγουμένως ότι οι ΑΠΕ δεν μπαίνουν όλες
σε ένα καλάθι. Άρα, εμμέσως πλην σαφώς θέτετε μια κατηγορία που πράγματι είναι
φθηνή και υπάρχει και μια κατηγορία που μπορεί να είναι ακριβή. Από τις ΑΠΕ για
ποιες θα συμφωνούσατε ότι οι εγγυημένες τιμές παραγωγού είναι σήμερα αυξημένες;
Θα το θέσω διαφορετικά. Ποια είναι η ορθή τιμή για
το οποιοδήποτε προϊόν θέλουμε; Σαν γενική άποψη, μεταξύ αιολικών και
φωτοβολταϊκών που κυριαρχούν σήμερα εμπορικά, είναι βέβαιο ότι η φωτοβολταϊκή
ενέργεια είναι πολύ πιο ακριβή. Είναι ακριβότερη δε από την πλειονότητα των
συμβατικών μεθόδων παραγωγής ενέργειας που
καταναλώνουμε σήμερα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα χρειαζόμαστε
τις φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις ή ότι δεν δημιουργούν υπό προϋποθέσεις και
συνολικά οικονομία. Πρέπει δηλαδή να λάβουμε υπ’ όψη αν υπάρχουν κι άλλα
πρόσθετα οφέλη από την παραγωγή της συγκεκριμένης ενέργειας, πέρα από την
απόλυτη τιμή κόστους της παραγόμενης ενέργειας.
Για παράδειγμα να αναφέρω ότι η μεγιστοποίηση της
παραγωγής από τα φωτοβολταϊκά, συμπίπτει με την μέγιστη ζήτηση, ήτοι το
καλοκαίρι και δη το μεσημέρι όπου παραδοσιακά είχαμε ανεπάρκεια ηλεκτρικού
ρεύματος και διακοπές. Αυτό το γεγονός
και μόνο δημιουργεί μία σημαντική εξοικονόμηση
απαιτήσεων σε μονάδες εφεδρείας δηλαδή, να μην χρειάζονται να υπάρχουν
τόσα εργοστάσια συμβατικής ενέργειας, τα οποία περιμένουν να λειτουργήσουν για
να καλύψουν τις καλοκαιρινές ώρες αιχμής.
Είναι σαφές βέβαια ότι η ποσότητα και ο χρόνος
διείσδυσης κάθε μορφής ενέργειας σε σχέση και με την τιμή παραγωγής της, θα
πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες και όρια, ώστε να εξασφαλίζεται θετικό
τελικό αποτέλεσμα για το Σύστημα. Αυτό προσπάθησε να καθορίσει το Ενεργειακό
Σχέδιο Δράσης που πρόσφατα εκπονήθηκε, καθορίζοντας τους στόχους μέχρι το 2020
σε
MW για την κάθε μορφή και κλάδο ενέργειας από ΑΠΕ.
Άρα, τα φωτοβολταϊκά, ναι, είναι πιο ακριβά, τα
χρειαζόμαστε όμως, γιατί παρόλη την πολλαπλάσια τιμή τους σε κάποια ποσότητα,
δημιουργούν τελικά συνολικό όφελος για τον καταναλωτή.
Σε ό,τι έχει να κάνει με τα αιολικά τι έχετε να
πείτε;
Το τελικό κόστος των αιολικών είναι απόλυτα
ανταγωνιστικό για να μην πω και χαμηλότερο, σε σύγκριση με την παραγωγή από
συμβατικά καύσιμα, τουλάχιστον σε χαμηλά επίπεδα διείσδυσης αιολικών
εγκαταστάσεων. Αν θέλουμε πάντως να πετύχουμε μεγάλη διείσδυση αιολικών πρέπει
να έχουμε μονάδες εφεδρείας, συμβατικοί σταθμοί, αντλιοταμίευση κλπ. για να
λειτουργήσει το Σύστημα ομαλά, επειδή η αιολική είναι μια μορφή ενέργειας που
δεν είναι διαθέσιμη όλο το 24ωρο και όλες τις ημέρες του έτους. Αυτό σημαίνει
ότι πρέπει ήδη να συμπεριλαμβάνουμε στα κοστολόγιά μας για τις ΑΠΕ την
αντίστοιχη και αρμόζουσα επιβάρυνση, ειδικότερα εφόσον μιλάμε για μεγάλες
διεισδύσεις.
Η μεγιστοποίηση της αντλιοταμίευσης βέβαια είναι η
βέλτιστη λύση στο μέτρο που είναι δυνατή. Αποθηκεύουμε δηλαδή ενέργεια,
αντλώντας και ανυψώνοντας νερά στα φράγματα, κατά τις όποιες περιόδους που
έχουμε αφθονία ή και περίσσεια παραγωγής από τα διάφορα ΑΠΕ και το παράγουμε
όποτε το χρειαστούμε στην συνέχεια μέσω της υδροηλεκτρικής ενέργειας. Έτσι,
μεγιστοποιούμε τη διαθεσιμότητα του συνολικού υβριδικού πλέον συστήματος,
αιολικής και υδροηλεκτρικής παραγωγής. Αυτό προφανώς δημιουργεί ένα πρόσθετο
κόστος. Παρόλα αυτά οι μελέτες μας επιβεβαιώνουν και πάλι, ότι οι ΑΠΕ είναι απόλυτα
ανταγωνίσιμες με τη συμβατική ενέργεια, υπό την προϋπόθεση ότι λαμβάνονται
αντικειμενικά υπ’ όψη όλα τα κόστη για κάθε εξεταζόμενη μορφή ενέργειας και δεν
υπάρχουν αφανείς επιδοτήσεις.
Δώστε μας μια εικόνα για τα αιολικά και τα
φωτοβολταϊκά που λειτουργούν σήμερα.
Αυτή τη στιγμή εν λειτουργία έχουμε 1.400
MW από
αιολικά και τα φωτοβολταϊκά δεν πρέπει να έχουμε ξεπεράσει τα 300
MW. Μην
ξεχνάμε ότι τα φωτοβολταϊκά ξεκίνησαν μόλις πριν από δύο χρόνια, ενώ τα αιολικά
πρακτικά έχουν ξεκινήσει προ μιας 15ετίας. Είναι πολύ αργοί οι ρυθμοί
εγκατάστασης αιολικών, πλέον, σε σχέση με τα φωτοβολταϊκά, για τα οποία έχει
γίνει μια «έκρηξη» τα τελευταία χρόνια και δεν γνωρίζουμε πού θα φθάσει.
Γιατί κινούνται με ρυθμούς χελώνας τα αιολικά;
Καταρχήν, είναι μια πολύ πιο σύνθετη τεχνολογία και
κατασκευή, ενώ μιλάμε και για διαφορετικού μεγέθους εγκαταστάσεις από πλευράς
ισχύος. Έχουν δε πολύ μεγαλύτερες αδειοδοτικές δυσκολίες και περιορισμούς. Στα
φωτοβολταϊκά η νομοθεσία και δη
λανθασμένα, με εξαίρεση τα Φ/Β σε κτίρια, δεν απαιτεί πολλές διαδικασίες
αδειοδότησης. Τα αιολικά αντίθετα αντιμετωπίζονται από τους πάντες, ως εάν ήταν
η πλέον αντιπεριβαλλοντική επένδυση. Περνάνε άνευ λόγου και ουσίας από ιερή
εξέταση, κι αυτό είναι και το μεγαλύτερο τους πρόβλημα.
Με τους ρυθμούς που καταγράφονται, με τις
στρεβλώσεις που υπάρχουν, πιστεύετε ότι θα καταφέρουμε τελικά να καλύψουμε τον
εθνικό στόχο του 20%; Μήπως, είναι πολύ μεγάλο αυτό το ποσοστό; Θα ήταν ίσως
σκόπιμο να το αναθεωρήσουμε προς τα κάτω;
Με τη παραπάνω θεώρηση ότι οι ΑΠΕ είναι φθηνές για
τον καταναλωτή, θα έπρεπε να το μεγιστοποιήσουμε. Με τη θεώρηση ότι είναι
ακριβές και ότι οι ΑΠΕ αποτελούν πολυτέλεια, πιθανόν να πρέπει να το
ξανασκεφθούμε. Η άποψη μου είναι προφανώς η πρώτη.
Ας δούμε, όμως, ποια θα είναι η εξέλιξη τους. Ο
στόχος του 20% είναι ο ελάχιστος για τον οποίο πρέπει να πολεμήσουμε. Ο στόχος
θα έπρεπε να είναι το 50%, το 100% της διείσδυσης. Δεν είναι τυχαίο που και ο
πρόεδρος της ΔΕΗ είπε σε ημερίδα, «λιγνίτη δεν μου επιτρέπετε, πυρηνική ούτε να
τη σκεφθούμε, τι μου αφήνετε; μόνον ΑΠΕ». Και το φυσικό αέριο σε βάθος χρόνου,
περιβαλλοντικά θα πρέπει να μειωθεί, ειδικότερα με το δεδομένο ότι το κόστος
των ΑΠΕ αναμένεται να φθίνει σε αντίθεση με τους υδρογονάνθρακες.
Δεν βλέπω λοιπόν γιατί συζητάμε για περιορισμούς!
Στα επόμενα οκτώ χρόνια πρέπει να εγκαταστήσουμε 10.000
MW. Ο
εθνικός στόχος λέει, 7.500
MW από αιολικά και περίπου
2.200
MW φωτοβολταϊκά. Οι στόχοι ακόμα και για τα φωτοβολταϊκά, φαίνονται
σωστοί, απλά θα πρέπει να μειωθεί η σημερινή ταχύτητα υλοποίησής τους, γιατί
ακόμη δεν έχουν φτάσει στις τιμές που θα έπρεπε, για να μπορέσουμε να σηκώσουμε
με οικονομικότητα τέτοιου μεγέθους διείσδυση σήμερα. Ο ενδιάμεσος στόχος για το
2014 δεν θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να υπερβεί τα 500-600
MW, αφού
περιμένουμε σημαντικές μειώσεις τιμών
στη συνέχεια, που θα φτάσουν μέχρι και στο 50% των σημερινών.
Θα μπορέσουμε να πιάσουμε τα 7.500
MW
από αιολικά;
Ήλπιζα ότι θα τα καταφέρναμε, διότι έχουν ξεπεραστεί
αρκετά από τα προβλήματα που μας ταλαιπωρούσαν τα προηγούμενα χρόνια, ενώ
υπάρχει πλήθος παλαιών υπό αδειοδότηση έργων, αιτήματα από το 2002, που θα
πρέπει λογικά να φτάνουν στο τέλος της αδειοδοτικής διαδικασίας τους. Αυτή τη
στιγμή πάντως έχει δημιουργηθεί το νέο πρόβλημα της αδυναμίας εξεύρεσης χρηματοδότησης
τους, από τις Τράπεζες. Αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν αυτές τις επενδύσεις λόγω
έλλειψης ρευστότητος. Είναι λοιπόν πολύ
σημαντικό για την πορεία των υλοποιήσεων, το πώς θα δουν την Ελλάδα οι ξένες
τράπεζες στην πορεία των επόμενων ενός ως δύο χρόνια.
Αν εξαιρέσουμε το χρηματοδοτικό πρόβλημα από τις
τράπεζες, τι άλλο φταίει που δεν προχωρούν τα αιολικά;
Ο βασικότερος παράγοντας που ευθύνεται για την
καθυστέρηση αυτή είναι η πολύπλοκη και ιδιαίτερα απαιτητική νομοθεσία που
επιπρόσθετα αλλάζει συχνά, όπως και ότι εφαρμόζεται από τη διοίκηση με
στενότητα, αν όχι κατά την προσωπική άποψη του εκάστοτε αρμοδίου. Θεωρώ ότι θα
πρέπει η διοίκηση να εφαρμόζει τη νομοθεσία με κάποια ευρύτητα όταν πρόκειται
για την υλοποίηση επενδύσεων, ενώ κάνει ακριβώς το αντίθετο. Την εφαρμόζει όσο
πιο στενά μπορεί, αδιαφορώντας για την ουσία και για λόγους που δεν μπορούμε να
αναλύσουμε εδώ, με αποτέλεσμα να βαλτώνουν οι επενδύσεις. Δεν νοείται σε ένα
κράτος που θέλει να κάνει κάποιες επενδύσεις να προσπαθούν επενδυτές επί δέκα
χρόνια να αδειοδοτήσουν μια καθ’ όλα φιλική προς το περιβάλλον επένδυση.
Μεγάλες επενδύσεις του είδους, απαιτούν ελευθερία σχεδιασμού τους μέχρι
τελευταίας στιγμής, όπως και μεταβολές κατά την υλοποίησή τους. Χρειάζονται,
δηλαδή, ευέλικτοι και ταχείς μηχανισμοί για να ξεπερνούν τα προβλήματα, χωρίς
να απαιτούνται χρονοβόρες επαναδειοδοτήσεις.
Επειδή βιώνουμε όλοι μια δύσκολη οικονομική
κατάσταση, θα μπορούσατε να συναινέσετε έστω και προσωρινά στη μείωση των τιμών
παραγωγών ΑΠΕ;
Αυτό που λέτε βασίζεται στη θεώρηση ότι υπάρχει
ικανή κερδοφορία στις ΑΠΕ και με τη συγκράτηση των τιμών τους, να μπορέσει να
συνεχίσει ο όποιος σημερινός ρυθμός ανάπτυξης τους. Δεν θα με βρείτε σύμφωνο,
γιατί δεν υπάρχουν αυτά τα περιθώρια, ούτε ικανή μέση κερδοφορία, λαμβανομένης
υπ’ όψη της δαιδαλώδους και χρονοβόρας διαδικασίας αδειοδότησης, αλλά και του αυξημένου ρίσκου
των επενδύσεων του είδους. Η πλειονότητα των εγκαταστάσεων κινούνται
τουλάχιστον ως προς τα αιολικά σε οριακά επίπεδα. Για τα μεγάλα φωτοβολταϊκά,
επειδή η αναμενόμενη μείωση των τιμών τους στο μέλλον, θα είναι ταχύτερη από
την μείωση των τιμών αγοράς της παραγόμενης ενέργειας, θα μπορούσα να εκτιμήσω
ότι ενώ σήμερα οι αποδόσεις είναι απλά ικανοποιητικές, θα βελτιωθούν περαιτέρω.
Θεωρώ ότι μια τιμή της κιλοβατώρας από φωτοβολταϊκά είναι οριακή στο επίπεδο
των 320 με 350 ευρώ, ενώ ευελπιστώ ότι κατά τα τέλη του 2012 τα 250 ευρώ/
Kwh θα
είναι ικανοποιητική, ήτοι μια μείωση της τάξης του 30%. Αυτός είναι ο λόγος για
τον οποίο θα πρότεινα να περιμένουμε λίγο, ώστε μετά το 2015-2016 να
εκμεταλλευτούμε τις ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις του κόστους των φωτοβολταϊκών.
Τι θα ζητούσατε εσείς ως παραγωγός από την πολιτεία;
Να τροποποιηθεί η νομοθεσία δίνοντας μεγαλύτερη
ελευθερία κινήσεων στον επενδυτή και να ερμηνεύεται από την διοίκηση με
ευρύτητα και όχι μονοσήμαντα. Είμαστε
έρμαια, πολλές φορές, υπαλλήλων της διοίκησης, που ερμηνεύουν κατά το δοκούν τη
νομοθεσία ή αντιτίθενται για προσωπικούς λόγους στις επενδύσεις που αναπτύσσουμε.
Είστε θύματα «γρηγορόσημου»;
Το πρόβλημα δεν είναι το
«γρηγορόσημο». Το πρόβλημα είναι ότι μέσω αυτών των πιέσεων διαστρεβλώνεται η
αγορά, οι προτεραιότητες, οδηγούνται τα πράγματα και οι επενδύσεις εκεί που
κάποιοι επιθυμούν, καθυστερώντας κάποιους και υποβοηθώντας κάποιους άλλους, ενώ
αναμφίβολα καθυστερεί τρομερά το συνολικό σύστημα και ι απαιτούμενες
ανθρωποώρες. Τα ίδια συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα της διοίκησης και των
σχετικών Αρχών.
Τα σχέδια
της
ENTEKA
Τι σχέδια έχει η
Enteka
για το μέλλον;
Εμείς ξεκινήσαμε πολύ νωρίς και πολύ διαφορετικά. Θα
διαχωρίσω την ρομαντική εποχή, προ του
1995 και την εμπορική περίοδο που ξεκινά αμέσως μετά. Αρχικά είχαμε πολύ μικρές
εγκαταστάσεις, μεμονωμένων ανεμογεννητριών, κυρίως στο νησιωτικό χώρο, σε ένα
περιβάλλον χωρίς ειδικευμένη νομοθεσία και τα πράγματα προχωρούσαν εύκολα και
γρήγορα. Μετά το 1998, και αφού είχε ψηφισθεί ο Ν. 2244/94, αρχίσαμε να
βλέπουμε επαγγελματικά πλέον την κατασκευή έργων ΑΠΕ. Η εταιρία μας στην αρχή
εκπροσωπούσε ξένους οίκους κατασκευής εξοπλισμού, ενώ αναλάμβανε την τεχνική
υποστήριξή και συντήρηση του, δραστηριοποιούμενη, επίσης, μελετητικά και
γενικότερα συμβουλευτικά. Αυτό διήρκεσε ως τις αρχές του 2003, οπότε άλλαξε η
πορεία της εταιρίας και κατευθύνθηκε περισσότερο στην ανάπτυξη έργων και
κατασκευή ιδίων έργων. Σήμερα διατηρούμε πολλές συνεργασίες με ξένους, κυρίως,
επενδυτές, για την από κοινού ανάπτυξη και κατασκευή αιολικών και φωτοβολταϊκών
έργων. Ανάμεσα τους, η Ισπανική
Acciona, η
Gamesa, η
Suzlon που είναι πλέον και ιδιοκτήτης
της Γερμανικής
RePower, οι οποίοι είναι παράλληλα και κατασκευαστές
εξοπλισμού ανεμογεννητριών, καθώς και η Ισπανική
Laxtron.
Νέες συνεργασίες κυοφορούνται;
Δεν νομίζω. Είναι τόσο μεγάλο το πακέτο το οποίο
τρέχουμε από πλευράς ανάπτυξης, οπότε έχουμε επικεντρωθεί σε αυτό προς το
παρόν.
Πόσα
MW
σας λειτουργούν;
Σε λειτουργία έχουμε περίπου 12
MW
αιολικά δικά μας, ενώ τα αιολικά πάρκα στα οποία συμμετέχουμε είναι γύρω στα 90
MW. Παράλληλα, αναπτύσσουμε ένα σημαντικά μεγάλο όγκο έργων, από κοινού
με τους ξένους συνεργάτες που προανέφερα, τα οποία ξεπερνούν τα 2.000
MW, από
τα οποία τα 90
MW είναι φωτοβολταϊκά, 2
MW εκ των οποίων βρίσκονται
υπό κατασκευή. Το μεγαλύτερο κομμάτι βρίσκεται στην ηπειρωτική χώρα, ενώ
αναπτύσσουμε και ένα μεγάλο έργο στη Σκύρο.
Για τα θαλάσσια πάρκα ενδιαφερθήκατε;
Όχι, γιατί δεν τα πιστέψαμε και δεν τα πιστεύουμε
ακόμη και τώρα, ειδικά για τον ελλαδικό χώρο. Κι αυτό γιατί εκτιμώ ότι τα
θαλάσσια αιολικά πάρκα είναι πάρα πολύ ακριβά και ασύμφορα τουλάχιστον για το
χρονικό ορίζοντα του 2020, λόγω του ότι δεν έχουμε αβαθή στην Ελλάδα όπως στην
βόρεια Ευρώπη. Στο μέλλον, όταν δεν θα υπάρχουν ή δεν θα μπορούμε να
εγκαταστήσουμε άλλα εγχώρια αιολικά πάρκα, πιθανά να αναγκαστούμε να πάμε σε
επιπλέοντα υπεράκτια αιολικά, όσο κι αν είναι το κόστος τους. Το ερώτημα είναι
πού βρίσκεται το κοστολογικό όριο, το οποίο δεχόμαστε για να προχωρήσουμε στα
υπεράκτια πάρκα; Αυτή τη στιγμή πάντως, μας συμφέρει να αυξήσουμε λίγο τις
τιμές αγοράς της ενέργειας σε περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας που διαθέτει
χαμηλές ταχύτητες ανέμου και θα μπορούσε κάλλιστα να παραχθεί αιολική ενέργεια,
αυξάνοντας την τιμή κατά 20-30% ήτοι στα επίπεδα των 110 – 130 €/
MWh,
ώστε να τα καταστήσουμε βιώσιμα. Τα υπεράκτια απαιτούν τιμές αγοράς που
υπερβαίνουν τουλάχιστον τα 250 €/
MWh, για να γίνουν βιώσιμα. Συνεπώς, γιατί να μην πάω στον κάμπο
της Λάρισας, που μπορεί να μην φυσάει όσο στο κεντρικό Αιγαίο, αλλά τα αιολικά
πάρκα γίνονται βιώσιμα στην τιμή αγοράς των 120 €/Μ
Wh. Άλλωστε η ενέργεια αυτή θα
έχει απολύτως τα ίδια χαρακτηριστικά με τα
Off
Shore
του Αιγαίου, ενώ θα παρουσιάζει τον σημαντικότατο χρονικό ετεροχρονισμό σε
σχέση με το βασικό ανεμολογικό μέτωπο του Αιγαίου, το οποίο κινεί την
πλειονότητα των αιολικών εγκαταστάσεων
στην χώρα.
Τι αφορά το έργο στη Σκύρο;
Είναι ένα αιολικό πάρκο 330-350
MW, το
οποίο βρίσκεται στη φάση κατάθεσης περιβαλλοντικής μελέτης. Επειδή είναι παλιά
αδειοδότηση, έχει περάσει θετικά την Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και
Αξιολόγηση, θεωρούμε επομένως, ότι δεν υπάρχουν πλέον ουσιαστικά περιβαλλοντικά
κωλύματα για την υλοποίησή του. Το έργο θα αναπτυχθεί σε έκταση 50.000
στρεμμάτων, που ανήκει στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας, με την οποία θα το
αναπτύξουμε από κοινού. Είναι έργο προϋπολογισμού πλέον των 600 εκατ. ευρώ. Το
πάρκο αυτό θα είναι προφανώς το μοναδικό στο νησί, ενώ η ενέργεια θα
διοχετεύεται μέσω υποβρύχιων και υπογείων καλωδιώσεων, στο ΚΥΤ των 400
kV
Λαρύμνης, στη Στερεά Ελλάδα. Θεωρώ ότι πέρα από ένα σημαντικό και μεγάλο
αιολικό πάρκο, θα αποτελέσει και ένα Εθνικής σημασίας έργο, μια και ανοίγει τον
δρόμο για την ηλεκτρική διασύνδεση του Βορειο-Ανατολικού Αιγαίου με την
Ηπειρωτική, που πιθανά να αποτελέσει μελλοντικά άλλη μία ηλεκτρική διασύνδεση
της χώρας μας προς Ανατολάς.
Λεφτά υπάρχουν;
Αυτό είναι το πρόβλημα. Το έργο είναι απόλυτα
βιώσιμο και η χρηματοδότηση του δεν θα αποτελούσε υπό κανονικές συνθήκες θέμα.
Λίγο πριν από την παγκόσμια κρίση του 2008, υπήρχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από
τράπεζες να το χρηματοδοτήσουν, αλλά το σημερινό γενικό πρόβλημα της χώρας, είναι
ένας παράγοντας που πιθανά να φρενάρει
την υλοποίησή του σύντομα.
Η Μονή Μεγίστης Λαύρας διαθέτει μόνον το οικόπεδο;
Οι μοναχοί λειτουργούν ως εκμισθωτές της γης προς
την εταιρία του έργου, αλλά είναι και οι κύριοι μέτοχοι του έργου, μαζί με την
ENTEKA
που έχει και τη διοίκηση του έργου, χωρίς να αποκλείω βέβαια, την συνεργασία
στο μέλλον με κάποιο στρατηγικό επενδυτή για την διευκόλυνση της χρηματοδότησης
του έργου από μεγάλους πιστωτικούς οργανισμούς του εξωτερικού. Συζητάμε με
κάποιους και έχουμε φτάσει αρκετά κοντά στην ολοκλήρωση μιας τέτοιας
συνεργασίας. Λόγω της περιρρέουσας αβεβαιότητας, υπάρχει καθυστέρηση στην
ολοκλήρωση μιας τελικής συμφωνίας, προς όφελος, βέβαια, της καλύτερης
διερεύνησης και σχεδιασμού του έργου.
Σήμερα, πάντως, αντιμετωπίζουμε και σημαντικές
αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία. Τώρα που έχει ολοκληρωθεί ο τελικός
σχεδιασμός του έργου, ελπίζουμε ότι θα μας δοθεί η ευκαιρία να κάνουμε μια
αναλυτική παρουσίαση στους κατοίκους της Σκύρου, ώστε να μπουν τα πράγματα στην
πραγματική τους βάση. Είναι σημαντικό να υπάρξει αντικειμενική ενημέρωση της
τοπικής κοινωνίας και επίγνωση των πραγματικών πλεονεκτημάτων και
μειονεκτημάτων μίας τέτοιας σημαντικής επένδυσης στον τόπο τους, αντί της μέχρι
σήμερα παραπληροφόρησης και κινδυνολογίας.
Μπορείτε να κάνετε μια εκτίμηση για την έναρξη
κατασκευής του συγκεκριμένου έργου;
Εφόσον λυθούν τα οικονομικά προβλήματα της χώρας,
γύρω στο 2014 θεωρώ ότι θα πρέπει να έχει ξεκινήσει η υλοποίηση του έργου.